1 min
De suikerindustrie financierde in de jaren zestig van de vorige eeuw dierproeven naar de effecten van suikerconsumptie op de cardiovasculaire gezondheid. De resultaten verdwenen onder tafel toen het erop begon te lijken dat suiker schadelijk zou kunnen zijn. Het nieuws werd bekend in de week dat de NRC zich liet betalen voor een commerciële bijlage over suiker als een niet ongezond ingrediënt. Onze lezers reageren kritisch.
'De suikerindustrie verdonkeremaande onwelgevallig onderzoek'. Dat blijkt volgens de New York Times uit recent vrijgegeven historische documenten.
De inhoud van de documenten werd onthuld door onderzoekers die verbonden zijn aan de Universiteit van Californië, San Francisco, in het tijdschrift PLOS Biology. De auteurs zeggen dat hun ontdekking voortbouwt op bewijzen dat de suikerindustrie al lang probeert het publiek te misleiden en zijn economische belangen te beschermen door alternatief onderzoek te onderdrukken, een tactiek die ook door de tabaksindustrie wordt gebruikt.
Uit de documenten blijkt dat in 1968 een beroepsgroep, de Sugar Research Foundation genaamd, die inmiddels bekend staat als de Sugar Association, een onderzoeksproject heeft gefinancierd om het verband tussen suiker en de gezondheid van het hart op te helderen. Toen het onderzoek wees op een mechanisme waardoor suiker niet alleen hart- en vaatziekten, maar ook blaaskanker zou kunnen bevorderen, beëindigde de groep het onderzoek. De resultaten werden nooit gepubliceerd.
Update 26 november, 10:00 uur (onder de titel - tussen aanhalingstekens - "De suikerindustrie verdonkeremaande onwelgevallig onderzoek" verscheen dit artikel aanvankelijk op 23 november; het werd dit weekend weer actueel door deze update)
De NRC publiceerde dit weekend een uitgebreide commerciële bijlage die werd betaald door Cosun, de suikerbietencoöperatie. Daarin staat de waarheid over suiker volgens door Cosun geselecteerde wetenschappers. Professor em. Martijn Katan reageert afwijzend. In het gesprek hieronder geven commentatoren aan hun abonnement op de krant te heroverwegen of op te zeggen. Vanaf bijdrage #24 gaat het over de vraag of de uitgever van de NRC niet had moeten begrijpen dat een reclamefolder niet in de krant had mogen worden geïntegreerd.
Dit artikel afdrukken
De inhoud van de documenten werd onthuld door onderzoekers die verbonden zijn aan de Universiteit van Californië, San Francisco, in het tijdschrift PLOS Biology. De auteurs zeggen dat hun ontdekking voortbouwt op bewijzen dat de suikerindustrie al lang probeert het publiek te misleiden en zijn economische belangen te beschermen door alternatief onderzoek te onderdrukken, een tactiek die ook door de tabaksindustrie wordt gebruikt.
Uit de documenten blijkt dat in 1968 een beroepsgroep, de Sugar Research Foundation genaamd, die inmiddels bekend staat als de Sugar Association, een onderzoeksproject heeft gefinancierd om het verband tussen suiker en de gezondheid van het hart op te helderen. Toen het onderzoek wees op een mechanisme waardoor suiker niet alleen hart- en vaatziekten, maar ook blaaskanker zou kunnen bevorderen, beëindigde de groep het onderzoek. De resultaten werden nooit gepubliceerd.
Update 26 november, 10:00 uur (onder de titel - tussen aanhalingstekens - "De suikerindustrie verdonkeremaande onwelgevallig onderzoek" verscheen dit artikel aanvankelijk op 23 november; het werd dit weekend weer actueel door deze update)
De NRC publiceerde dit weekend een uitgebreide commerciële bijlage die werd betaald door Cosun, de suikerbietencoöperatie. Daarin staat de waarheid over suiker volgens door Cosun geselecteerde wetenschappers. Professor em. Martijn Katan reageert afwijzend. In het gesprek hieronder geven commentatoren aan hun abonnement op de krant te heroverwegen of op te zeggen. Vanaf bijdrage #24 gaat het over de vraag of de uitgever van de NRC niet had moeten begrijpen dat een reclamefolder niet in de krant had mogen worden geïntegreerd.
Is het verstandig dat voedingshoogleraren meewerken aan NRC-advertentiebijlage voor suiker? Meedoen aan reclame tast vertrouwen in wetenschappers aan, zelfs als uitspraken waar zijn. (Google: XTR suiker) pic.twitter.com/VDxmgATJTv
— Martijn Katan (@martijnkatan) November 25, 2017
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Tsja, wat moet je nou van zoiets zeggen? ''Told you so'' lijkt de enige zinnige reactie.
Suiker kon niet slecht zijn, want er was iets nodig om de gedemoniseerde vetten te vervangen.
Een stofje an sich is doorgaans niet slecht of giftig. De hoeveelheid maakt iets giftig. (Disclaimer; Behalve dan sommige vnl. synthetische giffen in bepaalde chemische groepen, volgens diverse deskundigen).
Er is iets mis met de site. Fred Brouns reageert bij #2 onder de naam van Piet.
En wat voor consequenties heeft dit nu? Ontslagen, gevangenisstraf, miljardenboetes, publieke verontschuldigingen op alle media? Of een 'foei!' en dat was dat?
De studie werd uitgevoerd in het lab van "Department of Clinical Biochemistry at the University of Birmingham". De SRF bezocht hen, en de projectleider rapporteerde rechtstreeks aan SRF. Of de SRF publicatie tegen heeft gehouden is onbekend, het rapport vermeldt enkel dat ze de financiering stopte.
De vraag waar ik mee zit is hoe de vertegenwoordigers van de wetenschap deze gang van zaken toe heeft kunnen staan. Het antwoord is niet eenvoudig.
Dat een onderzoeker blij is met elke funding en klus of projectleiderschap die hij/zij krijgt, is begrijpelijk, het is werkgelegenheid en een kans om een naam op te bouwen. Hetzelfde is te begrijpen voor een onderzoeksgroep, want eigen funding helpt om te kunnen blijven bestaan. Universiteitsbestuur heeft namelijk vaak een streepje voor op groepen die zelf extra funding regelen. En ook voor universiteiten is het een kwestie van bestaansrecht, goed ingerichte labs en voldoende medewerkers biedt dat bestaansrecht, en zelfstandig geregelde financiële middelen (buiten overheidsfinanciering om) zorgen voor een grotere slagkracht dan een universiteit met overheidsfinanciering alleen zou kunnen creëren. Het helpt hen om overeind te blijven in een competitieve omgeving waar ook universiteiten zich (tegenwoordig) staande moeten zien te houden.
Daarmee komt dit uiteindelijk terug bij beleid van de overheid. Dat beleid stuurt (zeker vandaag de dag) juist aan op geldstromen vanuit commerciële partijen. Het beleid stelde destijds kennelijk geen regels aan de inspraak en sturing vanuit een commerciële club. Kortom, het overheidsbeleid werkt dit soort misstanden in de hand. Dat pleit de individuele onderzoekers niet vrij, de onderzoeksgroep niet, noch de universiteit, maar het zorgt er wel voor dat deze houding, waarin funding en inmenging van commerciële partijen normaal wordt gevonden, kan ontstaan. Het beleid zorgt er daarmee voor dat onderzoekers/groepen/universiteiten die strikt integer willen werken op achterstand staan, en 'natuurlijke' selectie doet de rest.
Dat is ernstig, want dat betekent dat deze uitvoerende partijen niet of nauwelijks bij machte zijn om hier zelf iets aan te doen, want dan delven ze vroeger of later het onderspit. Van de industrie hoeven we ook weinig te verwachten om dit probleem op te lossen, en de overheid laat het schieten. Hoe valt deze lang geleden ingezette gang dan om te keren? Hoe kan er weer een omgeving voor wetenschap ontstaan waarin waarin het gaat om kennisvergaring i.p.v. argumentenvergaring?