De zomerhitte dwong de Limburgse paprikateler Erik Gubbels een miljoen paprika’s te 'dumpen'. Er zaten vlekjes op en daarom waren ze niet geschikt voor de handel. Na de weggeefacties met tomaten afgelopen zomer, ontploften de sociale media van verontwaardiging. Schande, want die paprika’s zijn toch ook gewoon eetbaar! Ja natuurlijk maar het is ook beetje onzin, zegt een journalist en tuindersdochter.
Zomaar ergens een miljoen paprika’s dumpen kan niet. De Limburgse gemeente Peel en Maas adviseerde Gubbels zijn paprika’s om te ploegen. Daarom besloot Gubbels de groente als compost te gebruiken op een van zijn velden, schrijft het AD.
Velen reageerden online verontwaardigd omdat de paprika’s vanwege een klein schoonheidsfoutje niet in de supermarkt belandden. Het publiek had de kleine pruimen van Kees Hamelink en de gerimpelde tomaten van Jos van Mil nog vers in het geheugen.
Toch is het heel normaal dat ‘mislukte’ oogsten of overschotten een andere bestemming vinden. Dat is alleen niet algemeen bekend.
De in tuinbouw gespecialiseerde journaliste en tuindersdochter Pieternel van Velden legt het ons aan de telefoon uit: “Ik denk dat niemand het een leuk verhaal vindt,“ zegt ze. “Toch gaan overschotten al van oudsher naar de dieren en dat is ook prima. Zo wordt kostbaar voedsel gerecycleerd. Maar boeren en telers lopen er gewoon niet mee te koop.”
Overschotten uit de tuinbouw aan de koeien voeren is een doodnormale praktijk, en daarom ook geen nieuws vindt Van Velden. Wel nieuws was dat Jos van Mil van de Tommies snacktomaten besloot om zijn 6 miljoen gerimpelde snacktomaten weg te geven. Dat vond Van Velden een mooi initiatief: “Klein beetje jammer dat die paprika’s nu dan wel weggegooid worden, maar ik weet zeker dat Gubbels dat echt niet graag doet. Hij had ze veel liever willen verkopen,” aldus Van Velden.
Les: als er geen markt is maar een overschot aan aanbod, kun je voedsel ecologisch gezien het beste teruggeven aan de bodem of via dieren en hun mest daar weer laten belanden. De sympathie van acties tegen weggooien, zet dat besef in een kwaad daglicht. Toch zijn mensen minder goed in het recyclen van overschotten dan de bodem of dieren. Onze ontlasting verdwijnt via de riolen uiteindelijk in zee en komt niet meer terug op de akkers of in de kassen.
Dit artikel afdrukken
Velen reageerden online verontwaardigd omdat de paprika’s vanwege een klein schoonheidsfoutje niet in de supermarkt belandden. Het publiek had de kleine pruimen van Kees Hamelink en de gerimpelde tomaten van Jos van Mil nog vers in het geheugen.
Toch is het heel normaal dat ‘mislukte’ oogsten of overschotten een andere bestemming vinden. Dat is alleen niet algemeen bekend.
De in tuinbouw gespecialiseerde journaliste en tuindersdochter Pieternel van Velden legt het ons aan de telefoon uit: “Ik denk dat niemand het een leuk verhaal vindt,“ zegt ze. “Toch gaan overschotten al van oudsher naar de dieren en dat is ook prima. Zo wordt kostbaar voedsel gerecycleerd. Maar boeren en telers lopen er gewoon niet mee te koop.”
Overschotten uit de tuinbouw aan de koeien voeren is een doodnormale praktijk, en daarom ook geen nieuws vindt Van Velden. Wel nieuws was dat Jos van Mil van de Tommies snacktomaten besloot om zijn 6 miljoen gerimpelde snacktomaten weg te geven. Dat vond Van Velden een mooi initiatief: “Klein beetje jammer dat die paprika’s nu dan wel weggegooid worden, maar ik weet zeker dat Gubbels dat echt niet graag doet. Hij had ze veel liever willen verkopen,” aldus Van Velden.
Les: als er geen markt is maar een overschot aan aanbod, kun je voedsel ecologisch gezien het beste teruggeven aan de bodem of via dieren en hun mest daar weer laten belanden. De sympathie van acties tegen weggooien, zet dat besef in een kwaad daglicht. Toch zijn mensen minder goed in het recyclen van overschotten dan de bodem of dieren. Onze ontlasting verdwijnt via de riolen uiteindelijk in zee en komt niet meer terug op de akkers of in de kassen.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Terecht dat het publiek hierover struikelt! Het gaat er niet over dat overschotten ergens anders dan op ons bord terecht komen wat mij betreft. Het gaat erom dat er overschotten gecreëerd worden. Een voedselproducerend systeem wat op een wereldmarkt moet concurreren (want terwijl tienduizenden pruimen in Zeeland niet richting de consument konden, lagen de pruimen uit Zuid-Amerika in de bonus bij de appie en die waren ook heel klein) en niet gebaseerd is op diversiteit (dus ook risicospreiding) en draagbaarheid (bodemgezondheid en geen overbelasting van de lokale omstandigheden) en die tevens gestoeld is op enorme technologieën is niet meer te accepteren. De grootschaligheid en zgn. efficiëntie zijn bewezen achterhaald en ongezond. Er is zoveel energie gestoken in de productie van deze kasgewassen dat dit ver voorbij gaat aan het excuus dat overschotten in de ecologische kringloop verwerken prima is. En onderploegen? Laten we de bodem nou niet nog meer belasten en nog meer CO2 de lucht in sturen.
Jopie Duijnhouwer, hoe krijgen we weer koolstofkringlooprede in zowel de hoofden van consumenten, kritische burgers als de handel en verkoopindustrie?
Als Boer produceer je met de Natuur.
Een opbrengst van 80% is net zo normaal als 120% daar kun je niet in sturen.
Een opbrengst van 50 % of minder of het niet instaat zijn om te oogsten door overvloedige regen gebeurt ook regelmatig. En dan de interne kwaliteit of vraat van slakken, insecten enz. schimmels enz. gebeurt regelmatig.
50 jaar geleden werd een aardappel in Noord-holland geteeld en gegeten. Als je als boer een mindere oogst had kwam dat terug in de prijs.
Nu is het goedkoper om een container diepgevroren friet van Rotterdam naar Peking te varen dan een vrachtwagen aardappelen 500km te laten rijden.
De globalisering van de consumptie maatschappij is een schaal vergroting waar ik als boer niet tegen kan werken.
Vergeet ook niet de politiek die dan weer wel of niet exporteert ,valuta markten, ed.
Als de klimaatsverandering door zet geeft 1 graad hogere temperatuur 10% minder productie. Met andere woorden in de toekomst gaan we minder weg geven. En is iedereen ieder jaar weer erg blij met het voedsel wat er op tafel komt. (het ouderwetse bidden)
Klimaatverandering is voedselverspilling.
#3 Cok. Die 1 graden extra gemiddeld is er al sinds we zijn gaan meten en sinds aanvang Industriële Revolutie. Naast de zogenaamde zegeningen die jij nu zegt te aanschouwen van de klimaatverandering, zijn er ook de grote destructieve mondiale gevolgen. En als we nog een paar graden extra erbij fietsen, hebben we Amersfoort aan Zee en Eindhoven Bad. Dan is dus veel van onze Nederlandse landbouwgrond zo waardeloos als maar zijn kan. Over de kapitaalsvernietiging die Randstad heet met Schiphol en meer, wat onherroepelijk zal verzuipen, heb ik het dan nog geeneens.
Belinda van Loon ,
1 een ervaren moestuinder met een groot netwerk aan familie, buren en kennissen heeft vaak nog moeite om zijn productie netjes van zijn/haar tuin af te krijgen. Er zullen heel vaak overproductie situaties zijn waarbij courgettes, sla of pronkbonen blijven staan, op de composthoop belanden. Bij een CSA of zelfoogsttuin wordt een teveel aan snijbiet, pompoen of suikermais keurig doorgesluisd naar de participant of het staat oneetbaar te worden op de tuin. Een stapje verder, op ons bedrijf, kleinschalig divers bio tuinbouwbedrijf, proberen we met zeer betrokken afnemers en 20 jaar ervaring een teeltplan op te stellen voor 30 gewassen. Elk jaar wordt een aanzienlijk deel niet geoogst door weersomstandigheden (dit jaar bloemkool, broccoli en andijvie) en marktomstandigheden.
2 de hele keten, van tuinder, handelaar en winkelier heeft een veel groter afkeer van weggooien dan het publiek. Derving is het laatste waar een winkelier op zit te wachten, de winkelier bestelt op zijn beurt minder bij de groothandel die op zijn beurt de teler met het product laat zitten. Niemand in de keten wordt daar blij van. Maar de winkelier, groothandel en teler weten dat "nee" verkopen geen optie is. Als er een week geen bloemkool of appel in de winkel ligt, omdat je zo weinig mogelijk wilt verspillen, gaat het publiek naar een concurrent die daar minder moeite mee heeft. Als ik als teler te vaak een product niet kan leveren (door kou, warmte, vocht, luizen, ziekte, valt er 50% uit ipv 10%) , gaat de groothandel naar een collega die ruim geteeld heeft en dat wel kan. Kortom het publiek mag zich boos maken als het ook de andere kant van de medaille accepteert.
3 het op grond gooien of laten staan van niet verkochte groente belast de bodem niet. De CO2 die daarin opgeslagen ligt is een paar weken/dagen uit de atmosfeer opgenomen. In het geval van kasgroente heb je helemaal gelijk, daar is veel te veel fossiele CO2 in gestoken. Maar kasteelt is ook zonder weggooien een slecht idee.