Hoe kun je de crisis in de Nederlandse landbouw begrijpen? Een politieke partij vroeg Dick Veerman het uit te leggen in haar ledenblad.
Na de negentiende eeuw bouwde Nederland een landbouw die gebaseerd was op onze zeehavens en de zoetwaterwegen naar de rest van van Europa. Daarom maken Rotterdam en Amsterdam integraal deel uit van onze landbouw. Daar kwamen veevoer en (kunst)mest voor de akkerbouw binnen. Het voer gaat naar de binnenvarkens en -kippen in Brabant en de hoogproductieve koeien met weidegang in de Friese Wouden.
Je zou Nederland een voorloper op het gebied van stadslandbouw kunnen noemen. We doen aan alle vormen van teelt – van tarwe tot sla en tomaten, van appels tot frambozen en van kippen tot melk - in de gebieden tussen de bebouwing die altijd en overal dichtbij is.
Als stadslandbouw moet, waarom hebben boer en burger dan ruzie? Boeren zijn zoveel gaan maken dat we er gemakkelijk 3 Nederlanden mee kunnen voeden. Dat is gebeurd omdat we dankzij havens en rivieren gemakkelijk kunnen im- en exporteren én we al vroeg ontdekten hoe je in een land van postzegelformaat zoveel mogelijk product van een hectare of een dier kunt halen. Zo ontstond Nederlands unieke agro-complex. Daarin lieten beleidsmakers, wetenschappers en zakenlui boeren technieken ontwikkelen die veel productie opleverde én uitontwikkelde techniek – van zaai- en pootgoed tot sperma, melk- en slachtmachines - waar elders in de wereld grif voor wordt betaald. Nu doen anderen ons kunstje dus na; stukken goedkoper en net zo goed. Onze boeren wilden daar niet aan en probeerden de concurrentie te verslaan door op te schalen. Dat verlaagt de kostprijs. Omdat ook het buitenland opschaalt, is die strategie uitgewerkt maar bouwt, ploft en spuit de boer in zijn ratrace voort. Zo duurzaam mogelijk. Burgers definiëren dat begrip anders terwijl de boer in hun achtertuin verlieslatend produceert voor wildvreemden.
Deze column verscheen onlangs in Zicht, het blad van de Guido de Brès-Stichting, het wetenschappelijk Instituut van de Staatskundig Gereformeerde Partij (SGP).
Dit artikel afdrukken
Je zou Nederland een voorloper op het gebied van stadslandbouw kunnen noemen. We doen aan alle vormen van teelt – van tarwe tot sla en tomaten, van appels tot frambozen en van kippen tot melk - in de gebieden tussen de bebouwing die altijd en overal dichtbij is.
Als stadslandbouw moet, waarom hebben boer en burger dan ruzie? Boeren zijn zoveel gaan maken dat we er gemakkelijk 3 Nederlanden mee kunnen voeden. Dat is gebeurd omdat we dankzij havens en rivieren gemakkelijk kunnen im- en exporteren én we al vroeg ontdekten hoe je in een land van postzegelformaat zoveel mogelijk product van een hectare of een dier kunt halen. Zo ontstond Nederlands unieke agro-complex. Daarin lieten beleidsmakers, wetenschappers en zakenlui boeren technieken ontwikkelen die veel productie opleverde én uitontwikkelde techniek – van zaai- en pootgoed tot sperma, melk- en slachtmachines - waar elders in de wereld grif voor wordt betaald. Nu doen anderen ons kunstje dus na; stukken goedkoper en net zo goed. Onze boeren wilden daar niet aan en probeerden de concurrentie te verslaan door op te schalen. Dat verlaagt de kostprijs. Omdat ook het buitenland opschaalt, is die strategie uitgewerkt maar bouwt, ploft en spuit de boer in zijn ratrace voort. Zo duurzaam mogelijk. Burgers definiëren dat begrip anders terwijl de boer in hun achtertuin verlieslatend produceert voor wildvreemden.
Deze column verscheen onlangs in Zicht, het blad van de Guido de Brès-Stichting, het wetenschappelijk Instituut van de Staatskundig Gereformeerde Partij (SGP).
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Dit zinnetje mag wellicht explicieter:
Nu doen anderen ons kunstje dus na; stukken goedkoper en net zo goed.
*Vraag die ik me stel is:
Wordt louter bedoeld het productie trucje van grondstoffen?
of: Ook de ontwikkeling van techniek en genetica?
Wil/kun je dit toelichten Dick Veerman
*De vraagt komt bij mij naar boven omdat deze zin er voor staat:
Daarin lieten beleidsmakers, wetenschappers en zakenlui boeren technieken ontwikkelen die veel productie opleverde én uitontwikkelde techniek – van zaai- en pootgoed tot sperma, melk- en slachtmachines - waar elders in de wereld grif voor wordt betaald.
en deze zinnen erna:
Onze boeren wilden daar niet aan en probeerden de concurrentie te verslaan door op te schalen. Dat verlaagt de kostprijs. Omdat ook het buitenland opschaalt, is die strategie uitgewerkt maar bouwt, ploft en spuit de boer in zijn ratrace voort.
Goed gesteld, Dick. Maar mag ik wat aanvullen?
Het waren namelijk niet alleen "beleidsmakers, wetenschappers en zakenlui" die boeren technieken lieten ontwikkelen. Maar vooral ook bankiers, en dan in het bijzonder de RABO.
De RABO piept nu bij monde van meneer Brouwers dat Bazel4 "de maatschappij geld kan gaan kosten".
Zijn RABObank is de megalomane ontwikkeling van de Hollandse landbouw tegen de klippen op met miljarden blijven financieren en is nu bang dat de gebakken landbouwlucht er over een paar jaar met dat Basel4 uit moet, wanneer al die door de RABO gefinancierde stallen tegen een reële waarde op de RABO-balans moeten gaan komen.
Zelfs miljarden belastinggeld voor onder andere belastingvrij glasgas en SDE+"innovatie"subsidie voor zelfs met die exploitatiesubsidie niet rendabel te krijgen strontfabrieken konden dan wel eens onvoldoende zijn om al die met fata morgana's misleide boeren hun rente op RABO-leningen te laten ophoesten.
Evenmin als nieuwe miljarden van belastingbetalers voor zachte landingen van door de RABO kapotgefinancierde kippen, koeien en varkens.
Geitenboeren mogen per saldo blij zijn met de bouwstop. Houdt hun prijzen hoog. Anders zouden ze na de collegae in de kippen, varkens en koeien ook wel eens de bietenbrug op kunnen gaan.
Maar inderdaad, RABO-meneer Brouwers, uw prachtige "coöperatieve" "boerenleenbank"
zou wel eens de laatste grote Hollandse bank kunnen worden die over de kop gaat.
Ik zou er alleen niet op rekenen dat er dan nog een Dijsselbloem is, die met de ECB tolereert dat
"de maatschappij" voor de zoveelste keer, zoals in Italië nog banken overeind blijft houden.
De RABO-"certificaat"houders zullen dan op hun eigen verbrande billen moeten zitten.
Lastig, met zo'n DSB-Zalm als formateur, maar hierbij toch een oproep:
beste formanten CDA-Buma, VVD-Rutte, D66-Pechtold en CU-Segers:
Zouden we al dat belastinggeld van ons niet beter kunnen gebruiken om onze landbouw weer gezond grondgebonden te krijgen, in plaats van bijvoorbeeld nu weer aan "innovatie"-subsidie voor 1.000 Campina-strontfabrieken in de achtertuin van RFC-melkboeren?
Per saldo ook beter voor onze concurrentiepositie door de lagere mestafzetkosten,
en niet te vergeten: ons Hollandse frisse RFC molens-en-koeien-in-de-wei-imago,
ook bij Chinese Friso Gold- en Dutch Lady-poedermelkmoeders!
In China geeft 30% van de koeien zelfs al Hepatitis E door met hun melk, en de gebruikelijke pasteurisatie blijkt onvoldoende.
Dat wilt u hier toch niet óók nog, RABO-meneer Brouwers, RFC-Campina-meneer Joosten?
"Zoiets staat je ook te wachten bij niet grondgebonden melkveehouderij dit is een Wake Up call maar goed @LTONederland @NZOzuivel wetenbeter"
"Horende doof en ziende blind . Het wordt als melkveehouderij rap svhakelen of je wordt geschakeld ben niet uit op populariteitsprijs"
Wie dat tweette? Vogelaar.
Doen we ook nog wel iets goed? (Vraag aan allen?)
Da's nou - en oprecht gemeend - een hele goede vraag, Piet!
Waar boeren misschien zelfs nog wijzer van zouden kunnen worden ( en waar bosjes van die nietsnutten als marktonderzoekers hun dagelijks brood mee verdienen): de vraag
"Wat kunnen we beter doen, en hoe?"
@Piet #3
Dat de landbouw het tot hier heeft gebracht, opgestoten in de vaart der volkeren, gebruikmakend van de havens, het vruchtbare land en wat dies meer zij is allemaal wel te begrijpen en te accepteren. Maar het onbenul waarmee we de voortschrijdende inzichten proberen te verdoezelen is ten hemel schreiend. Dit geldt ook voor Rabo en politiek.
Als je de landbouw baseert op wat je als land nodig hebt en je exporteert een interessant surplus (qua kwaliteit, marge en onderscheidenheid liefst onder merk) dan ben je morgen van alle ellende af. De kosten die deze reorganisatie met zich meebrengt zal rijkelijk worden terugverdiend alleen al door het dagelijks gezeur wat niet meer hoeft plaats te vinden.
En als je dan bang bent voor goedkope import hoef je mensen alleen maar te vertellen dat die goedkope import niet bijdraagt aan een mooi landschap, volksgezondheid of eerlijke economie.