De landbouw kan ook rendabel produceren zonder bestrijdingsmiddelen als neonicotinoïden en fipronil. Dat claimen 9 wetenschappers. Boerenkoepel LTO Nederland reageert: de uitspraken zijn niet van toepassing voor Nederland.
De experts doen hun uitspraken op basis van een metastudie over 200 sinds 2014 verschenen onderzoeken naar de effecten van de 'neonics' (imidacloprid, clothianidin en thiamethoxam). Neonics - die bekend staan als onvriendelijk voor bijen - en fipronil zijn wereldwijd de meest verkochte bestrijdingsmiddelen en worden vaak preventief op zaaigoed aangebracht. Dat maakt de planten ook voor niet-schadelijke insecten giftig en betekent een aanslag op de biodiversiteit. In de EU faseert fipronil al uit; in Nederland zijn vooral uientelers beducht voor de gevolgen.
LTO Nederland: 'te kort door de bocht'
Volgens de onderzoekers zijn er voldoende alternatieven voor het 'bijengif', zoals wisselteelt, toepassen van biologische bestrijdingsmiddelen en ontwikkelen van ziektebestendige gewasvariëteiten. "Overheden die aarzelen over een verbod op neonicotinoïden omdat er voor de landbouw geen alternatieven zouden zijn, maken een fout", schrijft Trouw. Volgende maand besluit de EU over een totaalverbod op het gebruik van neonicotinoïden in de buitenteelten. De Bijenstichting is inmiddels een petitie gestart om landbouwminister Carola Schouten te bewegen namens Nederland ook voor een totaalverbod te stemmen.
Boerenkoepel LTO Nederland reageerde vanmiddag op de opinie van de wetenschappers. De organisatie vindt dat hun oordeel te kort door de bocht is. Het artikel zou financieel en teelttechnisch niet onderbouwd zijn voor de Nederlandse situatie. LTO wil dat er aandacht komt voor een integrale bestrijdingsaanpak en waarschuwt voor een hetze tegen specifieke middelen.
Hoe zit het echt? Op 28 maart aanstaande delen vele prominenten (waaronder LTO én wetenschappers die groene middelen prefereren) hun inzichten tijdens het congres
Landbouw zonder chemie - hoe dan?
Dit artikel afdrukken
LTO Nederland: 'te kort door de bocht'
Volgens de onderzoekers zijn er voldoende alternatieven voor het 'bijengif', zoals wisselteelt, toepassen van biologische bestrijdingsmiddelen en ontwikkelen van ziektebestendige gewasvariëteiten. "Overheden die aarzelen over een verbod op neonicotinoïden omdat er voor de landbouw geen alternatieven zouden zijn, maken een fout", schrijft Trouw. Volgende maand besluit de EU over een totaalverbod op het gebruik van neonicotinoïden in de buitenteelten. De Bijenstichting is inmiddels een petitie gestart om landbouwminister Carola Schouten te bewegen namens Nederland ook voor een totaalverbod te stemmen.
Boerenkoepel LTO Nederland reageerde vanmiddag op de opinie van de wetenschappers. De organisatie vindt dat hun oordeel te kort door de bocht is. Het artikel zou financieel en teelttechnisch niet onderbouwd zijn voor de Nederlandse situatie. LTO wil dat er aandacht komt voor een integrale bestrijdingsaanpak en waarschuwt voor een hetze tegen specifieke middelen.
Landbouw zonder chemie - hoe dan?
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 april krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 april krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Ik heb inmiddels het achterliggende artikel gelezen. Ik ben echt verrast door de aandacht in de NL media voor deze studie. LTO heeft wat mij betreft gelijk dat deze studie niet zomaar op de Nederlandse situatie toegepast kan worden. De aannames, voorbeelden en onderliggende data zijn vooral op Italiaans en Frans onderzoek gebaseerd. De meeste uitspraken worden gebaseerd op één casus, namelijk de maisteelt in Noord-Italië. Als je dan de media-aandacht (NOS, dagbladen) van vandaag ziet, kan ik dat niet verklaren uit de inhoud van het artikel.
Tegelijk wil ik het niet bagatelliseren: In Nederland hebben we ook teeltsystemen die sterk afhankelijk zijn van chemie (kan ook van andere middelen dan systemische pesticiden). Met de druk op de beschikbaarheid van chemische middelen, de gevolgen van klimaatverandering en problematiek van resistentie-ontwikkeling komt deze afhankelijkheid steeds meer aan het licht. De oplossingen zijn helaas niet zo simpel als het artikel lijkt te beweren: het is niet zo dat veel middelen onnodig worden ingezet en je gemakkelijk en met weinig risico's fors minder kunt gebruiken.
De auteurs komen met een soort verzekering om dergelijke risico's af te dekken, op basis van een bestaand Italiaans voorbeeld. Uit de paper blijkt dat het dan gaat om een situatie met nauwelijks risico's, wat ook blijkt uit de premie van slechts 3 Euro per ha. De maximale uitkering is 500 Euro per ha. Niet vergelijkbaar met Nederland lijkt me. Tegelijk zie ik ook de noodzaak om na te denken over de risico's van een meer preventie-gerichte strategie met niet of nauwelijks mogelijkheden om correctief (chemisch) in te grijpen als het probleem zich toch voordoet. Ik ben er van overtuigd dat we hiervoor meer nodig hebbben dan agronomische maatregelen en vakmanschap van telers en adviseurs: het vraagt ook een goed doordacht risicomanagement op bedrijven, aangevuld met financieel instrumentarium om grote tegenvallers (twee of drie slechte jaren achter elkaar...) op te vangen.
Ik hoop voor de komende jaren op twee dingen: 1. dat we tijd krijgen om te werken aan landbouwsystemen die minder/niet afhankelijk zijn van chemie én 2. dat we die tijd ook goed gebruiken voor dit doel. De ambities zijn er inmiddels en het onderzoek komt weer op gang, maar of het genoeg is...
Het zou al een revolutie zijn als risico's in de teelt verzekerbaar worden - dat zou een prijs hangen aan ziektes (korte termijn meetbaar) en bestrijdingsmiddelen(nadeleige effecten op de lange termijn misschien meetbaar of niet) waarvan de kosten die nu als het fout gaat alleen op de de teler (land of vee) of de gemeenschap worden verhaald maar niet op de markt (handel en comsument). Een kleine stap maar wie weet?
Voor boeren is het ook niet nodig, die verdienen pas geld als er voedsel te weinig is. Als die middelen afgeschaft worden krijgt de burger honger en kan de boer zijn zakken vullen.
#3 Een glyfosaatverbod (en algeheel een neonicverbod?) bijvoorbeeld is misschien wetenschappelijk gezien onzinnig, maar vanuit oogpunt van schaartses die ontstaan wellicht een zegen voor de portemonnee van de boer. En juist de Nederlandse boer zal minder afhankelijk blijken te zijn dan de Franse of Duitse. (Tevens dient dan import van met glyfosaat bespoten gewassen en of voer te worden verboden).
#4 Is de maatschappelijke zorg over het gebruik van chemische middelen (leeft breed in Europa!) ook niet een kans voor de NL sector? Kijk eens naar de retailers: AH en Jumbo zetten 23 middelen op een lijst, Lidl heeft bovenwettelijke residunormen en zo zijn er vast nog meer voorbeelden. Wordt vaak gezien als een bedreiging, maar waarom proberen we niet de eerste te zijn die hieraan voldoet? Ben benieuwd hoe anderen dat zien.