Vervulde gojibessen waren een veel ernstiger affaire dan de eieren met fipronil die Europa deze zomer bezighielden, zegt Van den Berg. Volgens klinisch epidemioloog en dieetdeskundige Liesbeth Oerlemans is paniek niet direct nodig omdat onbekend is hoeveel gojibessen mensen eten en foodwatch op publiciteit uit zou zijn. De overschrijding is vastgesteld op basis van de consumptie van krenten, terwijl de consumptie van gojibessen vermoedelijk lager ligt. Of dat zo is en hoe het in individuele gevallen zit, is echter ook onduidelijk. Oerlemans geeft toe dat ze boos is op foodwatch omdat de organisatie haar heeft geblocked. Van den Berg is in ieder geval stellig in zijn uitspraken:
Toxicoloog vd Berg over vervuilde goji-bessen: 'fipronilproblematiek verdwijnt hiermee vergeleken in de marge'https://t.co/kqzuE7oOcY pic.twitter.com/6W7HzyH8pP
— EenVandaag (@EenVandaag) September 29, 2017
Voortaan toch maar eerst eens navragen waar dat ‘super’ in superfood op slaat. In dit geval naar het lijkt op super giftig. Overigens, mag ik uit het commentaar van Oerlemans opmaken dat het niet zo verstandig is om ongebruikelijke voedingsmiddelen te consumeren, omdat daar blijkbaar geen vastgestelde consumptie en/of aanbevolen maximum waarden voor bestaan? Dat maakt het volgen van de aanbevelingen van tiepjes als de Groene Meisjes en andere voedselgoeroes extra gevaarlijk.
Het zal wel komen omdat ik pluimveehouder ben maar ik heb het gevoel dat NVWA met twee maten meet.
Liesbeth Oerlemans: "Even wat saaie maar noodzakelijke theorie
De ARfD wordt gebruikt voor acute risicoinschatting. Dat is een schatting van de hoeveelheid van een stof in voedsel of drinkwater die je binnen 24 uur in 1 portie kan innemen zonder noemenswaardige gezondheidseffecten. Daarvoor moet je weten hoeveel mensen normaal gesproken eten van een voedingsmiddel, in dit geval gojibessen. Dat is niet bekend over gojibessen."
Waarom moet je daarvoor weten hoeveel mensen er normaal van eten? Je kunt toch die dosis vaststellen en daarna bepalen of bij normaal gebruik mensen het risico lopen inderdaad de norm te overschrijden of niet?
Volgens mij is dat de normale gang van zake.
Van fipronil bijv. is ook min of meer bekend wanneer je er ziek van wordt. Normaliter eten mensen daar nooit iets van, dus dan zou daar ook geen limiet van kunnen worden vastgesteld.
Hoe zit dat dan? Of wordt er met het vaststellen van limieten met meerdere maten gemeten?
Hans, Liesbeth maakt de bekende fout die epidemiologen en andere statistici vaker maken: verdrinken in water van gemiddeld 15 cm diep.
Simpel gezegd: goji-fanaten (ze bestaan echt) kunnen in 10 meter diep baden. Individueel, niet gemiddeld.
Verder houdt Liesbeth een prima verhaal. Het is wel wat ingewikkeld voor de leek en niet geschikt om heavy users van goji’s te beoordelen. Denk bijv. aan mensen met macula-degeneratie. Er zijn mogelijk oudere mensen die zich nogal te buiten gaan aan vuile bessen. Van den Berg zegt dan ook relevante dingen.
Interessante vraag is - en we zullen het antwoord waarschijnlijk nooit krijgen- of de bes publicitair milder wordt behandeld dan dierlijke producten met een gezondheidsrisico dat aantoonbaar en meetbaar nihil is. Als de bes door het ijs zakt en van de gezondheidstroon valt, wat moeten en durven we dan nog te eten... Lastig uitleggen. Consumenten willen gewoon (w)eten waar ze aan toe zijn zonder eerst alle 'bijsluiters" te moeten consumeren.
Als we niet opletten krijgt voedsel net als medicijnen een bijsluiter vol waarschuwingen en voorbehouden. Het wordt de hoogste tijd voor het gezonde verstand.