Chloorsla? Waarschijnlijk klinkt het je niet zo gezond in de oren; misschien komt dat door de protesten tegen de chloorkip. In een video-college van de Universiteit van Vlaanderen legt professor microbiologie Imca Sampers uit waarom zo'n zakje supermarktsalade gewassen wordt in water met een scheut bleekwater. Het is beter voor het milieu en, mits goed gedaan, veilig. In Frankrijk, Engeland en Spanje is zulke sla al heel gewoon.
Als je voorverpakte sla in de supermarkt koopt, is die al voor je gewassen. Tijdens het wassen worden aarde, pesticiden, sappen die vrijkomen tijdens het snijden en micro-organismen zoals bacteriën verwijderd. Dat kost allemaal water. Het gebruik van chloor biedt uitkomst om niet voortdurend nieuw, schoon water te hoeven gebruiken. Dat is immers niet duurzaam. Helaas zit hergebruikt water op een bepaald moment zo vol micro-organismen dat het wassen de sla er juist mee zou gaan besmetten. Aanvullen met schoon water is geen optie, omdat je dan je nog steeds mogelijk ziekteverwekkende bacteriën in het water overhoudt; die kunnen zich daar heel gemakkelijk in vermenigvuldigen.
Het is slimmer het spoelwater schoon te houden met een ontsmettend middel. Samper en haar collega’s testten verschillende methodes uit. Chloor bleek zowel het best te werken en het minst te kosten.
Angst niet nodig
Volgens Samper hoeven consumenten zich geen zorgen te maken over de veiligheid van een chloorbad, zolang het volgens verstandige richtlijnen wordt gebruikt.
Chloor kan zich na verloop van tijd omzetten in chloraat. Dan verliest het zijn werkzaamheid, maar wordt het bovendien ook toxisch. Het chloor donker en koel bewaren gaat die omzetting tegen. Verder is het van belang dat er genoeg chloor in het spoelwater zit. Tijdens het wassen komen bijvoorbeeld ook zouten en eiwitten in het waswater; die kunnen reageren met het chloor zodat het zijn anti-bacteriologische werking verliest. De concentratie vrij chloor in het waswater moet dan ook steeds goed gemeten en in de gaten gehouden worden. Bovendien mogen de concentratie van zowel chloor als zouten niet té hoog zijn, omdat dan stoffen ontstaan die mogelijk toxisch of kankerverwekkend zijn.
Door de stoffen die in het water terechtkomen kan de zuurgraad, de pH-waarde, van het waswater van belang stijgen. Bij een te hoge pH is chloor niet langer actief. De zuurgraad luistert ook nog eens nauw, omdat zich bij een te lage pH chloorgas vormt dat schadelijk is voor de mensen die in de ruimte werken waar de sla gewassen wordt.
Angst voor foodwatch
Bedrijven die sla verwerken moeten dus een aantal nauw met elkaar verbonden regels in de gaten houden als ze chloor willen gebruiken. Dan is het veilig. In landen als Frankrijk, Spanje en het Verenigd Koninkrijk gebruiken verwerkers daarom chloor om water te sparen door het te desinfecteren. In professionele handen vindt Samper dat een prima oplossing, hoewel het gebruik niet risicoloos is vanwege de biochemische complexiteit om het veilig toe te passen.
Belgische verwerkers denken dat consumenten niet willen ontdekken dat ze 'chloorsla' eten als bijvoorbeeld foodwatch dat - net als met de chloorkip - onthult. Niet zozeer de angst voor risico's, maar die voor een schandaal bezorgt Samper werk. Ze werkt met haar collega’s aan de ontwikkeling van natuurlijke bacteriedodende middelen die het werk van chloor kunnen overnemen.
Dit artikel afdrukken
Het is slimmer het spoelwater schoon te houden met een ontsmettend middel. Samper en haar collega’s testten verschillende methodes uit. Chloor bleek zowel het best te werken en het minst te kosten.
Angst niet nodig
Volgens Samper hoeven consumenten zich geen zorgen te maken over de veiligheid van een chloorbad, zolang het volgens verstandige richtlijnen wordt gebruikt.
Chloor kan zich na verloop van tijd omzetten in chloraat. Dan verliest het zijn werkzaamheid, maar wordt het bovendien ook toxisch. Het chloor donker en koel bewaren gaat die omzetting tegen. Verder is het van belang dat er genoeg chloor in het spoelwater zit. Tijdens het wassen komen bijvoorbeeld ook zouten en eiwitten in het waswater; die kunnen reageren met het chloor zodat het zijn anti-bacteriologische werking verliest. De concentratie vrij chloor in het waswater moet dan ook steeds goed gemeten en in de gaten gehouden worden. Bovendien mogen de concentratie van zowel chloor als zouten niet té hoog zijn, omdat dan stoffen ontstaan die mogelijk toxisch of kankerverwekkend zijn.
Door de stoffen die in het water terechtkomen kan de zuurgraad, de pH-waarde, van het waswater van belang stijgen. Bij een te hoge pH is chloor niet langer actief. De zuurgraad luistert ook nog eens nauw, omdat zich bij een te lage pH chloorgas vormt dat schadelijk is voor de mensen die in de ruimte werken waar de sla gewassen wordt.
Angst voor foodwatch
Bedrijven die sla verwerken moeten dus een aantal nauw met elkaar verbonden regels in de gaten houden als ze chloor willen gebruiken. Dan is het veilig. In landen als Frankrijk, Spanje en het Verenigd Koninkrijk gebruiken verwerkers daarom chloor om water te sparen door het te desinfecteren. In professionele handen vindt Samper dat een prima oplossing, hoewel het gebruik niet risicoloos is vanwege de biochemische complexiteit om het veilig toe te passen.
Belgische verwerkers denken dat consumenten niet willen ontdekken dat ze 'chloorsla' eten als bijvoorbeeld foodwatch dat - net als met de chloorkip - onthult. Niet zozeer de angst voor risico's, maar die voor een schandaal bezorgt Samper werk. Ze werkt met haar collega’s aan de ontwikkeling van natuurlijke bacteriedodende middelen die het werk van chloor kunnen overnemen.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Is het het chloor dat de micro-organismen doodt of de zuurstof?
Vroeger (en dan maakt het niet eens zoveel uit of we het over honderd jaar geleden hebben of duizend) liep je als baby een veel grotere kans om al in het kraambed te sterven of jong te overlijden aan zoiets onbenulligs als tetanus. Wie zijn jeugd heelhuids doorkwam, had echter een redelijke kans om behoorlijk oud te worden of zelfs stokoud. Bij veel primitieve stammen worden mensen zonder enige moderne medische zorg moeiteloos een jaar of tachtig terwijl ze tegelijkertijd bij hun geboorte een kans van 40 procent hebben om al voor hun twintigste te overlijden. De veel hogere levensverwachting van deze tijd is dus voor een belangrijk deel te danken aan een lagere kindersterfte en een betere neonatale zorg. Daarnaast werden er meer moorden gepleegd, meer oorlogen, minder goede preventie en bescherming tegen rampen, geen goede tandzorg, etc.
Heb je bovenstaande ook op school gehad Anneloes?
ChrisKresser.com, een van de top 25 natuurlijke gezondheidssites ter wereld, en de auteur van de bestseller van de New York Times, Your Personal Paleo Code (gepubliceerd in paperback in december 2014 als The Paleo Cure). Chris heeft meer dan vijftien jaar lang alternatieve geneeskunde bestudeerd, beoefend en onderwezen.
Chris Kresser geeft aan: Tegenwoordig gaan baby's veel minder snel dood maar zijn er meer mensen dan ooit ziek. De statistiek dat mensen vroeger niet oud werden klopt niet.
80% van onze welvaartsziekten is te voorkomen. Primitieve stammen die ongeveer 10 kilometer per dag liepen en geen suiker en andere overbodige toevoegingen aten werden nauwelijks ziek. Ze kenden bijna geen Alzheimer, atherosclerose of Diabetes of andere welvaartsziekten. En van bacteriën werden ze niet ziek. Ze hadden geen schoonmaakmiddelen....
Tegenwoordig moet sla met chloor worden gewassen omdat we bang zijn ziek te worden.
Voor wie meer wil lezen over Chris Kresser.
En we zijn te dom om te begrijpen dat al dit soort ingrijpen ons immuunsysteem dermate verzwakken (te weinig blootstelling aan bacteriën) , goede darmbacteriën doden en ons steeds verder in de problemen brengen.
Ik ben het hier nu roerend met je eens Richard. En zelfs als je al die contra-evolutionaire overwegingen (we zwakken onszelf als soort af) buiten beschouwing laat: wat is de verhouding tussen blootstelling aan chloor tijdens 1 sessie in je eigen of een publiek zwembad vergeleken met het eten van een portie, of zelfs een hele krop, met chloor gespoelde sla?
Een afweging van risico en belangen:
a) wat is de impact van dat beetje chloor als residue op gespoelde groente ( en fruit, en kip) tov en niet-bedoelde slok water uit het zwembad ?
b) wat zijn de voordelen tov het milieu gezien minder spoelwater maar meer chloor-verontreinigde afvoer ?
Dat moet de consument duidelijk uit te leggen zijn, en wat Foodwach daarvan denkt: het zal wat, zolang zij de voedselveiligheidswetten in de EU niet dictatoriaal vaststellen...
Ik denk hierbij altijd aan mijn eigen ervaring, in de "food" sinds juli 197: ooit eens bij een Thai uitgenodigd voor lunch zowel als "restjes" opmaken 's avonds: mijn vrouw ging in nog geen 30 minuten katzwam, doch voor mij... niets. Na enkele uren nogal overgeven ging het met haar langzamerhand beter, dus toch maar besloten terug naar Bangkok te gaan. Volgende dag twee bezoeken aan food bedrijven. Zij voelde zich al weer redelijk, doch nu leek ik aan de beurt: rond 12:00 draaide ik tegen de grond, en ziekenhuis in. Al snel werd een voedselvergiftiging geconstateerd, dus twee daagjes aan het infuus, terwijl mijn vrouw verder de honneurs waarnam. Mijn Thaise vriend snapte er niets van, hij mankeerde niets.
Uitleg van het ziekenhuis: Uw vrouw had geen enkele weerstand, maar kotste alles er in no time uit. U gaf de bacteriën ruimschoots de tijd zich te vermeerderen, daar u half-resistent was. Troost u: binnenkort bent u ook immuun en kunt u in Z.O. Azië overal risicoloos eten. Uw Thaise vriend was en blijft immuun.
Of zoals een NLe Voedselveilig specialist ( Dr Ir) het uitdrukte tijdens een gezamenlijke inspectietour in Thailand: "IK word betaald om de Europese veiligheidsvoorschriften overeind te houden, NIET om te voorkomen, dat 3/4 van de bevolking overlijdt als we enkele maandjes een stroomstoring hebben".
Wij hebben ons haast alle natuurlijke resistentie af laten nemen door onze hygiëne-voorschriften. Ik zorg dus tijdens iedere trip in Azie mijn immuniteit weer op niveau te brengen. Gevolg: al 20 jaar nooit ziek. Wat Foodwatch of de NVWA er ook van denke moge.
Water kost niets als je het niet vervuilt. Het stroomt altijd van hoog naar laag en daartussen kan het worden gebruikt. Helaas, op dit moment, kopen allerlei (bedrijven, mensen) voor een veel te lage prijs het recht om het water voor anderen te verpesten.
Overigens lijkt het me geen sla wat op de foto staat.