1 min
Ieder jaar weer gaat bijna 40% van de cacao-oogst verloren door plagen en ongedierte. En dat percentage stijgt.
Maar niemand lijkt zich er druk om te maken, schrijft Foodnavigator.
Cacao is een belangrijk voedselgewas, maar wetenschappelijk onderzoek naar oplossingen om het verlies terug te dringen, bestaan nauwelijks. Dat komt deels door geldgebrek in de producerende landen, zegt Jean-Philippe Marelli, manager geïntegreerde plaagbestrijding van het Mars-Wrigley-concern. Twee miljoen kleine boeren in West- Afrika verbouwen 70% van de wereldproductie. Ivoorkust in zijn eentje brengt al 40% op. En juist in dit land slaat een ziekte toe waartegen geen remedie bekend is, het Cacao Swollen Foot Virus (CSSV).
Ivoorkust en het buurland Ghana hebben nu een plan opgesteld om ruim 250 duizend hectare cacao-aanplant te kappen en boeren over te laten stappen op een gevarieerdere oogst. Mars-Wrigley en andere chocolademakers financieren het plan; ze willen resistente variëteiten van de cacao-plant ontwikkelen.
Dit artikel afdrukken
Cacao is een belangrijk voedselgewas, maar wetenschappelijk onderzoek naar oplossingen om het verlies terug te dringen, bestaan nauwelijks. Dat komt deels door geldgebrek in de producerende landen, zegt Jean-Philippe Marelli, manager geïntegreerde plaagbestrijding van het Mars-Wrigley-concern. Twee miljoen kleine boeren in West- Afrika verbouwen 70% van de wereldproductie. Ivoorkust in zijn eentje brengt al 40% op. En juist in dit land slaat een ziekte toe waartegen geen remedie bekend is, het Cacao Swollen Foot Virus (CSSV).
Ivoorkust en het buurland Ghana hebben nu een plan opgesteld om ruim 250 duizend hectare cacao-aanplant te kappen en boeren over te laten stappen op een gevarieerdere oogst. Mars-Wrigley en andere chocolademakers financieren het plan; ze willen resistente variëteiten van de cacao-plant ontwikkelen.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Precies, Frank Eric. Alleen zijn het in dit geval mealybugs, die in het Nederlands wolluizen heten, geloof ik. Maar het principe is hetzelfde.
#7, Harry;" vector-ondersteunende mieren". Kan je daarbij denken aan mieren die bladluizen hoeden, die weer plantenvirussen kunnen overbrengen?
Harry, heel veel dank voor #7!
De vergelijking die Henric trekt met de banaan gaat tot op zekere hoogte wel op. Al is het probleem daar vele malen groter, omdat banaan uitsluitend vegetatief vermeerderd wordt. Er is dus totaal geen genetische variatie, iedere plant identiek. Het is een Godswonder dat Dwarf Cavendish, vrijwel de enige bananenvarieteit die commercieel wordt verbouwd, het zo lang heeft uitgehouden – zo’n vijftig jaar! Maar we zien nu hetzelfde probleem zich herhalen wat in de vijftiger jaren van de vorige eeuw de Gros Michel de nek omdraaide, de overdominante cultivar van toen, die ook aan de Panamaziekte bezweek. De mens leert nooit.
Nou, even heel in het kort, want hier valt een hoop meer over te zeggen. Zo’n beetje in chronologische volgorde met het artikel:
Een schadeniveau van 40% van de potentiëele productie door ziekten en plagen is al heel lang het geval in cacao. Gezaghebbende bronnen noemden 20 jaar geleden al zo’n 45%. Dus of dat nou echt aan het rijzen is... Maar het is natuurlijk wel ruim voor verbetering vatbaar, en dat is al die tijd niet gebeurd.
Cacao is een zeldzaam geval van een gewas wat in zijn nieuwe milieu ergere natuurlijke vijanden tegenkwam dan in zijn oorsprongsgebied (de Amazone), dankzij het grote aantal taxonomisch nauw verwante inheemse planten dat in West-Afrika voorkomt. CSSV (cacao swollen shoot (not foot) virus)) wordt door inheemse insecten overgedragen en heeft een groot infectiereservoir in inheemse Westafrikaanse soorten uit dezelfde familie. Wilde cacao is er daar niet eens. In de Wikilink kun je lezen dat er al heel vroeg CSSV-problemen waren in West-Afrika, dus agronomische grondslagen voor de infectiegevoeligheid zoals Arnold die suggereert zijn onwaarschijnlijk, of tenminste niet de voornaamste reden.
De homogeniteit van Westafrikaanse cacao-introducties, die in eerste instantie allemaal uit de Amelonado-group (uit de bovenloop van de Amazone en Orinoco) kwamen, heeft vanaf het begin (20er-30er jaren van de vorige eeuw) al een probleem opgeleverd voor selectie- en kruisingswerk, doordat de grenzen van de genetische variatie al heel vlug bereikt werden. Maar de verwerkers vonden dat juist prachtig: een mooi uniforme grondstof die ze nergens anders konden krijgen. Dus tot op zekere hoogte huilen die nu krokodillentranen.
All in 1944 werden meer wilde cacaotypes geintroduceerd voor de verrijking van de genetische basis, maar naast een hele reeks betere eigenschappen produceerden die kleinere boontjes van mindere en variabele kwaliteit. De enige oplossing lag in de ontwikkeling van hybride varieteiten. Dat is al heel lang aan de gang op onderzoeksstations in Ghana, Cote d’Ivoire, Cameroun en, tot recent, de DRC, maar het voornaamste probleem, de kwaliteit, is hardnekkig blijven bestaan.
Hopelijk wijst de financieringsbereidheid van de chocolademakers erop dat er meer is dan alleen een intentie om resistente rassen te ontwikkelen. De gesuggereerde isolatiecampagne zal in elk geval uitgevoerd moeten worden, om de nog rechtop staande bomen voor infectie te behoeden. De 200 miljoen al gesneuvelde bomen die de Wikilink noemt komen overeen met zo'n 200 000 hectare, dus nog eens 250 000 lijkt me nog niet eens zo drastisch. Het zal ook samen moeten gaan met het beheer van de vectoren en de vector-ondersteunende mieren.