image

Het stond gisteravond open en bloot in de NRC: duurdere ingrediënten dwingen Unilever tot ontwikkeling van goedkopere en gezondere voeding.

In de consumentenprijs was het kostenaandeel 'echt eten' dat ooit van het land of een dier kwam, altijd al verwaarloosbaar. Het beetje echt eten in het merketen uit de grote eetfabrieken wordt nog verwaarloosbaarder.

Gezonder wordt het ook. We houden ons hart vast als we lezen welke voorbeelden directeur Carla Hilhorst van Unilever's afdeling Structured Emulsions geeft:

Nieuwe toepassingen van vetten en emulsificatie, het samenvoegen van olie en water, moeten daarbij helpen. So far, so good. Maar dan komt het. "Essentiële olien als visolie zullen bijvoorbeeld de onverzadigde vetten gaan vervangen. Dit levert ook meer lightproducten op."

Sinds wanneer is visolie geen vet meer, een onverzadigd bovendien? Is mevrouw Hilhorst wellicht in economie, management of marketing afgestudeerd?

Unilever mag trouwens wel oppassen met die emulsies. Als de Consumentenbond ook maar denkt dat je water voor bijv. vlees verkoopt, word je al publiek gelynched eer je veroordeeld bent. De consument betaalt immers de volle prijs van vlees voor een bekertje water. Dat kost nog steeds vrijwel niks.
Unilever mag het straks wel met vetten (= kostbaar) en zegt het openlijk. Omdat het gezonder is. Je kunt ook de helft eten.

De consument is nu in ieder geval gewaarschuwd: dat goedkopere eten is hartstikke duur, want je betaalt voor water de prijs van duur vet. 1 voor de prijs van 2 dus. Net zoals de vleeswaar waar de Consumentenbond achteraan zou moeten zitten.

Gezondheid. Een heerlijke case voor bedrijfseconomen.

NB: over light Pindakaas schreef Eetschrijven.nl een interessante serie teksten (volg het spoor terug in de postings). Niet alleen werd het product steeds slechter, maar ook steeds goedkoper. Vet werd namelijk vervangen door veel goedkopere suikers.
Het werd en wordt nog steeds gemarket als 'gezonder'. Wellicht weten de onderzoekers daar ook niet dat vet vet is en je het van suiker wordt. In het bijzonder van mono-suikers. Natuurlijk, dat is een heel moeilijk chemisch begrip voor bedrijfseconomen.
Dit artikel afdrukken