Mijn ouders hebben een taaie strijd gevoerd tegen de verleidingen. Ze wilden ons leren dat het niet alle dagen feest is. Niet eens omdat hun broodmagere kinderen er dik om zouden kunnen worden, dat had je toen nog niet. Maar omdat soberheid een deugd is waar je nog aardig je voordeel mee kunt doen, later als je bent weggelopen van huis.

Ik heb eenzelfde gevecht geleverd met mijn broed. In bijzonder tegen frisdrankerij. In mijn huis geen cola. Ze werden er niet eens kwaad om, mijn jongens, want wouen ze cola dan gingen ze naar de buren. Daar hoefde je er niet eens om te vragen. Het stond al voor je neus als je nog niet eens was gaan zitten.

Maar waarom kwaad, ik? Omdat de hoogste baas van Danone met een stalen gezicht beweert dat het anders moet omdat we er met ons allen aan onderdoor dreigen te gaan. Wel zeggen, maar niet doen!
Nooit heb ik er Coca om gehaat. Nooit heb ik Albert Heijn enig verwijt gemaakt. Maar er is iets veranderd. De bakker krijgt tegenwoordig de schuld met zijn taart. En Albert Heijn, Danone, Lays en desnoods België. Burgers zijn, volgens de heersende opvatting, slachtoffer van de vele verleidingen.

En dus verlangt een deel van de publieke opinie dat de verleiders inbinden. Hoe? Met minder zoet, minder zout, minder vet en nog zo wat stoffen die ons de das om doen bij het grote slempen en brassen.

En wat gebeurt? De grote verleiders geven dat deel van de publieke opinie gelijk, de burger moet geholpen worden. En pas nu word ik razend. Want hou eens de berichten bij waarin de industrie verklaart het beter te doen. Waarin de kruideniers zeggen dat ze minder suiker in hun snoep doen. Ze zeggen het zo vaak al, dat je het gaat geloven. Als ze er niets over zouden zeggen had ik geen reden om ze ook maar iets te verwijten. Maar nu ze verklaren dat ze de mensheid aan het redden zijn, ga ik in de winkel kijken. Hoe dan? Niet!

Links op de foto een kinder-snoeptoetje van Nestlé. Rechts een snoeptoetje van Danone. Gekocht bij Albert Heijn waar de kindertoetjes op kinderooghoogte in het koelmeubel staan. Pure verleiding. Als voeding volstrekt waardeloos. Maar waarom kwaad, ik? Omdat de hoogste baas van Danone met een stalen gezicht beweert dat het anders moet omdat we er met ons allen aan onderdoor dreigen te gaan. Wel zeggen, maar niet doen!

Nestlé zegt het ook. Het kan zo niet langer. Maar doet gewoon een handje smarties in een kwakje suikeryoghurt. Laatst zei een dame van Albert Heijn triomfantelijk tegen me dat nu in de winkel pindakaas te koop is die gemaakt is van: pinda’s! Dus puur. Maar terzelfder tijd is het assortiment pindakazen uitgebreid met zoete varianten en zelfs eentje waar karamel en zeezout aan is toegevoegd.

Voor wat verandert moet je niet naar mooie woorden luisteren, maar in de winkel gaan kijken. Er verandert iets; de keus wordt groter en groter en groter. Nergens is minder te koop.
Ook niet meer op zondag, o heerlijke rustdag ooit, met niks te koop.
Dit artikel afdrukken