1 min
Terwijl Zwitserland de helft van zijn voedsel importeert, stemt het land op 23 september over voedselsoevereiniteit op een kleinschalige basis. Biologische voeding, eerlijke prijzen, biodiversiteit en lokale productie staan centraal.
Wil het land dan de productie verdubbelen? Nee, de initiatiefnemers van het referendum Ernährungssouveränität willen alleen dat importen ook op dezelfde basis geproduceerd zijn.
Zo kan het land zijn eigen productie helemaal biologisch en kleinschalig houden door de hoge kosten daarvan te beschermen tegen de aanmerkelijk lagere kostenniveaus van geïmporteerde landbouwproducten.
Er is wel een probleem. Niet alle Zwitsers zijn rijk, zodat een keuze voor soevereiniteit een belangrijk aantal consumenten opzadelt met extreem hoge prijzen.
Trouw noteert dat als volgt: Lang niet alle Zwitsers kunnen het zich permitteren hun duurzame principes voorrang te geven. "De droevige waarheid is" zegt Babette Sigg (56), voorzitter van de christen-democratische vrouwen in het parlement en directeur van het Consumentenforum, "dat veel consumenten vooral op de prijs moeten letten. Normale consumenten moeten zich met hun hoge huren en dito zorgverzekeringen wel tweemaal bedenken voordat ze naar de duurdere bio producten grijpen."
De Zwitserse industrie (Nestlé, Roche, Novartis) is bang voor represailles als betaalbare buitenlandse landbouwproducten geweerd zullen worden. Het betekent bovendien dat ook de beroemde Zwitserse chocolade alleen nog gemaakt mag worden van cacao die geheel naar Zwitserse eisen elders in de wereld wordt verbouwd en geoogst. Die wordt onbetaalbaar in zijn exportversie. Ook de Zwitserse regering hoopt daarom dat het referendum zondag a.s. op een Nee zal uitlopen. De peilingen laten een stemming zien die rond de 50% hangt.
Dit artikel afdrukken
Zo kan het land zijn eigen productie helemaal biologisch en kleinschalig houden door de hoge kosten daarvan te beschermen tegen de aanmerkelijk lagere kostenniveaus van geïmporteerde landbouwproducten.
Er is wel een probleem. Niet alle Zwitsers zijn rijk, zodat een keuze voor soevereiniteit een belangrijk aantal consumenten opzadelt met extreem hoge prijzen.
Trouw noteert dat als volgt: Lang niet alle Zwitsers kunnen het zich permitteren hun duurzame principes voorrang te geven. "De droevige waarheid is" zegt Babette Sigg (56), voorzitter van de christen-democratische vrouwen in het parlement en directeur van het Consumentenforum, "dat veel consumenten vooral op de prijs moeten letten. Normale consumenten moeten zich met hun hoge huren en dito zorgverzekeringen wel tweemaal bedenken voordat ze naar de duurdere bio producten grijpen."
De Zwitserse industrie (Nestlé, Roche, Novartis) is bang voor represailles als betaalbare buitenlandse landbouwproducten geweerd zullen worden. Het betekent bovendien dat ook de beroemde Zwitserse chocolade alleen nog gemaakt mag worden van cacao die geheel naar Zwitserse eisen elders in de wereld wordt verbouwd en geoogst. Die wordt onbetaalbaar in zijn exportversie. Ook de Zwitserse regering hoopt daarom dat het referendum zondag a.s. op een Nee zal uitlopen. De peilingen laten een stemming zien die rond de 50% hangt.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Frans, hoe kom je daar nou bij?
In tijden van voedselschaarste in de EU zullen exporteurs hun handel verleggen van de buitenlandse naar de binnenlandse markt. Domweg omdat de prijzen in de EU dan zullen zijn gestegen. De graanexport is een forse buffer tegen voedselschaarste. En als ze desondanks blijven exporteren komt de EU geheid met een exportheffing om sociale onrust te voorkomen. De kracht van het kapitaal gaat in die situatie dus prima samen met de stem des volks en de politiek van de EU.
En dan hoeven we ook weinig graan te importeren via Rotterdam, chaos of geen chaos in de transportwegen.
Ben wel met je eens dat Schouten te weinig aandacht besteed aan voedselzekerheid.
Wouter #8. Mag ik hieruit concluderen dat je veronderstelt dat de kracht van het kapitaal sterker is dan de druk van het electoraat, om export van voedsel te verbieden, als de eigen bevolking daardoor in de knel komt? En dat je denkt dat bij chaos in de wereld de transportwegen wel intact zullen blijven, waardoor Rotterdam het (duurdere) graan kan blijven ontvangen?
Zo'n mening kan ik volgen, niet delen, maar mijn bezwaar tegen de 'visie' van Carola Schouten is dat ze geen analyse maakt van voedselzekerheid en daarvoor dus ook geen beleid voert. Zwitserland doet dit wel. Bravo Zwitserland.
Goed punt, Frans.
Maar over de voedselzekerheid van NL en de EU maak ik me voorlopig minder zorgen. Als voedsel in de EU schaars wordt zal de prijs stijgen en zullen graanexporteurs meer kunnen verdienen op de Europese markt. En de EU zal graag een handje helpen met een exportheffing. Heeft ze al vaker gedaan.
Voor de lange termijn maak ik me wel zorgen: de EU heeft bitter weinig reserves van minerale grondstoffen. Als de aanvoer daarvan stilvalt, zal de landbouwproductie snel teruglopen en dan redden we het niet meer met het terugschroeven van de graanexport. Dan resteert o.a. verminderen van de vlees- en zuivelconsumptie, wat overigens nog lang geen honger hoeft te betekenen.
Zie dit rapport, waaraan ik zelf heb meegewerkt:
https://www.clm.nl/uploads/pdf/Rapport-calamiteiten_compleet-web.pdf
Overigens mogen we er niet langer van uitgaan dat de EU intact blijft. Het VK heeft zijn jas al aan, de VS, Rusland, Turkije en China proberen de EU uit elkaar te spelen en de MOE-landen heffen de middelvinger naar Brussel.
Prima dat Zwitserland nadenkt over haar voedselpositie. Nederland profileert zich graag als voedster van de wereldburger. Onze export is inderdaad indrukwekkend, maar zonder import van grondstoffen voor voer of voedsel is ons land waarschijnlijk niet eens in staat honger buiten haar deur te houden, laat staan de bevolking een verantwoord voedselpakket aan te bieden. Het areaal landbouwgrond krimpt en de bevolking neemt toe.
De kans op calamiteiten op wereldschaal is niet denkbeeldig meer, door klimaatverandering, bevolkingsgroei en het heiligverklaarde principe van de noodzaak van economische groei. Bij calamiteiten rekenen op solidariteit van andere (Europese) landen is riskant. Er is altijd wel een reden te vinden om de export van graan en andere producten stil te leggen bij binnenlandse nood. De soja-crisis van begin jaren zeventig kan als voorbeeld gelden: paniek in Nederland omdat de import plots wegviel en onze veestapel dreigde te verhongeren. Als we in eigen land al moeite hebben met solidariteit met het landsdeel Groningen (aardgasschade fatsoenlijk betalen) of met de werkers in de publieke sector (fatsoenlijk belonen), hoe kunnen we dan op solidariteit van andere landen koersen, als de nood aan de man komt?
Verstandige mensen wezen eind dertiger jaren van de vorige eeuw subtiel op het belang van het snel kunnen schakelen naar een landbouwsysteem dat de eigen voedselvoorziening verzekert. Ze zagen de wereldcatastrofe aankomen. Boeren werden daarover al voorgelicht in hun landbouwbladen. Om ook nu een voldoende snelle omschakeling naar een dergelijk landbouwsysteem mogelijk te maken moet het huidige aangepast worden, indien nodig met wetgeving afgedwongen en met financiële tegemoetkomingen beloond.
Door het ontbreken van aandacht voor voedselzekerheid kun je de landbouwnotitie van Carola Schouten m.i. niet kwalificeren als visie.
Adriaan #1, dat heeft er niets mee te maken. De marge lijkt astronomisch, maar komt geheel ten goede aan het verlies dat op een kratje bier en waspoeder wordt gemaakt. De werkelijke marge van het totale aanbod ligt rond de 2%.
Jij bedoelt: moet je niet kiezen voor verticale prijsbinding? Een marge per product dus. Kan, bier en waspoeder worden er stukken duurder van. Je kunt ook naar de Aldi en Lidl. Die doen daar al grotendeels aan.