Even voor de goede orde: we hebben het over het korstje van Goudse kazen. Van verreweg de meeste kazen en kaasjes is de korst juist het lekkerste (smaakrijkste) deel en kun je de korst zonder problemen eten.

Maar voor de meeste 'gewone' kaas kun je het korstje er maar beter afsnijden, want die schimmelwerende coating is inderdaad plastic. Voor de duurzame consumenten onder ons is er nu goed nieuws. Onderzoekers van de KU Leuven ontdekten een eenvoudig en goedkoop proces om bioplastic, polylactic acid (PLA) te produceren uit melkzuur, schrijft Vilt.
PLA wordt gemaakt van een biologische grondstof, suiker, en is composteerbaar. Door in één processtap de melkzuurmoleculen uit wei, een bijproduct van kaas, te combineren tot lactidemoleculen is het nieuwe bioplastic goedkoper te produceren dan bestaande bioplastics en het hoeft prijstechnisch niet duurder te zijn dan plastic uit aardolie.

Bij de productie van het nieuwe bioplastic worden geen giftige oplosmiddelen gebruikt en ook de bijproducten zijn recyclebaar. Een samenwerkingsverband van de Europese Unie en een consortium van biochemische bedrijven, AgriChemWey, gaat de nieuwe kunststof produceren. Voor de Belgische krant De Standaard reden om in een podcast (vanaf minuut 11:30) alvast uit te leggen "hoe een bol camembert het plasticprobleem kan oplossen".

De korst van bioplastic kun je rustig eten. Of het korstje net zo lekker is als de natuurkorst van een traditionele kaas is een heel andere vraag.

Dit artikel afdrukken