Begin dit jaar meldde de Belgische supermarktketen Carrefour te stoppen met de verkoop van pangasius. De super zei niet te kunnen instaan voor de negatieve milieugevolgen van de pangasiuskweek.
Op Foodlog ontleedden we de Carrefour-keuze. Met de pangasiuskweek is namelijk niet zoveel mis, legde toxicoloog Tinka Murk al eens uit, al denken velen daar anders over.
Dinsdag deed de Nederlandse visserijbioloog en toxicoloog Christien Absil het nog eens dunnetjes over. In het Vlaamse blad Knack zegt zij dat veel van de negatieve berichten uitgingen van de Europese visserijsector. "Onze lokale vissers hadden het lastig met die goedkope concurrent uit Azië. Het klinkt natuurlijk mooi als je Carrefour hoort zeggen: 'Vanwege de grote milieubezwaren hebben we besloten om die vis niet langer te verkopen.' Maar dan kunnen ze beter meteen ook de tropische garnalen in hun assortiment in de ban slaan. Ik kan begrijpen dat de supermarktketen Belgische vissers een hart onder de riem wil steken, en daarom kiest voor lokale soorten, maar dat wil nog niet zeggen dat ze de waarheid geweld moeten aandoen."
Volgens Absil is die 'waarheid' dat het met de milieubezwaren nogal meevalt. Dat pangasius in vies water zwemt? Alle kweekvis, niet alleen de pangasius, die in vijvers gekweekt wordt, zwemt in zijn eigen uitwerpselen. Maar dat vijverwater wordt gezuiverd, ook in Vietnam. "De viskwekers lozen hun afvalwater niet ongezuiverd in de Mekong, dat wordt tegenwoordig streng gecontroleerd. De Vietnamese overheid is er zich wel degelijk van bewust dat de pangasiuskweek aan een minimumnorm moet voldoen als ze wil blijven exporteren," aldus Absil.
Dat de vis vies is omdat zijn zwemwater vies is? Niet van belang bij de pangasius. "Pangasius behoort tot de familie van de meervallen, is daarom een zogenaamde air breather die in vuil water kan leven zonder afvalstoffen op te nemen," legt Absil uit. En hoe zit het dan met andere foute stoffen in kweekvis, zoals testosteron in tilapia en antibiotica in de zalm? Absil: "Alle vis die naar Europa geëxporteerd wordt, moet sowieso aan allerlei normen voldoen. Door de media-aandacht uit het verleden zijn de Europese controleurs zeer streng."
De overall conclusie van Absil is dan ook: "Vis blijft veel gezonder dan vlees, ook al wordt hij op industriële wijze gekweekt." Daar valt nog wel wat bij op te merken. Kweekvis is dan mogelijk wel een pijler onder onze voedselzekerheid, zoals de FAO voorspelt, maar er zijn nog wel wat issues op te lossen. Denk alleen al aan de kwesties rondom overbevissing, kweekvisvoer of kweekviswelzijn. En dan is er natuurlijk ook nog smaak. Niet iedereen houdt van pangasius
Dit artikel afdrukken
Dinsdag deed de Nederlandse visserijbioloog en toxicoloog Christien Absil het nog eens dunnetjes over. In het Vlaamse blad Knack zegt zij dat veel van de negatieve berichten uitgingen van de Europese visserijsector. "Onze lokale vissers hadden het lastig met die goedkope concurrent uit Azië. Het klinkt natuurlijk mooi als je Carrefour hoort zeggen: 'Vanwege de grote milieubezwaren hebben we besloten om die vis niet langer te verkopen.' Maar dan kunnen ze beter meteen ook de tropische garnalen in hun assortiment in de ban slaan. Ik kan begrijpen dat de supermarktketen Belgische vissers een hart onder de riem wil steken, en daarom kiest voor lokale soorten, maar dat wil nog niet zeggen dat ze de waarheid geweld moeten aandoen."
Volgens Absil is die 'waarheid' dat het met de milieubezwaren nogal meevalt. Dat pangasius in vies water zwemt? Alle kweekvis, niet alleen de pangasius, die in vijvers gekweekt wordt, zwemt in zijn eigen uitwerpselen. Maar dat vijverwater wordt gezuiverd, ook in Vietnam. "De viskwekers lozen hun afvalwater niet ongezuiverd in de Mekong, dat wordt tegenwoordig streng gecontroleerd. De Vietnamese overheid is er zich wel degelijk van bewust dat de pangasiuskweek aan een minimumnorm moet voldoen als ze wil blijven exporteren," aldus Absil.
Dat de vis vies is omdat zijn zwemwater vies is? Niet van belang bij de pangasius. "Pangasius behoort tot de familie van de meervallen, is daarom een zogenaamde air breather die in vuil water kan leven zonder afvalstoffen op te nemen," legt Absil uit. En hoe zit het dan met andere foute stoffen in kweekvis, zoals testosteron in tilapia en antibiotica in de zalm? Absil: "Alle vis die naar Europa geëxporteerd wordt, moet sowieso aan allerlei normen voldoen. Door de media-aandacht uit het verleden zijn de Europese controleurs zeer streng."
De overall conclusie van Absil is dan ook: "Vis blijft veel gezonder dan vlees, ook al wordt hij op industriële wijze gekweekt." Daar valt nog wel wat bij op te merken. Kweekvis is dan mogelijk wel een pijler onder onze voedselzekerheid, zoals de FAO voorspelt, maar er zijn nog wel wat issues op te lossen. Denk alleen al aan de kwesties rondom overbevissing, kweekvisvoer of kweekviswelzijn. En dan is er natuurlijk ook nog smaak. Niet iedereen houdt van pangasius
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Deze Pangasius-discussie zal nog wel even doorgaan.
De argumenten van mevrouw Absil zijn weinig overtuigend, en soms zelfs regelrecht onjuist.
Zo is het absolute onzin dat Pangasius geen afvalstoffen zou opnemen omdat het een "air breather" is. Er is altijd opname van stoffen uit het water, onder meer door gegraas op de bodem en via de huid. Pangasius heeft verder wel degelijk ook kieuwen, en is een facultatieve air breather.
De overall conclusie van mevrouw Absil dat vis veel gezonder zou zijn dan vlees is al helemaal
uit de lucht gegrepen en niet onderbouwd.
Evenmin als de eindconclusie van collega-toxicoloog/pangasiuspromotor mevrouw Murk dat er
"geen enkel product in de Europese supermarkt ligt waar je iets van krijgt als je er ietsje teveel van eet of drinkt".
Zo kun je bijvoorbeeld van een klein stukje leverworst al een Hepatitisbesmetting oplopen.
Verder bijzonder jammer dat mevrouw Murk er ook nog steeds voor kiest om geen reactie te geven op kritiek op onjuiste beweringen die zij in eerdere pangasius-discussies hier op Foodlog deed.
Zij bewijst daar ook het vertrouwen in (de objectiviteit, onafhankelijkheid en integriteit van) de wetenschap, en in het bijzonder in dat van haar eigen toxicologie geen goede dienst mee.
Talloze biologische import producten worden nooit gecontroleerd. Skall is vooral een papieren tijger.
Maar wat er binnenkomt aan niet biologische vis wordt streng gemonitord?
Mevrouw Murk bagatelliseer overigens altijd alles, dat vind ik inmiddels opvallend. Het zijn vaak dezelfde toxicologen die dezelfde mening toegedaan zijn: het valt allemaal wel mee.
Net als die van de Berg wiens naam ook overal opduikt.
Je zou ook kunnen zeggen dat Christien het beeld dat Tinka hier eerder schetste bevestigt.
Mevrouw Absil bevestigt bij mij, met mevrouw Murk voornamelijk het beeld van toxicologen die
- om wat voor niet altijd even heldere reden dan ook - meer beweren dan ze kunnen staven.