1 min
Leerlingen van een Indiase middelbare school hebben ruim 20 duizend lege voedselverpakkingen teruggestuurd naar hun makers, schrijft The Times of India. Met de emballage stuurden zij de boodschap dat ze blij zijn met het eten maar niet met de verpakking. De leerlingen van de Indiase Subbiah Vidyalayam Girls Higher Secondary School willen zo protesteren tegen de plastic footprint die zij gedwongen zijn te maken door het verpakkingsbeleid van de industrie.
Alleen de industrie heeft werkelijk de mogelijkheid er iets aan te doen, schrijft ook Matt Wilkins op de site van de Scientific American. Het publiek aanmoedigen om afval te hergebruiken zal de planeet niet redden. Wilkins: ‘Recycling om de aarde te redden is als een spijker gebruiken om een instortende wolkenkrabber tegen te houden.’ Bewustwording bij industrie en publiek, en overgang naar een circulaire economie ziet deze ecoloog en bioloog als enige oplossing.
Alleen de industrie heeft werkelijk de mogelijkheid er iets aan te doen, schrijft ook Matt Wilkins op de site van de Scientific American. Het publiek aanmoedigen om afval te hergebruiken zal de planeet niet redden. Wilkins: ‘Recycling om de aarde te redden is als een spijker gebruiken om een instortende wolkenkrabber tegen te houden.’ Bewustwording bij industrie en publiek, en overgang naar een circulaire economie ziet deze ecoloog en bioloog als enige oplossing.
Industrie is als het er echt op aan komt idd niet voor nodig. Als een overheid m.b.t. plastic net zo voortvarend te werk zou gaan als met het verbieden van aardgas zoals in dit land is het zo gepiept. Maar aan verbieden van plastic zit helaas geen bijster groot nieuw verdienmodel en van een wereldwijd Plastic-accoord als excuustruus is al helemaal geen sprake.
Ik zou niet weten waarom Wilkins méér verwacht van bewustwording/initiatieven bij de industrie dan bij het publiek, en waarom hij ook alleen maar die twee actoren noemt. Ook als het van de industrie af moet hangen kunnen we lang wachten, vrees ik.
Wilkins vergeet een belangrijke derde speler: de overheid. Net zoals die ook op andere terreinen milieuwetten uitvaardigt en -maatregelen neemt waar producenten noch consumenten uit zichzelf op komen, is dat ook bij plastic nodig - én mogelijk: zie mijn bijdrage #31 in deze draad, waarin ik enkele landen noem die bepaalde plastic producten simpelweg hebben verboden. En ik kan zelfs van de gelegenheid gebruik maken om het inktzwarte beeld dat ik in die bijdrage schets van mijn woonland Guatemala, enigszins bij te stellen: er zijn hier (deel)gemeentes die ook al soortgelijke initiatieven hebben genomen. San Pedro la Laguna (gelegen aan het schitterende Atitlán-meer) is het bekendste voorbeeld.
Klopt JP. Ik bezocht van Gansewinkel een paar maal in het verleden en die kwispelden heel hard bij het produceren van kunststof Desso tapijt uit afval. 'Volkomen cyclisch' aldus de projectmanager. Ze hebben er als motto 'afval bestaat niet' en doen hun best, maar missen wel het inzicht dat de waarde van het product dat uit afval wordt gemaakt bepalend is voor de mate waarin het bijdraagt aan het cyclisch maken van alle productie. Verbranden van pallets is ook een gebruik van afval, maar of die het meest wenselijk is?
Ik denk Wouter dat recyclen in de meeste gevallen eigenlijk downcyclen is. De grondstof wordt minder waard (en is uiteindelijk niets meer). Bij circulair houdt alles min of meer z'n waarde. Maar laat Hendrik het niet horen, want die zegt gewoon dat dat niet kan. En hij zou met de huidige stand van zaken zomaar gelijk kunnen hebben.
Recyclen helpt niet, zegt in dit bericht een ecoloog/bioloog, alleen een 'circulaire economie'.
Kan iemand het verschil uitleggen?