De krant schrijft over het verschijnsel dat dikke mensen - vooral vrouwen - niet alleen minder kans hebben op een baan, maar ook minder verdienen dan mensen met een normaal gewicht. En het ergste: de vrouwen die het overkomt, beseffen dat eigenlijk zelf niet eens.

Zo vertelt receptioniste Karen "Tijdens de vergadering kwam aan de orde dat het personeel nieuwe kleding mocht gaan aanschaffen in de winkel. [Mijn baas] zei: dat heeft voor jou geen zin, want je past er niet meer in en daarom plaatsen we je over naar de postkamer. Niemand zei iets, iedereen vond het een volkomen normale beslissing. Ikzelf ook. Ik dacht: het is mijn eigen fout, had ik maar niet moeten aankomen." Pas toen ze door ziekte in een rolstoel belandde, realiseerde ze zich dat ze het slachtoffer was geweest van body shaming. "Ik was er zo aan gewend dat mensen naar mijn lichaam keken en me veroordeelden dat ik dat niet meer als discriminatie ervoer. [..] Maar toen ik in een rolstoel terechtkwam, keken mensen niet langer naar mijn lichaam, maar naar mijn wielen."

We geloven dat het leven maakbaar is, dat je dun kunt zijn als je maar genoeg wilskracht hebt
'Demonisering van mensen met overgewicht'
Uit wetenschappelijk onderzoek blijkt dat mensen met overgewicht tegen allerlei vooroordelen aanlopen en het daardoor moeilijker hebben op de arbeidsmarkt. "Mensen die worstelen met obesitas worden steevast gekenschetst als lui, incompetent, onaantrekkelijk, niet wilskrachtig en schuldig aan hun eigen gewicht", citeert de krant. Het stigma blijkt vooral voor vrouwen te gelden.
"Historisch gezien is het idee van een dikke man altijd acceptabel geweest", constateert de Britse Susie Orbach. Zij wijt de huidige "demonisering van mensen met overgewicht" aan "een wijdverspreide paniek rond lichaamsgewicht en voeding."

'Hoezo eigen schuld, dikke bult?'
Hoogleraar Public Health Jaap Seidell is er uitgesproken over: "Gewichtsdiscriminatie is een van de weinige vormen van discriminatie die volkomen is geaccepteerd in onze samenleving." Seidell maakt zich er ernstig zorgen over. Hij ziet dat we ons met ons allen overleveren aan een schoonheidsideaal dat zich steeds dwingender nestelt in onze samenleving. "We geloven dat het leven maakbaar is, dat je dun kunt zijn als je maar genoeg wilskracht hebt," zegt hij. "Maar de waarheid is dat mensen er weinig aan kunnen doen als ze te zwaar zijn. Of je dik wordt, is voornamelijk een kwestie van genen en psychosociale factoren. Het milieu waarin je opgroeit, bepaalt voor een groot deel of je te zwaar wordt of niet. We leven bovendien in een obesogene samenleving waar overal eten klaar staat. Als je dik bent word je gepest en gediscrimineerd en dan krijgen veel mensen de neiging te gaan eten om zichzelf te troosten. Vervolgens worden ze nog dikker. Dus hoezo is het eigen schuld, dikke bult?"

Seidell pleit voor beginnen met de juiste beelden bij berichtgeving in de media. "Bewustwording is heel hard nodig en ik werk daar al twintig jaar aan. We moeten het probleem bespreekbaar maken. En de mensen die het betreft, moeten er ook wat van gaan zeggen."
Dit artikel afdrukken