L214 leidt de video (voor het eerst ondertiteld in het Engels) met daarin de jonge comédienne Christine Berrou in met deze woorden:

In gangbare stallen voor de productie van vlees worden kippen die zijn geselecteerd op maximale vleesaanzet gevoerd om zo snel mogelijk slachtrijpe dieren te laten opleveren. Hun spierweefsel groeit zo snel dat de rest van hun lijf niet mee kan komen. Veel dieren krijgen last van hart- en longproblemen en kunnen niet op hun poten blijven staan. Ze worden gedood aan de slachtlijn van het abattoir als ze ongeveer 35 dagen oud zijn. In Frankrijk maken 600 miljoen kippen per jaar deze lijdensweg door. Miljoenen dieren gaan al dood in de stal en bereiken het slachthuis niet.

De video laat zien hoe indrukwekkend snel het gangbare slachtkuiken - zo noemen boeren de plofkip - slachtrijp wordt. Een aanvankelijk heel ruime stal wordt klein door de snelle groei van de dieren die in 5 weken van kuiken tot vleeskip uitgroeien. Mensen die zich vereenzelvigen met het lot van het dier, trekken zich de beelden aan. Mensen die gefascineerd worden door wat technisch mogelijk is bij de productie van vlees, kijken er anders naar. Naar aanleiding van uitspraken van de Nijmeegse hoogleraar sociale psychologie Roos Vonk over dierhouderij en misdaden in Nazi-Duitsland had Foodlog het daar onlangs uitgebreid over.

De video werd gedraaid in de stal van een leverancier van het in Frankrijk bekende Bretonse kipmerk Doux. Doux reageert laconiek op de video in de Bretonse krant Ouest-France. Het bedrijf zegt te vermoeden dat het inderdaad om één van zijn leveranciers gaat. Over de beelden in de slachterij van Chantonnay zegt het heel matter-of-fact: "de video laat zien wat er in een abattoir gebeurt en niets anders dan de werkelijkheid in een slachthuis."

Dit artikel afdrukken