Gisterenavond vond de afsluitende bijeenkomst plaats van de DoeHetZelf-Kip, het dier dat deelnemers zelf slachten en eten nadat ze het zelf hebben grootgebracht. In de zaal: deelnemers, consumenten, boeren, overheid, en natuurlijk de initiatiefnemers. Zij wilden mensen bewust maken van de keuzes die ze maken als ze vlees eten. Is dat gelukt?
Vera Ann Bachrach, een van de bedenkers, die eerder het project De Tostifabriek mee hielp opzetten, aarzelt. Ze zegt het een verwarrende avond te hebben gevonden. Misschien was haar aarzeling de perfecte illustratie van de maatschappelijke verwarring rond het eten van vlees.
Waar ging het ook al weer om? Een zestal deelnemers ging aan de slag met de Doehetzelf-kip. Zij produceerden in 9 weken hun eigen kipfilet. Ze kregen een doehetzelf-pakket met handleiding thuis, broedden eieren uit, voerden de kippen en slachtten die uiteindelijk zelf (of waren aanwezig bij het slachten). De bedoeling: consumenten zich bewust maken van de keuzes die ze maken als ze vlees eten. Die bewustwording moet vervolgens tot verandering in hun houding leiden.
'Impact sociale media-bom groter dan slachten'
In de zaal zaten de bedenkers, beleidsmakers, buren, boeren, deelnemers en geïnteresseerden. Eerst vertelden de deelnemers over hun overwegingen om mee te doen en hun ervaringen. Rode draad: ik wil de verantwoordelijkheid nemen voor het vlees dat ik eet; dat bleek 'best heftig'.
Normaal wordt er niet zo vaak aan je gevraagd waarom je vlees eet en hoe je tegenover slachten staat. Voor een aantal volwassen deelnemers betekende het in de eerste plaats verantwoording afleggen aan hun kinderen, die het proces intensief mee beleefden. Of, in het geval van de Amsterdammers die de DHZ-kip in hun bedrijfsverzamelkantoor neerzetten, opvallend veel gesprekken waarin het over kippenweetjes ging. Waarom mensen 'kiezen om vlees te eten'? Het bleek eerder een daad dan een keuze. Wel besloot één kantoordeler zijn heil elders te zoeken. Die wilde "niet werken in een gebouw waar zoiets gebeurt".
Het project kwam extra in de aandacht toen de Partij van de Dieren de deelnemers opriep hun kippen te laten adopteren, in ruil voor vegetarische kipnuggets. Voor de deelnemers was dat een absurd voorstel. Kwalijker was dat de sociale media er vervolgens mee aan de haal gingen, zonder dat de PvdD daarbij modereerde of ingreep. Het leidde tot onaangename reacties en zelfs doodsbedreigingen. Vanwege het laatste werd ook de slotbijeenkomst door de politie in de gaten gehouden.
Dat er zoveel te doen was op sociale media, maakt meer indruk op de deelnemers dan de slacht waar alles om draaide.
Het frame doden = fout want slecht voor dierenwelzijn, leidde de aandacht af. Het ging om veel meer. Voor de provincie Noord-Brabant, financier voor het project, gaat het om het in gang zetten van een transitie in de landbouw. Minder dieren, beter milieu, meer bewuste boeren en anders kopende burgers.
Vleesveehouder Jan van den Broek, een van de begeleidende boeren, had ook vraagstukken als de wereldvoedselsituatie, gezondheid, duurzaamheid, bodemgezondheid, milieu en ethiek meer aan bod willen zien komen. "Als je ziet wat er allemaal speelt rondom de vraag 'wel of geen vlees eten' heb ik echt moeite met mensen enorme hopen vlees verorberen of die in de supermarkt pakken vol vlees in hun kar gooien en als het dan op de BBQ een zwart randje heeft, het gedachtenloos wegmieteren", zei hij. "Vraag je af: mag ik dit dier doodmaken? En als je eenmaal die beslissing hebt genomen, moet dat met respect gebeuren. Het is nooit een automatisme". Zijn collega-boer en melkveehouder Corné Ansems zou graag de toekomstvastheid van de landbouw op de agenda krijgen. Hij streeft naar een 'circulaire belevingsboerderij', waar boomgaard, kippen, koeien en kaas allemaal bijdragen aan een kloppende financiële onderbouwing. "Eigenlijk zou ik willen dat we een DHZ-kipbox op de markt zouden kunnen brengen, zodat de de kip al verkocht is voordat ie uit het ei is."
Tja, die kippen. De boeren kregen van collega's als kritiek over zich heen dat zij zich als vlees- en melkveehouders niet met kippen hadden mogen bemoeien. In de trant van: slacht een kalf, dan weet je tenminste waar je het over hebt. Een eenvoudig feit lag aan de keus voor kip ten grondslag. Nog niet eens dat kip de kleinste CO2-footprint of de meest gunstige voerconversie heeft. Volgens de Nederlandse wet mag je dieren niet zelf slachten, behalve wat kippen of konijnen voor eigen consumptie. Daarom werd het kip.
Dit waren gelukkige kippen, legt 'kippendokter' Sible Westendorp uit. Ze deden wat vleeskuikens normaal doen: eten, eten en groeien. Sommige van de kippen hadden binnen no time het bijgeleverde voer op, andere ontsnapten uit hun hok om bij de achterdeur met veel kabaal extra eten op te komen eisen. Geen mishandeling, geen leed, geen stress.
Wel vond de kippendokter dat over het doden beter nagedacht had moeten worden. In Nederland moet je dieren eerst verdoven voor je ze slacht, en de makkelijkste manier om dat te doen is - bleek uit navraag bij slachters - een tik op het achterhoofd. Vandaar de knuppel in het slachtpakket, die voor veel ophef zorgde. Maar in de praktijk bleek die methode te moeilijk voor ongeoefende consumenten. Dus is er onder begeleiding van professionele (kleinschalige) kippenslachters gewerkt; niet alle deelnemers hebben ook daadwerkelijk hun eigen kip gedood. Niettemin aten ze het vlees van hun dieren met aandacht omdat ze wisten wat het betekende. Geen botje werd zomaar weggegooid.
Politiek en consument
In de zaal zat de Brabantse Gedeputeerde Johan van den Hout. "Het is godsganselijk onmogelijk op kleine schaal langzaamgroeiende dieren zelf op te fokken en te slachten", kreeg hij te horen. "Alles is gericht op groot, groter, grootst". Hoe ga je daar mee om, als overheid? De overheid zal immers de condities moeten creëren waaronder boeren kunnen produceren en waar consumenten om vragen.
Van den Hout sprak over de in gang gezette transitie van de provincie, keuzes moeten maken terwijl nog onbekend is waar het heen gaat. Volgens hem zijn pioniers nodig die iets durven proberen waar we allemaal van kunnen leren. De consument voorop. De zaal nam het voor kennisgeving aan.
Wie zijn eigen kip opvoedde, doodmaakte of het doodmaken en opeten ervan meemaakte, snapte iets anders: het vergt meemaken en voelen. Daarna kun je kiezen.
Dit artikel afdrukken
Waar ging het ook al weer om? Een zestal deelnemers ging aan de slag met de Doehetzelf-kip. Zij produceerden in 9 weken hun eigen kipfilet. Ze kregen een doehetzelf-pakket met handleiding thuis, broedden eieren uit, voerden de kippen en slachtten die uiteindelijk zelf (of waren aanwezig bij het slachten). De bedoeling: consumenten zich bewust maken van de keuzes die ze maken als ze vlees eten. Die bewustwording moet vervolgens tot verandering in hun houding leiden.
'Impact sociale media-bom groter dan slachten'
In de zaal zaten de bedenkers, beleidsmakers, buren, boeren, deelnemers en geïnteresseerden. Eerst vertelden de deelnemers over hun overwegingen om mee te doen en hun ervaringen. Rode draad: ik wil de verantwoordelijkheid nemen voor het vlees dat ik eet; dat bleek 'best heftig'.
Normaal wordt er niet zo vaak aan je gevraagd waarom je vlees eet en hoe je tegenover slachten staat. Voor een aantal volwassen deelnemers betekende het in de eerste plaats verantwoording afleggen aan hun kinderen, die het proces intensief mee beleefden. Of, in het geval van de Amsterdammers die de DHZ-kip in hun bedrijfsverzamelkantoor neerzetten, opvallend veel gesprekken waarin het over kippenweetjes ging. Waarom mensen 'kiezen om vlees te eten'? Het bleek eerder een daad dan een keuze. Wel besloot één kantoordeler zijn heil elders te zoeken. Die wilde "niet werken in een gebouw waar zoiets gebeurt".
Het project kwam extra in de aandacht toen de Partij van de Dieren de deelnemers opriep hun kippen te laten adopteren, in ruil voor vegetarische kipnuggets. Voor de deelnemers was dat een absurd voorstel. Kwalijker was dat de sociale media er vervolgens mee aan de haal gingen, zonder dat de PvdD daarbij modereerde of ingreep. Het leidde tot onaangename reacties en zelfs doodsbedreigingen. Vanwege het laatste werd ook de slotbijeenkomst door de politie in de gaten gehouden.
Dat er zoveel te doen was op sociale media, maakt meer indruk op de deelnemers dan de slacht waar alles om draaide.
Wie zijn eigen kip opvoedde, doodmaakte of het doodmaken en opeten ervan meemaakte, snapte iets anders: het vergt meemaken en voelen. Daarna kun je kiezenBeperkte beleving
Het frame doden = fout want slecht voor dierenwelzijn, leidde de aandacht af. Het ging om veel meer. Voor de provincie Noord-Brabant, financier voor het project, gaat het om het in gang zetten van een transitie in de landbouw. Minder dieren, beter milieu, meer bewuste boeren en anders kopende burgers.
Vleesveehouder Jan van den Broek, een van de begeleidende boeren, had ook vraagstukken als de wereldvoedselsituatie, gezondheid, duurzaamheid, bodemgezondheid, milieu en ethiek meer aan bod willen zien komen. "Als je ziet wat er allemaal speelt rondom de vraag 'wel of geen vlees eten' heb ik echt moeite met mensen enorme hopen vlees verorberen of die in de supermarkt pakken vol vlees in hun kar gooien en als het dan op de BBQ een zwart randje heeft, het gedachtenloos wegmieteren", zei hij. "Vraag je af: mag ik dit dier doodmaken? En als je eenmaal die beslissing hebt genomen, moet dat met respect gebeuren. Het is nooit een automatisme". Zijn collega-boer en melkveehouder Corné Ansems zou graag de toekomstvastheid van de landbouw op de agenda krijgen. Hij streeft naar een 'circulaire belevingsboerderij', waar boomgaard, kippen, koeien en kaas allemaal bijdragen aan een kloppende financiële onderbouwing. "Eigenlijk zou ik willen dat we een DHZ-kipbox op de markt zouden kunnen brengen, zodat de de kip al verkocht is voordat ie uit het ei is."
Tja, die kippen. De boeren kregen van collega's als kritiek over zich heen dat zij zich als vlees- en melkveehouders niet met kippen hadden mogen bemoeien. In de trant van: slacht een kalf, dan weet je tenminste waar je het over hebt. Een eenvoudig feit lag aan de keus voor kip ten grondslag. Nog niet eens dat kip de kleinste CO2-footprint of de meest gunstige voerconversie heeft. Volgens de Nederlandse wet mag je dieren niet zelf slachten, behalve wat kippen of konijnen voor eigen consumptie. Daarom werd het kip.
Dit waren gelukkige kippen, legt 'kippendokter' Sible Westendorp uit. Ze deden wat vleeskuikens normaal doen: eten, eten en groeien. Sommige van de kippen hadden binnen no time het bijgeleverde voer op, andere ontsnapten uit hun hok om bij de achterdeur met veel kabaal extra eten op te komen eisen. Geen mishandeling, geen leed, geen stress.
Wel vond de kippendokter dat over het doden beter nagedacht had moeten worden. In Nederland moet je dieren eerst verdoven voor je ze slacht, en de makkelijkste manier om dat te doen is - bleek uit navraag bij slachters - een tik op het achterhoofd. Vandaar de knuppel in het slachtpakket, die voor veel ophef zorgde. Maar in de praktijk bleek die methode te moeilijk voor ongeoefende consumenten. Dus is er onder begeleiding van professionele (kleinschalige) kippenslachters gewerkt; niet alle deelnemers hebben ook daadwerkelijk hun eigen kip gedood. Niettemin aten ze het vlees van hun dieren met aandacht omdat ze wisten wat het betekende. Geen botje werd zomaar weggegooid.
Politiek en consument
In de zaal zat de Brabantse Gedeputeerde Johan van den Hout. "Het is godsganselijk onmogelijk op kleine schaal langzaamgroeiende dieren zelf op te fokken en te slachten", kreeg hij te horen. "Alles is gericht op groot, groter, grootst". Hoe ga je daar mee om, als overheid? De overheid zal immers de condities moeten creëren waaronder boeren kunnen produceren en waar consumenten om vragen.
Van den Hout sprak over de in gang gezette transitie van de provincie, keuzes moeten maken terwijl nog onbekend is waar het heen gaat. Volgens hem zijn pioniers nodig die iets durven proberen waar we allemaal van kunnen leren. De consument voorop. De zaal nam het voor kennisgeving aan.
Wie zijn eigen kip opvoedde, doodmaakte of het doodmaken en opeten ervan meemaakte, snapte iets anders: het vergt meemaken en voelen. Daarna kun je kiezen.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
'Gelul', antwoorden pluimveehouders Bart Jansen en Johan Leenders op de titel.
Het positieve aan deze hele actie vond ik het doel om mensen bewust te maken van de keuzes die ze maken als ze vlees eten. Veel mensen pakken wat vleeswaren voor op brood en doen wat vlees in de pan voor de warme maaltijd zonder daar verder bij stil te staan.
Er komen meer keuzemogelijkheden voor diervriendelijker producten:
Nestlé heeft plannen voor forse wereldwijde verbetering van het dierwelzijn bij zijn
toeleveranciers bekend gemaakt, zoals o.m. een eind aan het knippen van varkens-en koeienstaarten en het onthoornen van runderen zonder verdoving, een eind aan het gebruik van antibiotica als groeibevorderaar, en een andere wijze van slachten van kippen:
"We are committed to eliminating from our global supply chain specific practices that are not consistent with the internationally accepted Five Freedoms:
Freedom from hunger, thirst and malnutrition;
Freedom from fear and distress;
Freedom from physical and thermal discomfort;
Freedom from pain, injury and disease; and
Freedom to express normal patterns of behaviour.
Among the specific practices we have committed to eliminating are:
- Cattle: dehorning; tail docking, disbudding and castration without anaesthetic and analgesia;
and veal crates;
- Pigs: gestation crates; tail docking; and surgical castration;
- Poultry and eggs: cage systems, particularly barren cages; and rapid-growth practices with respect to the effects on animal health and welfare; and
- Animal production systems in general: our first focus is the responsible use of antibiotics
in line with the World Organisation for Animal Health’s (OIE) guidance, and the phasing out of
growth promoters."
Gelul… Mooi eufemistisch taalgebruik voor een andere begrip: idioterie.
Hoe dood ik mijn eigen kip, die ik uit het ei zag komen en zelf ‘mocht’ slachten, waardoor ik nu een diploma op de plee kan hangen, dat ik een ervaringsdeskundige ben in het kweken en doden van dieren voor consumptie..…
Alleen het idee is al verbijsterend, en bewijst wel dat de afstand van natuur en nimmer zo groot was.
Was het spannend om de kip die je met tedere gevoelens uit het ei zag kruipen en liefdevol als je kleine broertje opvoedde.., en toen moest dood maken ? Ja, erg hè.
Lang geleden schreef en zong iemand een liedje dat er niet om loog, en geraffineerde inspeelde op de onnozelheid van het projecteren van menselijke gevoelens op kippen…
Ik vrees dat hij na zijn studie in Utrecht niet koos voor werken bij de voedsel- en landbouworganisatie van de VN en FAO om dergelijke waanzin los te laten op de armste der armen in de derde wereld...
Hoe doen jullie barbaren dat, Hans ?
Gewoon met een scherp bijltje… Is in een wip gebeurt. Laten leegbloeden, en dan hangt die zo voor de verdere verwerking..
Resumé
Eigenlijk is bovenstaande geen kennismaking met kweek & dood van een dier of dieren voor consumptie, maar gewoon dieronvriendelijk geknoei.
Een hoender verdient beter.
Toen het ei zei...