Donderdag 21 september trad het handelsverdrag CETA 'officieus' in werking. Dat betekent dat 95% van de afspraken tussen de EU en Canada vanaf nu van kracht zijn. Wel moet het akkoord nog door de afzonderlijke parlementen van de EU-lidstaten goedgekeurd worden en loopt er nog een procedure bij het Europese Hof die roet in het eten kan gooien.

Kaas, vlees en zalm
De verwachtingen zijn hooggespannen, schrijft de NOS. "Volgens minister Ploumen kan CETA voor Nederland jaarlijks tussen 600 miljoen en 1,2 miljard euro opleveren." Onze kaasexporteurs verwachten meer te verkopen in Canada. Daar staat tegenover dat de vleessector een toevoer van goedkoop Canadees varkens- en rundvlees vreest. In Duitsland wijst Greenpeace op nog een andere dreiging: de kans dat we 'zomaar' met genetisch gemodificeerde zalm te maken krijgen.

'Lagere normen en meer GMO's'
Greenpeace onderzocht de Canadese regelgeving en kwam tot de conclusie dat Canada "aanzienlijk lagere normen op het gebied van voedselveiligheid en landbouw" heeft en en "veel sterker inzet op het gebruik van chemische stoffen en genetisch gemodificeerde organismen", schrijft Zeit Online. Die lagere normen waren één van de struikelpunten in de onderhandelingen over TTIP, het handelsverdrag met de VS. De 'chloorkip' werd het symbool van dat verdrag.

Onze kaasexporteurs verwachten meer te verkopen in Canada. Daar staat tegenover dat de vleessector een toevoer van goedkoop Canadees varkens- en rundvlees vreest
Bij CETA dreigt niet de chloorkip, maar de GMO-zalm zich tot de symbolische steen des aanstoots te ontwikkelen. In Canada is sinds begin dit jaar de genetische gemodificeerde AquaBounty zalm te koop. Deze 'plofzalm' groeit dankzij genen van verschillende andere vissoorten twee keer zo snel als gewone zalm. Hij ligt in de schappen zonder dat op het etiket moet staan dat het om een GMO-product gaat. In Europa zou dat niet kunnen, omdat GMO-dieren hier helemaal verboden zijn. GMO-planten zijn slechts mondjesmaat en alleen onder strenge voorwaarden toegelaten. Canada is beduidend minder streng en ontwikkelde zich de laatste jaren tot de vijfde producent ter wereld van GMO-levensmiddelen.

Aan de zalm zie je het niet af
Dit samenspel van factoren kán er binnen CETA toe leiden dat er GMO-zalm in Europa terecht komt. De Canadezen doen namelijk ook niet aan herkomstvermelding en tracering. En hoe zie je dan dat die Canadese zalm die je koopt niet uit de Canadese natuur komt, maar uit een kweektank? Hoe hard je ook roept - en dat doen de Duitse brancheorganisaties en toezichthouders in alle toonaarden - dat de consument geen GMO-zalm wil, daar hoeft een importeur geen boodschap aan te hebben.
Of de Canadese zalm krijgt binnen no time te kampen met een enorm imagoprobleem, of de Canadezen veranderen van gedachten en zetten voortaan de herkomst op het etiket. Dat laatste lijkt erg onwaarschijnlijk.
Dit artikel afdrukken