Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, zonder storende advertenties, én je steunt Foodlog
Help de schrijver de juiste toon te vinden waarop je naar hem of haar wilt luisteren.
Klik op de naam van de schrijver en gebruik het "Stuur een mail" veld op zijn of haar profiel om je bericht te versturen.
Lees alles over reageren in de gespreksregels.
Niet sympathiek van AH. Zie mijn reactie
https://www.foodlog.nl/artikel/kort/ekoplaza-start-bezorging-binnen-twee-uur-in-zwolle
Ria, waarom niet sympathiek? Ik heb je post gelezen, maar snap niet goed waar je precies verontwaardigd over bent.
Aart: Ik schreef dit als commentaar over een bericht over Superbuddy, die werkt met "(...) mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt (...)". Ik word persoonlijk ziek van die benaming. Het houdt gewoon 'mensen met behoud van uitkering' in.
In praktijk wordt die afstand tot de arbeidsmarkt naderhand vaak niet kleiner; het is gewoon een verkapte vorm van gratis arbeid voor die specifieke ondernemer."
Ik hoop dat dit eerste je duidelijk is: Mensen worden gratis tewerkgesteld voor de specifieke ondernemer/instantie. O.h.a houden ze er geen betaald werk aan over. De gemeente Amsterdam (mijn gemeente) haalde destijds mensen binnen en vertelde al van tevoren dat ze er geen betaald werk in welke vorm dan ook aan zouden overhouden.
Je zou dit zelfs als 'arbeidsverdringing' kunnen typeren.
Verder nog: Het gaat meestal om een arbeidsweek van 32 uur. Als je het minimumloon berekent en dat afzet tegen de hoogte van een uitkering, komt de uitkeringsgerechtigde er financieel bekaaid af.
Als je mijn verontwaardiging op deze punten niet begrijpt, wordt de issue voor mij intrigerend. Wat begrijp je niet. Waar ben je het evt. niet mee eens.
Wat vind ik nu zo onsympathiek aan AH? AH denkt eraan om met zo'n dienst samen te gaan werken...
Ria, hoe wil je ze noemen dan? Arbeidsgehandicapten? Mensen met een arbeidsbeperking? Dat is hoe onze overheid ze noemt namelijk. Maar hoe je ze ook noemen wilt, er is een groep die aan de zijlijn van de arbeidsmarkt staat. En dat is zeker geen homogene groep. Sommigen staan tijdelijk aan de zijlijn, sommigen permanent. Voor sommigen is werk een vorm van dagbesteding naast een uitkering, voor anderen een opstap naar een reguliere baan.
Onze overheid trekt zich terug uit de traditionele sociale werkplaatsen, de wsw is gestopt. We hebben een participatiewet tegenwoordig, bedrijven moeten van onze overheid hun verantwoordelijkheid nemen t.a.v. arbeidsgehandicapten. Dat gaat nog niet van een leien dakje.
Of dit een goede beweging is? Ik vind het moeilijk te zeggen, vooral omdat de groep mensen met een arbeidsbeperking zo divers is. Voor sommigen zal het een vloek zijn, voor sommigen een zegen. Zoals de wsw dat ook was.
Bedrijven verwijten dat ze profiteren van een verkapte vorm van gratis arbeid vind ik in dit licht in ieder geval weinig constructief.
Aart, ik doe even een stap terug.
Mijn reactie heeft met name te maken met oudere werknemers, die werkloos zijn geraakt.
Als deze te maken krijgen met de participatiewet worden ze dus ook meteen bestempeld (door overheden) als mensen ‘met een afstand tot de arbeidsmart’.
Dit verbaast mij altijd oneindig, want het is een groep met soms mega-werkervaring (alleen al in jaren). Dat stapje van ‘werkloos zijnd’ naar weer actief ’werken’ kunnen zij echt wel nemen. Ook coaching zullen zij o.h.a. weinig behoeven, inwerken in de nieuwe baan is altijd handig (maar in mijn ervaring gebeurt dat zelden, ook los van dit hele item).
En op zich is er niets mis mee om 2 tot hoogstens 4 maanden ‘met behoud van uitkering’ (mijn tenen krommen wel al een beetje) te werken als e.e.a. onduidelijk is. De werkgever kan dan zien wat voor vlees in de kuip zit en daarna al dan niet een contract aanbieden.
Mijn bevindingen zijn dat er soms verwacht wordt dat dit 1 tot zelfs 2 jaar gaat duren (met ‘soms’ bedoel ik niet ‘incidenteel’). Zelfs allerhande verdere voorwaarden kunnen ter sprake komen.
Dat riekt dan voor mij naar misbruik. Evenals mensen zo 1-2 jaar aan het werk zetten met de mededeling van tevoren dat hieraan geen betaald werk zal worden over gehouden.
Even voor de duidelijkheid: de kandidaten hebben dan zelf geen keus, er is sprake van dwang.
Er zijn bedrijven die trots adverteren dat zij alleen maar werken met mensen ‘met achterstand tot de arbeidsmarkt’. Als het om bedrijven met een fiks aantal medewerk/st/ers gaat word ik dan lichtelijk wantrouwig, want hoe wil je die allemaal coachen (ik bedoel dan die groepen die werkelijk coaching nodig hebben)?
In het Foodlog-artikel (rubriek: in de media) “Ekoplaza bezorgt in Zwolle binnen 2 uur met SuperBuddies” wordt de volgende melding gemaakt door de redactie van Foodlog. “Dit 'sociale boodschappen platform' koppelt buddies en klanten aan elkaar op basis van locatie en heeft als doel mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt weer aan het werk te helpen.”
Hierop was mijn reactie in 1e instantie gebaseerd. Mijn fout was dat ik de website van Superbuddy zelf niet geraadpleegd had, want daar vind ik totaal geen melding daarvan.
Vraag aan de redactie van Foodlog: Waar hebben jullie deze informatie vandaan?
Aart, verder stel je: "Of dit een goede beweging is? Ik vind het moeilijk te zeggen, vooral omdat de groep mensen met een arbeidsbeperking zo divers is. Voor sommigen zal het een vloek zijn, voor sommigen een zegen. Zoals de wsw dat ook was.
Bedrijven verwijten dat ze profiteren van een verkapte vorm van gratis arbeid vind ik in dit licht in ieder geval weinig constructief."
Ik word hier eigenlijk helemaal stil van.