Zondag was ik op de smaakparade, op landgoed Rhederoord van Eric van de Veluwen in de Steeg. Een parelketting van witte partytentjes vol smakelijks, met elkaar verbonden door rokende vuurkorven. De kinderen doken meteen een Mongoolse Yurt in, voor een kookworkshop bij “de smaak te pakken”. Pa en ma schuifelden langs de koffietentjes, wijn, whisky, de chocoladefontein, brood van het Vlaamsch broodhuis, een brede selectie van groentekiemen en vele vele soorten ham. Even happen, even proeven hier, even opwarmen daar en hup. Op naar de volgende smaakbeleving.
Het theater van de smaak (hoezo theater?), en de verkiezing van de hobbykok van het jaar hebben we maar even links laten liggen.
Het was best een smakelijke zondagmiddagwandeling. Toch had ik er wat anders van verwacht. De borden naar grote parkeerterreinen suggereerden huishoudbeurstaferelen. Dat viel mee. De enige drukte was bij de ingang van elk van die kleine tentjes. Als je met zijn vieren voor bij een kraampje stond, was al het lekkers al uit het zicht verdwenen. Ruime gelegenheid dus om te kijken wie op zo'n zondagmiddag afreizen naar “het culinair evenement van 2007”.
De vele waxcoats, geruite sokken, grijsspoelinkjes en bontkraagjes lieten er geen twijfel over bestaan. Er is nog een wereld aan bevolkingsgroepen te winnen voor goede smaak.
Op weg naar huis pieker ik: hoe maak je goede smaak eindelijk 'ns gewoon?
Dit artikel afdrukken
Het theater van de smaak (hoezo theater?), en de verkiezing van de hobbykok van het jaar hebben we maar even links laten liggen.
Het was best een smakelijke zondagmiddagwandeling. Toch had ik er wat anders van verwacht. De borden naar grote parkeerterreinen suggereerden huishoudbeurstaferelen. Dat viel mee. De enige drukte was bij de ingang van elk van die kleine tentjes. Als je met zijn vieren voor bij een kraampje stond, was al het lekkers al uit het zicht verdwenen. Ruime gelegenheid dus om te kijken wie op zo'n zondagmiddag afreizen naar “het culinair evenement van 2007”.
De vele waxcoats, geruite sokken, grijsspoelinkjes en bontkraagjes lieten er geen twijfel over bestaan. Er is nog een wereld aan bevolkingsgroepen te winnen voor goede smaak.
Op weg naar huis pieker ik: hoe maak je goede smaak eindelijk 'ns gewoon?
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
@Onno,
Doel je met "gewoon" op de gewone man? Verfijnde smaak is toch altijd iets voor een elite? Of het waxcoat dragende deel der natie je aanspreekt of niet, zij zijn de enige die zo in allerhande liflafjes zijn geïnteresseerd dat ze daar hun zondagmiddag voor reserveren. De gewone man staat langs de lijn met een warme worst.
Maar dat is ook smaak. Ik sprak laatst een snackbarhouder aan over "trends" als verantwoord frituren, gezondheid en overgewichtbeperking. "Daar is men in Den Haag heel druk mee bezig, maar de mensen komen hier gewoon voor een hamburgertje of een broodje hete kip."
Maar: is dat nou echt slechte smaak?
wouter, met gewoon bedoel ik vooral dat het volgens mij breder moet kunnen worden. En niet altijd, niet overal, niet iedereen. Alsjeblieft niet. Maar als ik daar rond loop, hoe smakelijk ook, bedenk ik me wel.....waarom is het geen bonte mix van mensen die op deze smaak valt..... ik zag wel bont ....weinig mix ..... nog niet.
Mijn vraag is of dat kan veranderen!
Pasar-Malam-achtige en andere ethnische evenementen trekken een breed publiek, ook voor eten. Half Leiden staat op 3 oktober vroeg op om haring te gaan eten. Maar het grote publiek zit niet te wachten op posters met 'veilig bunkeren'. 'eigenzinnig over eten en drinken' en 'begeerte naar oesters' erop. Zou het wel gezellig zijn, vraag je je dan af.
Wouter, ooit was vakantie naar Zuid Frankrijk elitair, ooit wintersport, of op safari in Afrika. Ooit was biefstuk eten elitair, of uit eten gaan, of sushi, of 4 dagen werken. Allemaal zaken die van de elite door stroomen naar een steeds breder deel van de bevolking. Wintersport en zuid-Frankrijk zijn daar erg gezellig van geworden
De kern van mijn vraag blijft wanneer wordt goede smaak gewoon. Of wat kunnen wij eraan doen om het breder te trekken.
Gisteren zag ik weer een kleine stap terug. Op treinstations zie je steeds meer sushitentjes. Ok, OK we kunnen van alles aan merken op die sushi, maar voor mij is het meer vers, meer aandacht voor eten, meer smaak, dan al die andere etttentjes op fastfood punten. Gisteren bleek dat ook die kleine stap het in Arnhem niet heeft gehaald. Nu zit er de hotdagexpress of zo....stap 1: kies voor 1 of 2 worsten!!
Zuid-frankrijk is nog ver weg.
Goede smaak maak je gewoon door vroeg te beginnen over gewone smaken, de basis, dat aan kinderen te vertellen, wellicht te leren, zonder er allerlei gekke spelletjes aan te verbinden. Hoewel je het wel heel beeldend moet maken. Francine Oomen maakt heel veel onderwerpen heel gewoon, en bespreekbaar, door er over te schrijven, te laten verfilmen. etc. Dat kan ook met smaak en eten. Ik probeer smaak en eten, bij een groter kinderpubliek bekend te krijgen op een beeldende manier, via de (door de recensenten heel goed ontvangen) avonturenroman/dagboek Piens Proefboek en wellicht de verfilming ervan, maar $$$$ is eigenlijk het grote probleem om iets gewoons te doen voor kinderen waar ze wat aan hebben, zonder te educatief te zijn. Toch geloof ik er in en blijf ik er voor in de weer. Nu ik in de UK woon, waar ze 10 jaar verder zijn met verAmerikanisering zie je pas hoe nodig het is om bij kinderen te beginnen. Zelfs Jamie komt tekort in UK omdat ze al zover zijn afgegleden in smaak en voeding. De snackbars in de buurt van de Jamie-scholen hebben het nog nooit zo druk gehad.