De consument wil alles lekker natuurlijk. Geen kunstmatige namaak en geen processed foods. Het moet all natural zijn.

En dat is nou pech.

Nagemaakte vleesachtige structuren van plantaardig materiaal zijn een huzarenstukje van geavanceerde levensmiddelen- en smaaktechnologie. Juist bewuste consumenten zijn daar niet zo van gecharmeerd. Ze vallen nu nog voor de voordelen van vegavlees. Het is goed is voor de planeet en vriendelijk voor dieren. Je hoeft ze niet rot te laten leven en dood te maken. Dat is winst, leren we van kranten, radio en TV.

Wie zo eet, verdient een extra stedentripje met Ryanair.

Maar hoe gaat het verder?

Ik keek onlangs een video waarin de Amerikaanse voedingsgoeroe en levensmiddelentechnoloog Mike Adams uitlegt hoe het zit. Van verwerkte bonen en granen gemaakte vleesproducten noemt hij pure toxines producerende chemie; anders valt er niets lekker vlezigs van te maken. Daarnaast vernielen, volgens Adams, zulke nepproducten de natuur vanwege de milieu-impact door het glyfosaatgebruik dat achter de bonen en granen schuilgaat. Bovendien buiten patenten ook boeren nog eens uit.

De technologie die nodig is om een boon of tarwekorrel te telen en naar vlees te laten smaken, maakt vega megabewerkt.

Foute boel volgens Adams.

Wie naar hem en zijn volgers luistert begrijpt dat kant-en-klaar vegavlees heel wat anders is dan bijvoorbeeld hummus, gemalen erwten (goddelijk lekker trouwens van goede fabrikanten). Dat is geen ‘ontaard’ product.

Kunnen we in de komende jaren op meer van dit soort boodschappen van goeroes rekenen? Reken maar.

Willen ook beleidsmakers door met minder vlees? Reken ook maar van yes, want er is niet genoeg.

Hoe los je dat op? Vegavlees gaat er nog een decennium over doen om een marktaandeel van nog lang geen 10% te halen. Denk het eens anders. Meng 40% GMO- en MSG-vrije plantaardige verdunning door echt gemalen vlees. We organiseerden ooit een blinde proeverij waar de beste variant beter uit kwam dan echt vlees. Morgen ben je voor de planeet al vier keer zo ver als over 10 jaar. Met een stukken natuurlijker product.

Deze column verscheen afgelopen week in de printeditie van De Levensmiddelenkrant.

Update 22:03 uur: uit een aantal reacties werd me duidelijk dat lezers kunnen denken dat ik Mike Adams volledig serieus zou nemen. Dat is niet het geval. Wel neem ik de invloed op de publieke opinie van mensen zoals hij serieus.
Dit artikel afdrukken