Het staat vandaag in menig papieren medium en op het internet: tomaten die je met zout water kweekt, hebben meer smaak. Alsof het een ontdekking is. Tomatentelers gebruiken zout al tijden.
Onderzoekers van de faculteit Bio-ingenieuwswetenschappen van de Universiteit Gent maten de invloed van droogte- en zoutstress op de kwaliteit van tomatenplanten. Het onderzoek wil het beste van twee werelden combineren: grote én lekkere tomaten kweken, melden onder meer De Telegraaf en het ANP.
We belden met Jos Looije, de teler van de als voorbeeld genoemde honingtomaatjes. "Dat is toch geen nieuws", proestte hij. Telers weten al lang dat zout water smaakrijkere vruchten oplevert. Ook bij zijn honingtomaatjes teelt hij met zout, dat is bepaald geen geheim. De uitdaging is het evenwicht vinden tussen de lekkerste en een gescheurde tomaat, en dat lukt door een voortdurende focus op de kwaliteit.
Looije heeft nog een opmerking voor de Belgische onderzoekers. Ook een grote tomaat wordt lekkerder door met zout water te telen. Maar nooit zo lekker als een klein ras. In een kleine tomaat ligt de concentratie droge stof en suiker nu eenmaal procentueel hoger dan in een grote.
Dit artikel afdrukken
We belden met Jos Looije, de teler van de als voorbeeld genoemde honingtomaatjes. "Dat is toch geen nieuws", proestte hij“Als je lekkerdere tomaten wil telen, moet je ze minder water geven. Of zout toevoegen aan dat water. Dan zitten er namelijk meer suikers in de vrucht”, vertelt hoogleraar Kathy Steppe. “Bij honingtomaten uit Nederland komt smaak bijvoorbeeld op de eerste plaats. Deze kleine tomaatjes zijn enorm zoet, omdat de kwaliteit primeert tijdens de productie. Dit in tegenstelling tot sommige grote, soms smaakloze tomaten waarbij de telers focussen op kwantiteit en minder op kwaliteit. Door extra zout aan het water toe te voegen, kunnen we nu het beste van de twee combineren in grote én lekkere tomaten.”
We belden met Jos Looije, de teler van de als voorbeeld genoemde honingtomaatjes. "Dat is toch geen nieuws", proestte hij. Telers weten al lang dat zout water smaakrijkere vruchten oplevert. Ook bij zijn honingtomaatjes teelt hij met zout, dat is bepaald geen geheim. De uitdaging is het evenwicht vinden tussen de lekkerste en een gescheurde tomaat, en dat lukt door een voortdurende focus op de kwaliteit.
Looije heeft nog een opmerking voor de Belgische onderzoekers. Ook een grote tomaat wordt lekkerder door met zout water te telen. Maar nooit zo lekker als een klein ras. In een kleine tomaat ligt de concentratie droge stof en suiker nu eenmaal procentueel hoger dan in een grote.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 april krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 april krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Ja heel oud nieuws en algemeen bekend. De beroemde Pomodori di Pachino van Sicilie staan al sonds mensenheugnis noodgedwongen met hun wortels in brak water in de vulkanische bodem. De plant moet knokken om te blijven groeien maar o wat zijn die tomaten lekker zeg. Daar rij je voor om. Net als die van Jos trouwens maar pittiger en ...ja zouter.
Als telers nu eens massaal het zoutgehalte (EC) in de wortelzone zou verhogen, zouden er minder kilos geoogst worden maar met een betere smaak. Olaf van Kooten kan het markteffect wat dat teweeg kan brengen aan rendement simuleren met de software die ontwikkeld wordt in het project Samenmarkt. En er is nieuwe technologie. Futagrow bijvoorbeeld, waarin met hijsbare teeltgoten 4 tot 5 plantingen per jaar plaatsvinden en de teler dus kan sturen op meer smaak zonder de plant te ontzien omdat de plant niet zoals gebruikelijk een heel jaar heel moet blijven.
Wij telen nu meer dan een jaar tomaten in een daglichtloze demo opstelling tomaten waarbij omstandigheden constant optimaal ingesteld kunnen worden voor maximale groeikracht van de plant waarbij de EC van het water onhoog kan voor de smaak. Het is de kunst om die balans te vinden. De smaak die je in zo een cel kan bereiken is fantastisch. Maar dan moet je er (net als in de kas) wel op sturen. Op dit moment is er een commerciele versie in bedrijf genomen in de VS voor productie van een kleine 1000m2 toptomaten midden in de stad.
Pachino kan dus nagebootst worden. Als ik teler was geweest had ik hiervoor gekozen en een speciaal merk gecreeerd. Maar dat ben ik niet ;-)
Hi Maren,
ik denk dat jij met je systeem de ideale kandidaat bent om naar Mars te gaan.
Beter dan de The Martian.
Die tuinders zijn echt dom dat ze dit niet allemaal doen.
Dat is allesbehalve zo, Piet. Een systeem zoals het onze is slechts een deel van de oplossing. Het heeft o.a. stroom nodig en nutrienten, en de oplossingen daarvoor zijn nog niet praktijkrijp voor zover ik begrepen heb. Mars is de ultieme stip op de voedselproductie horizon. Het is ook maar zeer de vraag of er dan voedingsgewassen geproduceerd moeten worden. Het is mogelijk efficienter om een gewas vooral suikers te laten maken die als voeding dienen voor (gemodificeerde) microben die de benodigde nutrienten voor de mens maken. Voor Mars moeten we echt outside the box denken.
Daglichtloze teeltsystemen worden vooralsnog vooral ingezet om groenten en fruit te produceren op plaatsen waar dat moeilijk is en/of waar een markt is voor bijzondere kwaliteit. Of om nauwkeurig en hoog kwalitatief plantmateriaal te maken. Of om stoffen voor medisch gebruik te produceren zoals CBD (Cannabis).
@Henric: tuinders zouden hier nu al veel meer ervaring mee op moeten gaan doen. Niet-tuinders 'regeren' momenteel het daglichtloze domein. Er is nog zoveel wat onderzocht moet worden.
De investeringen in daglichtloze teelt nemen snel toe, binnen tien jaar wordt hier wereldwijd meer geld in gestoken dan in kassen.
Ik denk overigens dat het areaal aan daglichtloze teeltsystemen veel groter is dan officieel bekend, vooral in Nederland. Daar is ook veel kennis aanwezig, alleen de bereidheid om die te delen is beperkt.
Maren, ik vraag me af of tuinders de meest geschikte kandidaten zijn om daglichtloze teeltsystemen verder te ontwikkelen. Je moet m.i. bereid zijn om het grootste deel van je kennis te laten varen en bijna helemaal opnieuw te beginnen. Lijkt me lastig zat.