Afgelopen week werd Monsanto veroordeeld tot een boete van in totaal bijna $290 miljoen dollar. Het bedrijf moet een 46-jarige tuinman uit de Amerikaanse staat Californië bijna $40 miljoen aan schadevergoedingen betalen. Daarnaast moet het een boete van $250 miljoen betalen voor het verdoezelen van risico's rond het gebruik van de stof glyfosaat of formuleringen waarin die gebruikt wordt.
Een jury oordeelde dat de onkruidbestrijder Roundup een ‘significante factor’ is geweest bij het ontstaan van de lymfklierkanker die in 2014 bij tuinman Dewayne werd vastgesteld. Dat schrijft MO Daily. Het blad bespreekt de interne mails op basis waarvan een Amerikaanse jury besloot Monsanto de hoge boete op te leggen. De advocaat van tuinman Dewayne Johnson zette alle mailtjes online.
Volgens journalist Vincent Harmsen blijkt uit die mails dat Monsanto
1. al in de jaren 90 was gewaarschuwd voor de kankerverwekkende eigenschappen van glyfosaat en formuleringen van het product Roundup die daarop gebaseerd zijn
2. sleutelt aan wetenschap en geen studies liet doen om de kankerverwekkende eigenschappen nader te onderzoeken
3. verontwaardiging orkestreerde tegen de IARC, het in Lyon gevestigde onderzoeksinstituut van de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) dat in maart 2015 oordeelde dat glyfosaat 'mogelijk kankerverwekkend' moet heten
4. positie kiest tegen onafhankelijke wetenschap
5. niet weet of Roundup veilig is
Het Duitse chemieconcern Bayer, dat recent eigenaar werd van Monsanto, verloor onlangs een belangrijk deel van zijn beurswaarde omdat aandeelhouders nieuwe boetes vrezen.
Uit de mails en ander materiaal blijkt ook dat mogelijk niet zozeer glyfosaat maar de bijmengingen in de verschillende recepturen van productvarianten de toxische werking hebben waar het dispuut over de veiligheid van Roundup om draait. Monsanto hield al rekening met die mogelijkheid in 2002. De Franse onderzoeker Gilles-Eric Séralini die veel energie besteedde aan het aantonen van de kankerverwekkende eigenschappen van glyfosaat zei onlangs overtuigd te zijn van de kwalijkheid van die bijmengingen.
Het vermoeden van Monsanto dat Séralini het bij het juiste eind zou kunnen hebben, blijkt uit deze mail van Monsanto-medewerker en toxicoloog Donna Farmer over een onderzoek waarin de kankerverwekkende eigenschappen van glyfosaat bij zeeëgels werden aangetoond. Farmer schrijft: "Het wezenlijke punt is dat glyfosaat vrijwel geen effect had, maar het gemengde product [Roundup] wel – wijst dit ons in de richting van de mengstoffen?"
MO* - Deze e-mails overtuigden de jury van Monsanto?s schuld
Een jury oordeelde dat de onkruidbestrijder Roundup een ‘significante factor’ is geweest bij het ontstaan van de lymfklierkanker die in 2014 bij tuinman Dewayne werd vastgesteld. Dat schrijft MO Daily. Het blad bespreekt de interne mails op basis waarvan een Amerikaanse jury besloot Monsanto de hoge boete op te leggen. De advocaat van tuinman Dewayne Johnson zette alle mailtjes online.
Volgens journalist Vincent Harmsen blijkt uit die mails dat Monsanto
1. al in de jaren 90 was gewaarschuwd voor de kankerverwekkende eigenschappen van glyfosaat en formuleringen van het product Roundup die daarop gebaseerd zijn
2. sleutelt aan wetenschap en geen studies liet doen om de kankerverwekkende eigenschappen nader te onderzoeken
3. verontwaardiging orkestreerde tegen de IARC, het in Lyon gevestigde onderzoeksinstituut van de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) dat in maart 2015 oordeelde dat glyfosaat 'mogelijk kankerverwekkend' moet heten
4. positie kiest tegen onafhankelijke wetenschap
5. niet weet of Roundup veilig is
Het Duitse chemieconcern Bayer, dat recent eigenaar werd van Monsanto, verloor onlangs een belangrijk deel van zijn beurswaarde omdat aandeelhouders nieuwe boetes vrezen.
Uit de mails en ander materiaal blijkt ook dat mogelijk niet zozeer glyfosaat maar de bijmengingen in de verschillende recepturen van productvarianten de toxische werking hebben waar het dispuut over de veiligheid van Roundup om draait. Monsanto hield al rekening met die mogelijkheid in 2002. De Franse onderzoeker Gilles-Eric Séralini die veel energie besteedde aan het aantonen van de kankerverwekkende eigenschappen van glyfosaat zei onlangs overtuigd te zijn van de kwalijkheid van die bijmengingen.
Het vermoeden van Monsanto dat Séralini het bij het juiste eind zou kunnen hebben, blijkt uit deze mail van Monsanto-medewerker en toxicoloog Donna Farmer over een onderzoek waarin de kankerverwekkende eigenschappen van glyfosaat bij zeeëgels werden aangetoond. Farmer schrijft: "Het wezenlijke punt is dat glyfosaat vrijwel geen effect had, maar het gemengde product [Roundup] wel – wijst dit ons in de richting van de mengstoffen?"
Volgens mij is de gegeven vertaling van het zinnetje van Donna Farmer uit die mailwisseling niet geheel correct. Zij schrijft: "The interest point is glyphosate all basicially had no effect the formulated product did - does this point us to the coformulants - sufactants?" Hiermee vat zij volgens mij samen wat de focus van de onderzoekers van die 'free studies' is, hún 'interest point'. Of zij dat zelf een interessante of plausibele hypothese vindt staat er niet in.
Ik krijg maar geen hoogte van het totale foute impact van RoundUp en de incidentele krenten die er uit gepikt worden om tegen de producenten te keer te gaan.
Zijn de gevonden aantoonbare gevolgen significant ?
Voor activisten is het begrip 'onkruidbestrijder' al voldoende.
Al ergens een balans van ecologische winst (hogere voedselopbrengst) tegenover vermoede en twijfelachtige gevolgen gezien ?
De waanzin van 1 tuinman, die 40 miljoen mag claimen is wel significant.
Voor een juridisch achterlijke en dubieuze rechtspraak in de VS.
Zou de bij elkaar getrommelde jury dat ook aan de duizenden van Bopal individueel (!) hebben toegekend ?
Nee, want die zijn daar in India zwart tot donkerbruin.
De dramatische gevolgen van b.v. een geneeskundige misser als Softenon waren overduidelijk. Geen enkel weerklank tegen onmiddellijk stoppen toen bleek, dat het product onmiddelijk van de markt moest.
Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat de activistische tegenwerking voornamelijk komt van groepen die zonder meer tegen elke chemische gewasvernietiger zijn.
Vorig jaar viel de eerste vrouw in ons dorpje met haar fiets over een bestrating die bij nat weer glibberige werd door onkruid tussen de stenen.
De gemeente bleek niet aansprakelijk.
Was bezig met de wereld te redden met in domme brandertjes hetzelfde gas, dat voor koken en verwarming taboe geworden is.
Alsof de wortels van onkruid van schrik niet meer boven durven komen.
Voor de aardigheid toch eens de mail-ketting bekeken waar het laatste linkje naartoe wijst. De toon daarin zegt veel. De schrijvers hebben het over de vraag hoe ze ervoor kunnen zorgen dat de resultaten van studies geen schade doen. Daarbij wordt geopperd om zelf studies te doen, regelmatig te publiceren in vooraanstaande bladen, key wetenschappers te voorzien van de laatste 'inzichten', etc.
De toon is niet dat ze willen uitzoeken of er mogelijk problemen zijn (met een open blik afvragen hoe het zit), nee, de toon is dat ze willen aantonen dat het wel goed zit of op zijn minst die positie zo lang mogelijk willen kunnen houden (gericht pogen aan te tonen dat het zo zit). Dat getuigt van weinig maatschappelijke verantwoordelijkheid, terwijl we dat, als samenleving, toch wel mogen vragen van zo'n wereldspeler.
Duim Dennis Zeilstra, dollars is het belangrijkste doel. Het vreemde is men gaat niet op zoek naar oplossingen voor het probleem (mogelijk uit angst voor claims), maar men gaat door op de ingeslagen weg door problemen te ontkennen en bagateliseren.
Dennis #3, toch is de tallowamine uit de formuleringen van het product gehaald. Onderwijl ging de discussie over glyfosaat door. Inmiddels lijkt ook Séralini te kiezen voor onder meer die stof als de werkelijke boosdoener.
Op basis waarvan zou die tallowamine uit Roundup zijn gehaald? Ik zou de mails er best eens over willen zien.
#1, Pepijn. Correct. We namen onkritisch de vertaling van Vincent over. Ik pas het even aan.