Wie nog geen fan was van Lidl, wordt het na het lezen van de HP/De Tijd van afgelopen week. Het blad laat nog eens zien waarom moderne discount de wereld zelfs voor niet-bewuste kopers sneller een beetje duurzamer kan maken. Wij leggen nog eens uit hoe dat financieel kan.
In een uitgebreide reportage onder de titel 'Duurzaam voor een prikkie' zet HP/De Tijd de duurzaamheidsinspanningen van Lidl in het zonnetje. Het bedrijf wil laten zien "dat een duurzame discounter geen contradictio in terminis is." In de woorden van Lidls duurzaamheidsmanager Marlijn Simons: “Duurzaamheid wordt pas echt een succes als de gemiddelde consument het kan kopen.”
De keuze van Lidl voor het duurzame ei-concept Kipster loopt als een rode draad door het verhaal. Het concept maakt tastbaar wat Lidl probeert waar te maken: zowel opvallend als onopgemerkt meer doen dan andere supers. Het Kipster-ei is niet biologisch, maar veel duurzamer en bijna 8 cent goedkoper dan een biologische variant. Dat neemt niet weg dat Lidl inmiddels ook al verder is met biologische producten dan marktleider Albert Heijn. Tien procent van het assortiment (200 van de 2.000 artikelen die de discounter voert) is biologisch. Volgens HP/De Tijd heeft AH weliswaar 2.000 biologische artikelen, maar op een assortiment van zo'n 30.000 artikelen blijft het percentage biologisch steken op minder dan 7%.
Vanwege het kleine assortiment en de hoge omloopsnelheden van de artikelen, blijft het bij Lidl allemaal zo lekker betaalbaar. Er hoeft maar weinig op ieder verkocht product verdiend te worden als de omzet per artikel maar heel hoog ligt. Denk maar na. Als je duizend eenheden van een artikel met een marge van 10 cent verkoopt, verdien je €100. Als je honderdduizend eenheden met een marge van maar 1 cent marge verkoopt, verdien je €1.000 én maak je heel veel mensen blij. Die mensen zijn nog steeds vreselijk blij als die marge op 2 of 3 cent zou staan, want nog steeds kunnen ze bij jou ruim 3 tot 5 keer zoveel kopen als bij de dure concurrent.
Dat is de kracht van Lidl, de super waar je niet van kunt winnen schreef de NRC alweer jaren geleden. Het voorbeeld van 10 cent tegenover 1, 2 en 3 cent is gechargeerd; de werkelijkheid ligt eerder rond een kleine halvering van de prijzen. Niettemin geeft het precies weer, waarom moderne discount zo aantrekkelijk is en hoe het financieel functioneert.
Duurzaam neem je automatisch mee
HP/De Tijd sprak een klant die de duurzaamheid van de winkel niet interesseert maar wel zijn fiscaal interessante elektrische SUV graag tijdens het winkelen komt opladen en de winkel mooi vindt. Hij vertelt HP/DeTijd waarom hij graag winkelt bij Lidl: “Ze zijn goedkoop en hebben vaak van die leuke aanbiedingen.” Koopt hij veel biologische en andere duurzame producten? “Nee,” klinkt het resoluut. “Of laat ik het zo zeggen: daar let ik niet op.”
Lidls duurzaamheidsmanager Marlijn Simons van Lidl blijkt zich terdege bewust van zulke klanten. Ze komen niet vanwege de keurmerken, maar vanwege de kwaliteit tegen onweerstaanbare prijzen en de verrassende aanbiedingen waar een super met een veel groter assortiment niet tegenop kan. In de woorden van Simons: “Wij willen de goede dingen doen, het verschil maken. Als grote keten kunnen we dat. Twintig procent van de omzet komt voort uit producten met een keurmerk. Oftewel: als klant koop je automatisch duurzamer. Mooi meegenomen toch?”
Van 'Lidl lohnt sich' naar 'Wat kwaliteit ook kan kosten'
Overal in Europa past Lidl (ruim 10.000 winkels in 23 landen) hetzelfde concept toe, zij het dat de Kipster-eieren alleen in Nederland te krijgen zijn. Op de foto hierboven is het interieur van de winkel van Lidl bij Béziers in Frankrijk te zien. Het is één van de grootste Lidl-vestigingen volgens het nieuwe duurzame winkelconcept dat energie-arm is ontworpen; in Nederland heeft Lidl besloten 'van het gas te gaan'.
Op de achtergrond is de in het Frans razend knap geformuleerde pay-off van Lidl Frankrijk te zien: 'wat goede spullen echt kosten' ('le vrai prix des bonnes choses'). In het Nederlands klinkt het net wat goedkoper: 'de hoogste kwaliteit voor de laagste prijs!' oftewel 'goed spul hoeft niet duur te zijn'. Het Duitse origineel klinkt wat kortaf Lidl lohnt sich (Lidl is de moeite waard), maar legt de nadruk van de boodschap ook op de lage prijs, terwijl de Franse focust op wat kwaliteit ook kan kosten. 'Wat kwaliteit ook kan kosten' is een mooie vrije vertaling van 'le vrai prix des bonnes choses'.
Voor wie het naadje van de kous wil weten: hoe functioneert het commercieel?
* Van de Keukens bête noire Marqt is een te kleine super die net als EkoPlaza onmogelijk tegen de omzetsnelheid per artikel van Lidl op kan boksen en daarom onverantwoord hard moet roepen dat hij duurzamer is en daarom (zo) duur. Albert Heijn en Jumbo lukt het al evenmin op hun sloffen omdat hun assortimenten te groot zijn en door de ruime keuze die zij bieden de omzet per artikel niet op het niveau van een moderne discounter met een aantrekkelijke formule kunnen krijgen. De klant koopt in hun winkels immers niet meer en bovendien veel duurdere boodschappen; je maakt je keuze uit het assortiment en laat dus veel staan als de keuze binnen een artikelgroep ruim is. Bij een discounter is de keuze veel kleiner, maar toch heel aantrekkelijk en voldoende. Daarom kun je er zo lekker voordelig boodschappen doen, zelfs als je een 'bewuste consument' bent. Naarmate meer mensen dat in de gaten krijgen komen er steeds meer mensen die met z'n allen nog veel meer van dat ene artikel kopen en geen andere artikelen in dezelfde artikelgroep hoeven te laten staan. En dat kost niet alleen Marqt en EkoPlaza, maar ook AH en Jumbo klanten, inclusief die bewuste die nu nog met plezier te veel betalen. Al die winkelformules moeten dan ook weer wat nieuws verzinnen om mensen waar voor hun geld te bieden.
Dit artikel afdrukken
De keuze van Lidl voor het duurzame ei-concept Kipster loopt als een rode draad door het verhaal. Het concept maakt tastbaar wat Lidl probeert waar te maken: zowel opvallend als onopgemerkt meer doen dan andere supers. Het Kipster-ei is niet biologisch, maar veel duurzamer en bijna 8 cent goedkoper dan een biologische variant. Dat neemt niet weg dat Lidl inmiddels ook al verder is met biologische producten dan marktleider Albert Heijn. Tien procent van het assortiment (200 van de 2.000 artikelen die de discounter voert) is biologisch. Volgens HP/De Tijd heeft AH weliswaar 2.000 biologische artikelen, maar op een assortiment van zo'n 30.000 artikelen blijft het percentage biologisch steken op minder dan 7%.
Nee, ik koop niet biologisch of duurzaam. Of laat ik het zo zeggen: daar let ik niet opHet geheim van discount: omloopsnelheid
Vanwege het kleine assortiment en de hoge omloopsnelheden van de artikelen, blijft het bij Lidl allemaal zo lekker betaalbaar. Er hoeft maar weinig op ieder verkocht product verdiend te worden als de omzet per artikel maar heel hoog ligt. Denk maar na. Als je duizend eenheden van een artikel met een marge van 10 cent verkoopt, verdien je €100. Als je honderdduizend eenheden met een marge van maar 1 cent marge verkoopt, verdien je €1.000 én maak je heel veel mensen blij. Die mensen zijn nog steeds vreselijk blij als die marge op 2 of 3 cent zou staan, want nog steeds kunnen ze bij jou ruim 3 tot 5 keer zoveel kopen als bij de dure concurrent.
Dat is de kracht van Lidl, de super waar je niet van kunt winnen schreef de NRC alweer jaren geleden. Het voorbeeld van 10 cent tegenover 1, 2 en 3 cent is gechargeerd; de werkelijkheid ligt eerder rond een kleine halvering van de prijzen. Niettemin geeft het precies weer, waarom moderne discount zo aantrekkelijk is en hoe het financieel functioneert.
Duurzaam neem je automatisch mee
HP/De Tijd sprak een klant die de duurzaamheid van de winkel niet interesseert maar wel zijn fiscaal interessante elektrische SUV graag tijdens het winkelen komt opladen en de winkel mooi vindt. Hij vertelt HP/DeTijd waarom hij graag winkelt bij Lidl: “Ze zijn goedkoop en hebben vaak van die leuke aanbiedingen.” Koopt hij veel biologische en andere duurzame producten? “Nee,” klinkt het resoluut. “Of laat ik het zo zeggen: daar let ik niet op.”
Lidls duurzaamheidsmanager Marlijn Simons van Lidl blijkt zich terdege bewust van zulke klanten. Ze komen niet vanwege de keurmerken, maar vanwege de kwaliteit tegen onweerstaanbare prijzen en de verrassende aanbiedingen waar een super met een veel groter assortiment niet tegenop kan. In de woorden van Simons: “Wij willen de goede dingen doen, het verschil maken. Als grote keten kunnen we dat. Twintig procent van de omzet komt voort uit producten met een keurmerk. Oftewel: als klant koop je automatisch duurzamer. Mooi meegenomen toch?”
Bij een discounter is de keuze veel kleiner, maar toch heel aantrekkelijk en voldoende. Daarom kun je er lekker voordelig kopen. Naarmate meer mensen dat in de gaten krijgen, komen er steeds meer mensen die met z'n allen nog veel meer van dat ene artikel kopen en geen andere artikelen in dezelfde artikelgroep hoeven te laten staanZelfs de kale plekjes die de hennen van Kipster hebben omdat ze uitsluitend reststromen gevoerd krijgen, vergeeft HP/De Tijd Lidl en zijn Kipster. Ook Volkskrant-columnist Teun van de Keuken is trouwens fan van Lidl, zoals hij begin deze zomer duidelijk maakte in een column waarin hij zijn strijd tegen de al te bewust duur en duurzaam doende Marqt* extra gewicht gaf door Lidl de meest vooruitstrevende supermarkt van Nederland te noemen en - net als HP/De Tijd - als een blok te vallen voor de witte Kipster-kippen en hun witte eieren.
Van 'Lidl lohnt sich' naar 'Wat kwaliteit ook kan kosten'
Overal in Europa past Lidl (ruim 10.000 winkels in 23 landen) hetzelfde concept toe, zij het dat de Kipster-eieren alleen in Nederland te krijgen zijn. Op de foto hierboven is het interieur van de winkel van Lidl bij Béziers in Frankrijk te zien. Het is één van de grootste Lidl-vestigingen volgens het nieuwe duurzame winkelconcept dat energie-arm is ontworpen; in Nederland heeft Lidl besloten 'van het gas te gaan'.
Op de achtergrond is de in het Frans razend knap geformuleerde pay-off van Lidl Frankrijk te zien: 'wat goede spullen echt kosten' ('le vrai prix des bonnes choses'). In het Nederlands klinkt het net wat goedkoper: 'de hoogste kwaliteit voor de laagste prijs!' oftewel 'goed spul hoeft niet duur te zijn'. Het Duitse origineel klinkt wat kortaf Lidl lohnt sich (Lidl is de moeite waard), maar legt de nadruk van de boodschap ook op de lage prijs, terwijl de Franse focust op wat kwaliteit ook kan kosten. 'Wat kwaliteit ook kan kosten' is een mooie vrije vertaling van 'le vrai prix des bonnes choses'.
Voor wie het naadje van de kous wil weten: hoe functioneert het commercieel?
* Van de Keukens bête noire Marqt is een te kleine super die net als EkoPlaza onmogelijk tegen de omzetsnelheid per artikel van Lidl op kan boksen en daarom onverantwoord hard moet roepen dat hij duurzamer is en daarom (zo) duur. Albert Heijn en Jumbo lukt het al evenmin op hun sloffen omdat hun assortimenten te groot zijn en door de ruime keuze die zij bieden de omzet per artikel niet op het niveau van een moderne discounter met een aantrekkelijke formule kunnen krijgen. De klant koopt in hun winkels immers niet meer en bovendien veel duurdere boodschappen; je maakt je keuze uit het assortiment en laat dus veel staan als de keuze binnen een artikelgroep ruim is. Bij een discounter is de keuze veel kleiner, maar toch heel aantrekkelijk en voldoende. Daarom kun je er zo lekker voordelig boodschappen doen, zelfs als je een 'bewuste consument' bent. Naarmate meer mensen dat in de gaten krijgen komen er steeds meer mensen die met z'n allen nog veel meer van dat ene artikel kopen en geen andere artikelen in dezelfde artikelgroep hoeven te laten staan. En dat kost niet alleen Marqt en EkoPlaza, maar ook AH en Jumbo klanten, inclusief die bewuste die nu nog met plezier te veel betalen. Al die winkelformules moeten dan ook weer wat nieuws verzinnen om mensen waar voor hun geld te bieden.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Nou, ik weet het zo net nog niet.
OK, producten als koffie, afwasmiddel etc. zijn regulier goedkoper. Groente en fruit ook vaak goedkoop.
Lidl is veel op grootverbruikers (gezinnen) gericht en koop je vaak goedkoop in 'bulk', daar moet je net de ruimte voor hebben om het op te bergen.
Biologisch? Bij mijn weten hebben ze qua vlees alleen biol. gehakt van Europese oorsprong.
Maar het meest storende vind ik aan de Lidl (bij mij in de buurt) dat de kassa een miniem plankje heeft voor de boodschappen. Regelmatig vallen boodschappen eraf (beurse avocado etc.), want de cassière heeft haast en stapelt op.
Als klant moet je in ziedend tempo de boodschappen weer terug in het mandje/wagentje doen, voor er nog meer vanaf valt. En bukkend datgene wat er vanaf gevallen is snel proberen te pakken. Tegelijkertijd moet je betalen, want er staat een gigantische rij klanten achter je (er zijn niet veel kassa's en Lidl is in trek). En met de volgende afrekenende klant deel je datzelfde ...plankje, als je nog niet klaar bent met weer inruimen van je boodschappen.
Daarna kan je naar een summiere ruimte lopen waar je met allerlei andere klanten probeert die boodschappen fatsoenlijk in je tas te krijgen. Als je pech hebt soms bukkend met je tas op de grond.
Ik koop vaak bij AH, maar ik koop bijna alles in de bonus of ik kies (vaak) voor de basics. Hun assortiment aan biol. vlees is ook niet om naar huis te schrijven, maar het begint voor mij wat meer interessant te worden (kippendijen, kippenvleugels, stoofvlees)*.
Ook daar denk ik soms bij de kassa dat supermarkten enigszins het welzijn van klanten vergeten zijn, alles moet snel. Maar niet zo erg als bij Lidl.
Lidl? Goede work-out misschien, maar mij niet meer gezien.
*Alhoewel ik sinds
https://www.foodlog.nl/artikel/nvwa-maakt-namen-goede-en-slechtere-nederlandse-slachthuizen-bekend/
nog nergens meer vlees heb gekocht. Het staat me momenteel finaal tegen.
#1 Ria,
Zowel bij Lidl als bij Aldi is de band voor de kassa lang genoeg, maar achter de kassa is het minimaal. Mijn ervaring bij de vestigingen in Zuidhorn en Leek is dat er altijd wel gewacht wordt totdat iemand alle boodschappen op de band heeft gelegd, dus niet zoals bij andere supermarkten al beginnen met aanslaan terwijl je nog bezig bent. Van wachtende klanten trek ik me trouwens weinig aan, want dan openen ze maar een extra kassa.
Mijn reactie #1 herlezend:
Duurzaam zo ten koste van mezelf? Liever niet.
En: wel eens met iemand in een rolstoel bij een Lidl (Amsterdam) boodschappen proberen te doen? Bijna onmogelijk, irritaties aan alle kanten (vaak ook van andere klanten) wat al begint in de gangpaden. En dan de kassa als voornoemd en de boodschappen. Oh ja, en die rolstoel nog. En verhip, er zit iemand in!
Sorry hoor, maar word al weer nijdig bij het denken eraan.
Ria van Laar over een Lidl in Amsterdam en het sjagrijn. Goed mogelijk ligt het niet aan de winkel maar aan de klanten. Aan de stad.
In mijn Lidl, Wormerveer, is het alle dagen dat ik er kom (1x in de week) weer feest. Vrolijke klanten, hulpvaardig en vrolijk personeel, avontuurlijke rolstoelen, adhdkinderen (gratis appeltjes) en 30 procent korting op bijna overtijdse eetwaar. Het lijkt wel of iedereen hier van elkaar houdt.
Dat kan Wouter #4 , dat alleen (sommige?) Lidls in Amsterdam sjacherijn-vormend zijn. Ik ken er 4. Het is wel de ervaring keer-op-keer, die ik heb als ik even vergeten was hoe het ook weer ging.
Het gaat mij persoonlijk te ver om die in Wormerveer te checken.
Hoeveel avontuurlijke rolstoelen heb jij gezien?