Moedermelk
Dat zal niemand verbazen. Onze trek in voedsel dat zoet en vet combineert is onbedwingbaar. In de natuur komt die combinatie alleen in moedermelk voor. Het is niet voor niets dat we daarnaar snakken, want we moeten groeien als baby’s.
Een en ander impliceert dat het niet uitmaakt wàt je minder eet als je op dieet gaat, àls je maar minder eet. Maar het was nog niet zo eenvoudig om dat aan te tonen. Met een looptijd van een jaar en de deelname van liefst 609 personen was de DIETFITS Randomized Clinical Trial van de Stanford University School of Medicine een voorbeeldig onderzoek. Niet alleen werden de deelnemers op de strengst mogelijke manier in de gaten gehouden, ook was op basis van hun genoom en hun insulineproductie een voorspelling gedaan over welk type dieet voor wie het best zou werken. The New York Times legt precies uit wat het belang van dit ‘fenomenaal goed opgezette’ onderzoek is.
Noch het vet, noch de koolhydraten, noch de eiwitten, noch de calorieën zijn het probleem bij het ontstaan van obesitas. Het is de voedselomgeving die de belangrijkste aanjager van de obesitasepidemie isGeen significant verschil
Wat kwam er uit dit gerandomiseerde klinische interventie-onderzoek, de gouden standaard in dit soort onderzoek? "Er was geen significant verschil in toe- of afname in gewicht tussen een gezond laagvetdieet en een gezond laagkoolhydraatdieet. Noch was er een invloed te zien van het genotype en de insulineproductie op het gewichtsverlies ten gevolge van een van de twee soorten dieet."
Let op, schreven critici: het gaat hier om twee typen gezonde diëten. Wat zijn dat? Diëten zonder snelle koolhydraten uit bewerkt voedsel. Zoals chocoladetaart.
We pakken er nog even een mooie, maar onderbelichte Nederlandse studie bij, het promotieonderzoek van de Maastrichtse arts Erik Aller uit 2015, Obesity treatment Evaluation of conservative treatment strategies. Aller concludeert onder meer dat: "zetmeelrijke voedingsmiddelen en met name langzame en onverteerbare zetmelen, potentiële gunstige effecten hebben in vergelijking met de mogelijke ongunstige effecten van hoge fructose‐inname. Zulke zetmeelrijke voedingsmiddelen kunnen helpen bij (het behouden van) gewichtsverlies (…). De inname van volkoren producten, peulvruchten en groenten (…) wordt aanbevolen in plaats van de inname van voedingsmiddelen die rijk zijn aan suikers en dan met name in de vorm van met suiker gezoete (fris)drank."
Eiwitrijk dieet
Ook dat is heldere taal. Evenals Allers constatering dat wie na gewicht verloren te hebben een eiwitrijk dieet aanhoudt, minder zal aankomen dan wie weinig eiwitten eet. Dat pleit dan weer wel voor minder koolhydraten (en/of meer vet). Eiwitten verzadigen beter dan koolhydraten, dat zal iedere low carb-enthousiasteling als argument aandragen.
Dus wel of geen koolhydraten? In ieder geval geen snelle koolhydraten.
Het laatste woord is aan Kevin Hall, die het bondig samenvatte in Did the Food Environment Cause the Obesity Epidemic? van december vorig jaar. Hall was een van de wetenschappers die voor het onderzoeksinstituut NUSI van Gary Taubes diens insuline-koolhydraathypothese heeft onderzocht. En heeft gefalsificeerd, helaas voor Taubes.
Voedselomgeving
Halls vraag, zoals gesteld in de titel, levert het antwoord op dat noch het vet, noch de koolhydraten, noch de eiwitten, noch de calorieën het probleem zijn bij het ontstaan van obesitas. Het is de voedselomgeving die de belangrijkste aanjager van de obesitasepidemie is.
Wie zich weet te wapenen tegen de verleidingen van de voedselomgeving, en zich na te zijn afgevallen op willekeurig wel dieet weet te houden aan een eiwitrijk dieet, heeft de meeste kans de kilo’s eraf te houden. Dat moet de definitieve conclusie over diëten en afvallen zijn. Voorlopig.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Wow een artikel van een man over afvallen die zelf een maagoperatie nodig had om net zoveel af te kunnen vallen als ik op een ketogeen dieet. Hoe durf je dit zelfs maar te schrijven. Ga je schamen.
“Ieder pondje gaat door het mondje”
Beste Wim, #1 , waar moet ik me over gaan schamen?
Voor hier een misverstand ontstaat: Huib schreef dit stuk op verzoek van de redactie.
Aanleiding is deze in de NYT besproken studie. De redactie kwam er nl. niet aan toe en we vonden het onderzoek te belangrijk om het te laten liggen.
Huib viel inderdaad af door bariatrische chirurgie en schreef daar dit boek over.
De conclusie is overigens verschrikkelijk vanuit een landbouwkundig perspectief. Als de obesogene omgeving gezondheidstechnisch na afvallen blijvend vooral met verzadigende eiwitten moet worden bestreden, dan wordt dat een groot probleem:
- eiwitten (en vetten) kosten de natuur veel kruim
- er extra van maken kost hoge productieniveau's en veel kunstmest
- veel kunstmest woont bodems uit
Het probleem wordt nog erger als we ook nog eens biobased energie willen gaan gebruiken.
In zekere zin lost het zichzelf dan ook wel weer op: er zullen tekorten ontstaan zodat het levensmiddelenaanbod schaars en duur wordt.
Juist, Dick, die kant gaat het in met de mensheid. Chinezen zijn al wat voorbereid.