Voor ingewijden niets nieuws. Maar na de uitzending bleek dat dit voor veel kijkers als een onaangename verrassing kwam. "Walgelijk," "smerig" en "echt zo goor" waren een paar reacties die het AD van Facebook haalde.
Roy van der Ploeg van het Voedingscentrum zegt in het AD: “De lijmstoffen zijn vaak natuurlijke fosfaten die de stukken vlees aan elkaar hechten. Het is veilig." Wel moet je het zogenoemde 'lijmvlees' goed gaar bakken. Bij een stuk vlees of vis uit één stuk zitten de bacteriën alleen aan de buitenkant. Bij verlijmd vlees kunnen ze ook binnenin je plakbiefstukje terecht zijn gekomen.
Niet walgelijk of smerig. "Het is veilig, maar je moet de biefstuk wel door en door gaar en zeer taai bakken." Ik mag aannemen dat dit op de verpakking wordt vermeld, samen met de ingrediënten van de lijm.
Carpaccio (rauw en flinterdun gesneden ossenhaas) is al eerder door Keuringsdienst van Waarde onderzocht, het bleek nep te zijn. Stukken vlees worden tegen elkaar geperst en geconserveerd tot een worst, waar dan plakjes vanaf worden gesneden die exact even groot zijn, vleeswaren dus. In de winkel vaak gecamoufleerd met geraspte kaas of pijnboompitten. Alleen de echte slager en goede horeca kan nog rundercarpaccio maken waar je bij staat, smaakt ook anders en is een exclusief product.
Gelijmd vlees indien van goeie kwaliteit heb ik geen problemen mee. Maar jaren geleden overkwam me iets dat mij zeer argwanend heeft gemaakt.
Geverfd vlees!!
De speklapjes die ik bij de Dekamarkt had gekocht waren puur vet. De schijnbaar vlezige onderdelen van de lapjes waren erop geverfd. Dat bleek bij het bakken. De lapjes bakten zodanig mooi uit dat er bijna niets maar dan ook niets van over bleef.
Dat is iets wat al jarenlang gebeurd, nooit ronde of vierkante plakken schouderham gezien? Dat was in mijn kindertijd al en ik word 46. Dat zijn ook alerlei stukken en lappen die in mallen samengeperst worden en door eiwitten enz aan elkaar blijven kleven en zo gekookt. Maar ja, er is natuurlijk een nieuwe generatie die dat nog niet weet en ws wordt het niet meer door ouders overgedragen aan die generatie dat ze het via dergelijke programma's moeten horen?
Het zijn voornamelijk ook de gepaneerde mooi gevormde schnitzels die geplakt zijn. En wat te denken van ingeblikte vleessoorten, corned beef, schmack of hoe dat tegenwoordig heet, ham uit blik, enz?
Maar om er nou van te walgen? Zolang het met iets eetbaars van het dier zelf gedaan wordt.
Verven wordt, helaas, wel vaker gedaan. Niet alleen bij vlees, maar ook bij vis (tonijn).
De Keuringsdienst van Waarde heeft daar eerder al eens aandacht aan besteed.
Van restanten vlees kunnen ze toch ook gehakt, of een product van gehakt, maken?
Of in de soep verwerken? Of levert dat weer niet genoeg op?
Hoi Sytske, het heeft inderdaad veel met verwaarden te maken.
Geplakt vlees(of vis) moet op het etiket staan, het bovenetiket zelfs, dus direct bij de commerciële benaming. Daar moet dan staan 'uit samengesteld stukjes vlees'.
Eigenlijk is het natuurlijk heel duurzaam, het optimaal proberen te verwaarden van afsnijdsels, en dan ook nog met natuurlijke middelen. Alleen consumenten weten (of willen niet weten) hoe goedkoop voedsel gemaakt wordt.
Al kun je je afvragen of biefstuk, microbiologisch gezien een goed eindproduct is, gezien het verwachte gebruik: medium of rare gebakken. (Financieel natuurlijk wel).
Gepaneerde schnitzels zijn veiliger. Die eet men in principe doorbakken.
Overigens laat de wetgeving veel ruimte voor de juiste declaraties.
Een plakje zalm dat met viseigen transglutaminase aan elkaar is gelijmd, en dat weer een onderdeel is van een samengesteld product: een zalmrolletje met vulling. Dan hoef je het niet als zodanig te declareren.
Maar verkoop je het los als zalm, waarbij de verwachting zou kunnen zijn dat het een heel stuk is, dan moet je het wel declareren.