Dat beweert de Franse moleculair-bioloog Gilles-Eric Séralini, hoogleraar aan de Universiteit van Caen en één van de drijvende krachten achter het Comité de Recherche et d'Information Indépendantes sur le génie Génétique. Hij is befaamd vanwege zijn omstreden studies naar de giftigheid van glyfosaat. Zen Honeycutt van Moms Across America interviewde Séralini.
In een persbericht schrijft Honeycutt dat wereldwijd jaarlijks ruim 600 miljoen kilo op glyfosaat gebaseerde herbiciden - formules met verschillende merknamen zoals Roundup, Ranger en Rodeo - wordt gebruikt. Via voedsel- en voedergewassen komt het in ons lichaam. Via onkruidbestrijding in straten, parken en speeltuinen belandt het in flora, fauna, bodem en water.
De middelen zijn niet van voedselgewassen af te wassen, zodat we ze in ons lichaam opnemen. De nieuwe studie voegt daar - volgens een stellige Séralini - aan toe dat we naast glyfosaat, zware metalen - arseen (As), kobalt (Co), chroom (Cr), nikkel (Ni) en lood (Pb) - binnenkrijgen via uit olie gewonnen stoffen (polyoxyethylenamines).
Die stoffen zitten zonder dat ze gedeclareerd worden in de diverse formules waarin glyfosaat de actieve stof zou zijn, terwijl in werkelijkheid de giftigheid wordt bepaald door nou juist de verzwegen stoffen die worden bijgevoegd in de formules.
De onthulling van arseen en zware metalen in Roundup is opmerkelijk en - als het waar is - vermoedelijk frauduleus vanwege ontduiking van declaratie van de stoffen op het etiket. Ze zouden ook moeten worden vermeld als het uit aardolieproducten meeliftende stoffen zijn, vindt Séralini.
Séralini en zijn team publiceerden hun research in de vorm van een open publicatie op Science Direct. In een toelichting zegt hij: "Uit deze resultaten blijkt dat de declaratie van glyfosaat als werkzame stof voor toxiciteit wetenschappelijk ontoereikend is, omdat de toxiciteit zo niet te bepalen valt. Glyfosaat wordt door de Autoriteiten getest op lange-termijngezondheidseffecten zonder de specifieke formules - die bestaan uit toxische olieproducten en arseen - te onderzoeken. Wij willen dat de formuleringen onmiddellijk openbaar worden gemaakt. In het bijzonder willen we dat alle gezondheidstests die er mee worden gedaan, openbaar worden gemaakt. Door onze ontdekking moeten de toegelaten gehalten aan glyfosaatresiduen in levensmiddelen en dranken per direct minstens worden gedeeld door 1.000 vanwege de verstopte gifstoffen. Op glyfosaat gebaseerde herbiciden (onder andere pesticiden) moeten worden verboden."
Arseen en zware metalen komen van nature in de natuur voor, maar worden als zwaar toxisch gezien. Ze hopen zich op in mensen en de dieren die we eten. Omdat glyfosaat alomtegenwoordig is in voedsel en zelfs in moedermelk zou zijn gevonden (dat laatste werd overigens ontkracht), suggereert Séralini met zoveel woorden dat niet glyfosaat maar de bijmengingen in de diverse merkformules van fabrikanten zwaar toxische stoffen in het voedselsysteem en de lichamen van mens en dier hebben gebracht.
Séralini zegt zijn studie in mei 2017 te hebben willen publiceren, voorafgaand aan de besluitvorming in de EU over hernieuwde toelating van herbiciden op basis van glyfosaat. Een lobby vanuit de bestrijdingsmiddelenindustrie zou dit hebben verhinderd. Inmiddels heeft de EU het gebruik van glyfosaat in de Unie voor 5 jaar verlengd.
Dit artikel afdrukken
De middelen zijn niet van voedselgewassen af te wassen, zodat we ze in ons lichaam opnemen. De nieuwe studie voegt daar - volgens een stellige Séralini - aan toe dat we naast glyfosaat, zware metalen - arseen (As), kobalt (Co), chroom (Cr), nikkel (Ni) en lood (Pb) - binnenkrijgen via uit olie gewonnen stoffen (polyoxyethylenamines).
Die stoffen zitten zonder dat ze gedeclareerd worden in de diverse formules waarin glyfosaat de actieve stof zou zijn, terwijl in werkelijkheid de giftigheid wordt bepaald door nou juist de verzwegen stoffen die worden bijgevoegd in de formules.
De onthulling van arseen en zware metalen in Roundup is opmerkelijk en - als het waar is - vermoedelijk frauduleus vanwege ontduiking van declaratie van de stoffen op het etiket. Ze zouden ook moeten worden vermeld als het uit aardolieproducten meeliftende stoffen zijn, vindt Séralini.
Séralini en zijn team publiceerden hun research in de vorm van een open publicatie op Science Direct. In een toelichting zegt hij: "Uit deze resultaten blijkt dat de declaratie van glyfosaat als werkzame stof voor toxiciteit wetenschappelijk ontoereikend is, omdat de toxiciteit zo niet te bepalen valt. Glyfosaat wordt door de Autoriteiten getest op lange-termijngezondheidseffecten zonder de specifieke formules - die bestaan uit toxische olieproducten en arseen - te onderzoeken. Wij willen dat de formuleringen onmiddellijk openbaar worden gemaakt. In het bijzonder willen we dat alle gezondheidstests die er mee worden gedaan, openbaar worden gemaakt. Door onze ontdekking moeten de toegelaten gehalten aan glyfosaatresiduen in levensmiddelen en dranken per direct minstens worden gedeeld door 1.000 vanwege de verstopte gifstoffen. Op glyfosaat gebaseerde herbiciden (onder andere pesticiden) moeten worden verboden."
Arseen en zware metalen komen van nature in de natuur voor, maar worden als zwaar toxisch gezien. Ze hopen zich op in mensen en de dieren die we eten. Omdat glyfosaat alomtegenwoordig is in voedsel en zelfs in moedermelk zou zijn gevonden (dat laatste werd overigens ontkracht), suggereert Séralini met zoveel woorden dat niet glyfosaat maar de bijmengingen in de diverse merkformules van fabrikanten zwaar toxische stoffen in het voedselsysteem en de lichamen van mens en dier hebben gebracht.
Séralini zegt zijn studie in mei 2017 te hebben willen publiceren, voorafgaand aan de besluitvorming in de EU over hernieuwde toelating van herbiciden op basis van glyfosaat. Een lobby vanuit de bestrijdingsmiddelenindustrie zou dit hebben verhinderd. Inmiddels heeft de EU het gebruik van glyfosaat in de Unie voor 5 jaar verlengd.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 april krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 april krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Séralini is een volhouder. Doet-ie goed. De resultaten van deze studie zijn niet verrassend. Of het allemaal wetenschappelijk verantwoord is, laat ik graag ter beoordeling over aan anderen. Ik zie op het eerste gezicht geen rare dingen. In eerdere draadjes over Glyfosaat heb ik herhaaldelijk aandacht gevraagd voor de toevoegingen in de vele varianten van Roundup. We lezen nu:
“The toxic effects and endocrine disrupting properties of the formulations were mostly due to the formulants and not to G". En:
“ In in vivo chronic regulatory experiments that are used to establish the acceptable daily intakes of pesticides, G or other declared active ingredients in pesticides are assessed alone, without the formulants”.
Heel aardig vond ik ook:
“G was only slightly toxic on plants at the recommended dilutions in agriculture, in contrast with the general belief”.
Glyfosaat is niet zo giftig maar de vele Roundups wel, zo lijkt de conclusie. Was het circus rond de toelating van Glyfosaat één grote poppenkast? De toevoegingen werden zorgvuldig buiten beeld gehouden? Alleen de giftigste toevoegingen (gebaseerde op tallowamine / POEA) is inmiddels "uitgefaseerd". Zo te zien heeft een aanzienlijk deel van de studie van Séralini betrekking op tallowamine-achtige toevoegingen, dat maakt de conclusies wellicht minder sterk.
PS @Dick V: die vervelende zware metalen zijn wellicht niet “vermoedelijk frauduleus”, maar “normale” bestanddelen van de toevoegingen, die veelal gebaseerd zijn op aardolie?
en hoe zit het dan met die grote studie, die geen kankertoename kon constateren? Of krijg je door zwaar metaal andere ziektes?
Ach wat kan dit ons nog langer bommen na dit fantastische nieuws dat overigens nergens een journaal of nieuwsrubriek gehaald heeft.
Gert #1, bij je PS. Excuus voor de mogelijke verwarring. Ik paste de tekst licht aan om die verder te voorkomen.
Ik heb begrepen dat Séralini het als bijproducten ziet en niet als afzonderlijke stofjes toegevoegde middelen. Hij bedoelt (als ik het goed begrijp): als glyfosaat zware metalen bevat, dan moet dat vermeld worden omdat ze een toxische werking hebben
De genoemde stoffen zouden wel eens restproducten kunnen zijn van de chemische processen waarmee de ingrediënten gemaakt worden. Een aantal herken ik als catalysator, en het is niet ondenkbaar dat daar sporen van achterblijven in het eindproduct.
Het is trouwens best mogelijk dat de wetgeving dergelijke sporen toestaat mits het onder het bepaalde waarde is. Ik weet niet of dat zo is, maar als dat klopt, dan zou het strikt genomen niet illegaal zijn dat deze sporen in de producten zitten.
Overigens worden dergelijke wettelijke 'windows' nogal eens misbruikt. Hoewel verboden, worden ze soms 'opgevuld' tot de limiet. Dat is een goedkope manier om van overtollige afvalproducten (uit bijvoorbeeld die chemische processen) af te komen. Maar ga maar aan staan om als handhaver aan te tonen dat er sprake is van opvulling...