1 min
"Als wij moesten kiezen tussen de guillotine en de elektrische stoel, zouden we antwoorden dat we tegen de doodstraf zijn." Dat zegt anti-grote-visserij-NGO Bloom op de dag dat onze minister van Landbouw en Visserij zich trots toonde op de pulsvisserij.
Op dezelfde dag dat minister Carola Schouten in Brussel het wetenschappelijke onderzoek naar de pulsvisserij presenteerde, was in IJmuiden en het Noord-Franse Boulogne-sur-Mer juist protest te horen. Kleinschalige kustvissers uit de landen rondom de Noordzee, de Franse milieuorganisatie Bloom en nog zo'n 20 natuurorganisaties protesteerden daar tegen het pulsvissen. Waar Schouten het ecologische en duurzame voordeel van deze manier van vissen benadrukte - in de hoop binnen Europa steun te verwerven voor het door Nederlandse kottervissers breed omarmde pulsvissen - zien de kustvissers de puls als een "destructieve methode" die al het zeeleven uitroeit. Bloom betwist de waarde van het Nederlandse onderzoek, schrijft Trouw: "Als wij moesten kiezen tussen de guillotine en de elektrische stoel, zouden we antwoorden dat we tegen de doodstraf zijn."
Dit artikel afdrukken
Video: Minister Schouten bij de Landbouw- en Visserijraad over recent wetenschappelijk rapport rond pulsvisserij en het belang van deze methode voor innovatie en duurzaamheid. #agrifish pic.twitter.com/KZ4mqwFBrK
— Ministerie van Landbouw, Natuur & Voedselkwaliteit (@minlnv) June 18, 2018
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
“Bij de discussie over de pulsvisserij spelen twee zaken.
1. Heeft de manier van vissen een negatief effect op het ecosysteem (en is dat groter dan het effect van de boomkor) en
2. heeft deze manier van vissen een negatief effect op de kleinschalige visserij in de kustzone.
Over het effect op de kleinschalige kustvisserij wordt vaak geroepen dat het in deze wereld er nu eenmaal gaat om wie de vis het meest economisch vangt.
Een kleinschalige nettenvisser zei laatst tegen mij: "Een paar jaar geleden ving ik 100 kg tong op en dag. Daarvoor gebruikte ik 30 liter brandstof. Een boomkor gebruikt per kilo tong 2 liter en een pulskor 1 liter per kilo tong".
Het moet toch mogelijk zijn dat de kustzone ontzien wordt door de grote gaande tuigen die verder op in de Noordzee op zandbanken met puls of gewone boomkor kunnen vissen? Daarbij moeten we wel door gaan met verder onderzoek naar de effecten van de puls. Zelfs op die zandbanken werder op in zee.
Windparken moeten zo aangelegd worden dat er in gevist kan worden.
”
'Kustvissers verzetten zich tegen pulsvisserij' was een meer passende kop geweest. Met 'weren zich tegen' geef je impliciet aan dat aan dat pulsvisserij een bedreiging is voor andere typen visserij. Terwijl dat nu juist ter discussie staat.
Het verzet van kleine kustvissers tegen de pulskorvisserij is begrijpelijk. Veel kleine kustvissers staat het water aan de lippen. En er is niemand op het ministerie van LNV die zich hun lot lijkt aan te trekken. De boomkorvissers die met hulp van de overheid konden overstappen nar pulskor hebben een goede tijd. Maar ten koste van wat? En ten koste van wie?
Schadelijkheid is betrekkelijk. Wat goed is voor het één is slecht voor het ander. Duurzaamheid lijkt op dezelfde manier betrekkelijk. Een heldere discussie over welke diersoorten in zee profiteren van boomkorvisserij en welke soorten er last van hebben ontbreekt. Net zoals een heldere discussie ontbreekt over wie er voordeel heeft bij de transitie naar puls, en wie daarvan de klappen krijgt. Onze overheid kiest gewoonlijk voor de overleving van de grotere producenten, ook als dat ten koste gaat van kleinere (van nature meer duurzame?) sectorgenoten.
Kleine kustvissers met het water aan de lippen gaan begrijpelijkerwijs in op de avances 'milieuorganisaties' (gefinancierd door...????). In hun overlevingsstrijd haken deze kleine vissers aan bij campagnes tegen hun grotere collega's, zonder zich af te vragen wiens lange termijn belang ze daarmee dienen. Uiteindelijk worden vissers tegen elkaar uitgespeeld. En de partijen die streven naar privatisering van zeegebied voor windenergie, zilte teelt, viskweek en natuur (Marine Protected Areas) hebben baat bij die tweespalt. De zee wordt verdeeld tussen bedrijven die streven naar eigenaarschap en 'natuurorganisaties' die streven naar eigenaarschap. Opvallend genoeg worden die natuurorganisates vaak financieel en inhoudelijk door die bedrijven gesteund. De visserman heeft het nakijken, net als de burger. Want de zee is (was?) van ons allemaal.
Ik ben heel benieuwd hoe de lezers op dit bericht reageren. De Nederlandse vissers op de foto zijn geen poseurs. De ministers noemt hen niettemin - bij implicatie - onduurzaam.
Het zijn van die dingen die schuren en daarom veel betekenis hebben.