Een jaar of 15 geleden wilde ik een echte #fitboy zijn. Een "echte oerman" moet immers een topconditie hebben, maar ook setjes met 120 kg kunnen bankdrukken, 200 kilo deadliften, 150 kilo squatten en optrekken met minstens 30 kilo extra gewicht aan je riem. En uiteraard moest dit aan de buitenkant zichtbaar zijn: Een v-shape, sixpack, armen van meer dan 43cm omtrek en ook flinke benen zodat je geen flamingo bent.

Ik ging ervoor:
- 5 keer in de week trainingen met flinke overload
- Calorie- en koolhydraatrestrictie zodat ik op het gewenste vetpercentage kwam en dat lijnen goed zichtbaar waren (mijn buikspieren zijn beneden 8% vet pas goed zichtbaar).


Prestatievermogen en looks zijn echt geen maat voor fitheid en geluk
Man man, wat was ik fit! Ik lag na iedere training de halve dag voor pampus om te herstellen en vanwege de karige voeding voelde ik me vaak slap (buiten de refeed dagen). Maar ik had de doelstellingen bijna allemaal gehaald hoor en wat was ik gelukkig.. Ehm, nee hoor, want het is nooit goed genoeg en je gaat steeds verder. Is dit nou het leven van een #fitboy?

Als ik hier op terugkijk was ik helemaal geen fitboy, maar een wandelend complex. Waarom eruit zien als een iel mannetje met een buikje die geen vrouwen kan krijgen, als je er ook uit kunt zijn als een gebeeldhouwde Griekse God die geen vrouwen kan krijgen? Ik weet nu dat je je met een gebalanceerde leefstijl en een realistisch eisenpakket aan jezelf veel gelukkiger kunt voelen. En dat is nog niet alles. Je kunt je vele malen fitter voelen, de hele dag door...

Prestatievermogen en looks zijn echt geen maat voor fitheid en geluk, maar leg dat de nieuwe Instagram generatie maar eens uit...
Dit artikel afdrukken