Gisteren koos Frankrijk in de eerste ronde van de Franse presidentsverkiezingen de twee kandidaten die doorgaan naar de eindverkiezing. Wat betekenen Emmanuel Macron en Marine le Pen voor Europa en het landbouwbeleid?
Gewoon rechts en links en heel links zijn uitgeschakeld. Tegenover elkaar zullen staan de voormalige Rothschild-bankier Emmanuel Macron en Marine le Pen. Hij is een soort selfmade D66-er die onder president Hollande minister voor de Parti Socialiste werd zonder enige voorafgaande politieke carrière; zijn partij En Marche! (Vooruit) is opgericht om aan de verkiezingen mee te kunnen doen. Zij is de bekende leider van het Front National, een van de oudste moderne rechts-populistische partijen van Europa.
Dat zal met zekerheid ook het einde betekenen van het belangrijkste budget van de EU, het Gemeenschappelijke Landbouwbeleid. Als het haar lukt, kijken boeren naar een geheel nieuwe en onzekere toekomst. Een derde van de Franse boeren moet rond zien te komen van €350, schreef Trouw onlangs. Zonder subsidies staan ze maandelijks dik in de min. Le Pens Frankrijk zal landbouwsteun aan de eigen boeren blijven geven en zijn grenzen proberen te sluiten voor met name Duitse, Nederlandse, Belgische en Spaanse boeren. Dat zou hen een vervelende tik geven, want boeren maken nagenoeg geen marge en zijn daarom afhankelijk van iedere kwart procent export. Als ze die verliezen, draaien ze meteen in het rood. Dat laatste doet een groot aantal toch al.
Als hij wint, wat zal hij dan kunnen doen? Macron zou de eerste niet-klassieke partijman zijn die president van Frankrijk wordt. Hij houdt Frankrijk binnen de EU, wil hervormingen om de Franse staatsschuld terug te dringen (afschaffing WW-premie, verlaging winstbelasting) om te zorgen voor werk. The Guardian liet in een uitstekende reportage zien waar dat werk verdwenen is: op het platteland. De krant ging naar Château Chinon, het stadje in midden-Frankrijk waar de socialistische oud-president François Mitterand zijn basis had. Diens electoraat blijkt grotendeels verdwenen en te zijn overgenomen door Le Pens Front National.
Knack maakte een uurblog van de verkiezingsdag. Bij een opkomst van 77% van de kiezers (2016: 79,5%), won hij volgens schattingen 23,7% van de stemmen. Zij kreeg er 21,7% oftewel 7,7 miljoen stemmen, de meeste ooit uit de geschiedenis van het Front National. Alle kandidaten, behalve de heel linkse Mélenchon (rond de 20% van de stemmen), bevalen na het bekend worden van de uitkomst, hun kiezers aan te stemmen op Macron. Volgens twee polls die later in de avond werden gehouden zal hij in de tweede ronde winnen met 62 of zelfs 64%. Het lijkt er dus op dat hij zal winnen.
De vraag is of hij genoeg zal kunnen doen om haar ook over vijf jaar uit het Elysée te kunnen houden. De onvrede op het platteland bouwt zich verder op. Vele stadse Fransen hebben er een cousin, een familielid met wie ze nog altijd contact hebben. Van die cousin horen ze niet alleen, maar voelen ze ook hoe de stadjes en dorpen verarmen en niet alleen de boeren maar ook de winkels en fabrieken verdwijnen. Macron maakt ontslag makkelijker en wil 120.000 ambtenaren de laan uit sturen. Hij heeft - als hij inderdaad wint, zoals de stijging van de euro vanmorgen voorspelt - straks vijf jaar om Frankrijk niet Europa te laten bepalen. Het is geen enkele president voor hem gelukt omdat het land in staking gaat tegen wie het waagt aan de rechten van arbeiders en boeren te komen. Regeringen concludeerden keer op keer tot pappen en nat houden. Omdat de staatsschuld torenhoog is en het geld van belangrijke delen onder de bevolking op is, zal hij daar doorheen moeten breken. Dat is niet makkelijk.
Op de foto boven dit artikel is Harold Blanot van het Front National in Château Chinon te zien uit de videoreportage die The Guardian maakte. Bekijk 'm om te voelen hoe Frankrijk er voorstaat onder heel gewone mensen die vroeger als het ware PvdA stemden.
Dit artikel afdrukken
Macron heeft - als hij wint - straks vijf jaar om Frankrijk niet Europa te laten bepalenAls zij wint, wil ze Frankrijk losmaken van de EU en de Euro. Dat betekent het begin van een nieuw Europa en het einde van de bestaande integratie van de economieën van de EU-lidstaten.
Dat zal met zekerheid ook het einde betekenen van het belangrijkste budget van de EU, het Gemeenschappelijke Landbouwbeleid. Als het haar lukt, kijken boeren naar een geheel nieuwe en onzekere toekomst. Een derde van de Franse boeren moet rond zien te komen van €350, schreef Trouw onlangs. Zonder subsidies staan ze maandelijks dik in de min. Le Pens Frankrijk zal landbouwsteun aan de eigen boeren blijven geven en zijn grenzen proberen te sluiten voor met name Duitse, Nederlandse, Belgische en Spaanse boeren. Dat zou hen een vervelende tik geven, want boeren maken nagenoeg geen marge en zijn daarom afhankelijk van iedere kwart procent export. Als ze die verliezen, draaien ze meteen in het rood. Dat laatste doet een groot aantal toch al.
Le Pens Frankrijk zal landbouwsteun aan de eigen boeren blijven geven en zijn grenzen proberen te sluiten voor met name Duitse, Nederlandse, Belgische en Spaanse boeren. Dat zou hen een vervelende tik geven, want boeren maken nagenoeg geen marge en zijn daarom afhankelijk van iedere kwart procent exportChâteau Chinon
Als hij wint, wat zal hij dan kunnen doen? Macron zou de eerste niet-klassieke partijman zijn die president van Frankrijk wordt. Hij houdt Frankrijk binnen de EU, wil hervormingen om de Franse staatsschuld terug te dringen (afschaffing WW-premie, verlaging winstbelasting) om te zorgen voor werk. The Guardian liet in een uitstekende reportage zien waar dat werk verdwenen is: op het platteland. De krant ging naar Château Chinon, het stadje in midden-Frankrijk waar de socialistische oud-president François Mitterand zijn basis had. Diens electoraat blijkt grotendeels verdwenen en te zijn overgenomen door Le Pens Front National.
Knack maakte een uurblog van de verkiezingsdag. Bij een opkomst van 77% van de kiezers (2016: 79,5%), won hij volgens schattingen 23,7% van de stemmen. Zij kreeg er 21,7% oftewel 7,7 miljoen stemmen, de meeste ooit uit de geschiedenis van het Front National. Alle kandidaten, behalve de heel linkse Mélenchon (rond de 20% van de stemmen), bevalen na het bekend worden van de uitkomst, hun kiezers aan te stemmen op Macron. Volgens twee polls die later in de avond werden gehouden zal hij in de tweede ronde winnen met 62 of zelfs 64%. Het lijkt er dus op dat hij zal winnen.
De vraag is of hij genoeg zal kunnen doen om haar ook over vijf jaar uit het Elysée te kunnen houden. De onvrede op het platteland bouwt zich verder op. Vele stadse Fransen hebben er een cousin, een familielid met wie ze nog altijd contact hebben. Van die cousin horen ze niet alleen, maar voelen ze ook hoe de stadjes en dorpen verarmen en niet alleen de boeren maar ook de winkels en fabrieken verdwijnen. Macron maakt ontslag makkelijker en wil 120.000 ambtenaren de laan uit sturen. Hij heeft - als hij inderdaad wint, zoals de stijging van de euro vanmorgen voorspelt - straks vijf jaar om Frankrijk niet Europa te laten bepalen. Het is geen enkele president voor hem gelukt omdat het land in staking gaat tegen wie het waagt aan de rechten van arbeiders en boeren te komen. Regeringen concludeerden keer op keer tot pappen en nat houden. Omdat de staatsschuld torenhoog is en het geld van belangrijke delen onder de bevolking op is, zal hij daar doorheen moeten breken. Dat is niet makkelijk.
Op de foto boven dit artikel is Harold Blanot van het Front National in Château Chinon te zien uit de videoreportage die The Guardian maakte. Bekijk 'm om te voelen hoe Frankrijk er voorstaat onder heel gewone mensen die vroeger als het ware PvdA stemden.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 april krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 april krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Door het oog van de naald ?
Macron neemt afstand van de oude partijen-structuur, en komt mij voor als een pragmatisch (links-liberaal) vernieuwer over zonder hinderlijke politiek rugzak. Hoop dat het optimisme dat hij nu de meeste kans maakt, ook bewaarheid wordt. En dan kunnen wij zeggen: "Jammer dat dat hier niet mogelijk blijkt. Waar zijn onze links-liberalen..?"
Ik zie Pechtold van D66 (*)niet als een vernieuwend links-liberaal, maar iemand die ook veel al te lang deel uit maakt van het Haagse establishment.
Het zou mooi zijn: een Frankrijk dat blijft verrassen.
(*) Nooit zo'n spijt gehad van mijn stem toen ik in het verleden D66 stemde en er achter kwam dat een groot deel van de top of Rozenkruiser of Vrijmetselaar was. Prima, mag van mij, maar occultisme en rationalisme zijn geen vrienden.
Ontluisterend interview met Medy van der Laan (D66-staatssecretaris cultuur en media in Balkenende-II), die zonder enige schroom bekende dat ze voor elke belangrijke beslissing de sterren raadpleegde...
De definitieve uitslag is zojuist bekend gemaakt door het Ministère de l'intérieur. Toch een beetje meer voor Macron (24,01%) en een beetje minder voor Le Pen (21,30%).
Ik heb nog geen mooie analyse van de stemverdeling platteland/stad gezien. Wel deze sociologische analyse van de Senaat. Op France24 een analyse van stad versus platteland, waaruit blijkt dat Macron in de stad 4 à 5 maal zo groot is als op het platteland. Dat zegt veel.
Een prima analyse van de kansen van Le Pen maakt de Vlaamse Tijd vanmorgen: het platteland (de dorpen) en het Oosten en Zuiden van het land zijn voor het Front National. 76% van de Fransen woont in plaatsen met meer dan 15.000 inwoners. Daar zal Macron dan ook zijn energie op richten om verkozen te worden komende maand.
Het gevaar dat Macron tegen heeft zijn de stemmen van Mélenchon. Hij bereikte 20% van de kiezers met een soort Cubaanse economie. Als zij het voor gezien houden, veranderen de getalsverhoudingen en maakt Le Pen een kans. Mélanchons kiezers zullen veelal niet op Macron stemmen en vermoedelijk is de stap van Cubaans links naar nationalistisch rechts te groot. Wat een bevolking doet die zich van die realiteit bewust is, weet je vermoedelijk pas als de stembussen sluiten. Het zijn immers historische verkiezingen waarin een politieke outcast en een volstrekte nieuwkomer tegenover elkaar staan. Dat is niet voor niets.
Gisterenavond een VPRO-docu op NPO2 (20.30 – 22.00) van NRC journalist verslaggever Wilfred de Bruijn. Liet eerder zeer interessante docu’s over Frankrijk zien. Ook een over het boerenleven.
Vriendelijk en toch open informerend en en interviewend van ultra-links tot -rechts. Pijnlijk af en toe.
Een beeld scheppend van beter gesitueerden en de mens aan de onderkant, verbitterd door bedrijfssluitingen en structurele werkeloosheid.
Een ding wordt ‘en passant’ overduidelijk bloot gelegd. Frankrijk zit diep in de problemen. En je ontkomt niet aan een brok begrip voor beide kanten.
Veel (onheils)wegen leiden inderdaad naar Brussel, waar we toch niet zonder kunnen.
In plaats van één autocratisch Europa dat niet met de Europese bevolking communiceert, zal het ’n Europa met hechte samenwerking moeten worden met meer eigen nationale zeggenschap.
Pijnlijk duidelijk wordt, dat de binnen-Europese vrijheid van ondernemerschap, die binnen Europa voor verantwoorde spreiding zou moeten zorgen, hoofdzakelijk misbruikt wordt, om de share/stake holders value bij verplaatsing naar lage lonen EU-landen (Polen, Tsjechië, etc) op te pompen.
Gesubsidieerd door miljarden aan werkeloosheidsuitkeringen in het EU-land van vertrek.
Moet daar nog eens goed over na denken.. Dat moet beter geregeld kunnen worden. Zeker in het licht van stijgende overnames van bedrijven van buiten de EU.
Gesubsidieerd dus door miljoenen werkloze Franse gezinnen. En niet alleen daar.
(Wie zegt dat ook in de VS ?)
Ik vrees dat ik de komende vakanties in Frankrijk een aantal zaken, die ik altijd al als aardige couleur locale ervoer, met andere ogen moet bezien.
Armoede kan er van buitenaf te mooi uitzien.
Dick #3, een verzoek om verduidelijking. Je schrijft: "Mélenchons kiezers zullen veelal niet op Macron stemmen en vermoedelijk is de stap van Cubaans links naar nationalistisch rechts te groot." Macron 'nationalistisch rechts'? Hij wordt algemeen juist als een Europeaan en een internationalist omschreven, zeker niet als een nationalist. Of hij rechts of links is laat ik in het midden (hijzelf ook, trouwens).