Gistermorgen verspreidde Wakker Dier een persbericht waarin de dierenwelzijnsorganisatie liet weten het mestbeleid van staatssecretaris Martijn van Dam 'shit' te vinden. Vanmorgen plaatst de dierenwelzijnsorganisatie rouwadvertenties in het AD en Trouw voor geslachte koeien vanwege dat beleid.
Zesduizend biologische koeien worden opgeofferd door wanbeleid van het kabinet, schrijft Wakker Dier. De actie-organisatie plaatste vanmorgen paginagrote rouwadvertenties in het AD en Trouw en opent een condoleanceregister voor de oneerlijke dood van de dieren. Zij moesten naar de slacht vanwege een absurde milieumaatregel van de overheid tegen het mestoverschot, vindt Wakker Dier.
Wakker Dier: Maar ze zijn niet verantwoordelijk voor deze mestberg. Biologische boeren hebben veelvuldig bij de overheid gepleit tegen deze oneerlijke oplossing, maar tevergeefs. In de rouwadvertentie staan onder andere Witkop 36 en Guurtje 111 van de biologisch-dynamische boerderij Schermereylandt. Zij werden woensdag geslacht tot groot verdriet van hun boerin. Wakker Dier “Dit beleid van de overheid is geen mestbeleid, maar shitbeleid. Biologische boeren moeten koeien opofferen zodat de gangbare sector het milieu extra kan blijven vervuilen.”
Wakker Dier sprak met Leyntje Melse, één van de getroffen biologische boerinnen: “Het is alsof ik 90 rij op de snelweg, mijn buurman rijdt 140, maar ik krijg de boete van de overheid”. Ze heeft samen met Evert en zoon Tim een biologisch-dynamische melkveehouderij. Voor Leyntje komt dit beleid extra hard aan. Haar koeien hebben een naam, ze lopen ’s zomers in een natuurgebied, houden hun hoorns en de kalfjes lopen bij de koe. Een paar jaar geleden heeft ze flink geïnvesteerd in een nieuwe, diervriendelijkere stal. Om dit te bekostigen heeft ze een paar extra koeien erbij genomen en is ze de helft minder schapen gaan houden. Anders zou ze te veel dieren hebben in het natuurgebied. Van haar 78 koeien moet ze er nu 21 naar de slacht brengen. Het is nog maar de vraag of dit niet de nekslag wordt voor haar boerderij.
Het verhaal van Leyntje is tekenend voor biologische boeren en koeien die onterecht en hard worden getroffen door dit overheidsbeleid.
Haaks op innovatiebeleid
Het publiek wordt creatief en pijnlijk vergast op het door zowel overheid als boeren in de soep gedraaide beleidsproces rond het loslaten van het melkquotum. Wat voorspeld was, gebeurde. De boeren molken door alle plafonds en milieuregels heen, omdat ze hun buurman het verlies van groei niet gunnen. In de boereneconomie staat dit klassieke fenomeen bekend als de tragedie van de meent. Dat het zou gebeuren, kon geen verrassing zijn.
De ontknoping van de tragedie maakte dat gangbare boeren en overheid, boeren met kansrijke niches hebben gedwongen mee te krimpen. Die consequenties staat in schril contrast tot het innovatiebeleid van de overheid voor Nederlandse boeren, dat juist de vorming van niches en nieuwe markten stimuleert. Boeren moeten geld kunnen verdienen, in plaats
van verliezen in overvolle markten waarvoor boeren in andere landen goedkoper kunnen produceren. Vanwege het falen van dat beleid treffen de rouwadvertenties doel.
Dit artikel afdrukken
Wakker Dier: Maar ze zijn niet verantwoordelijk voor deze mestberg. Biologische boeren hebben veelvuldig bij de overheid gepleit tegen deze oneerlijke oplossing, maar tevergeefs. In de rouwadvertentie staan onder andere Witkop 36 en Guurtje 111 van de biologisch-dynamische boerderij Schermereylandt. Zij werden woensdag geslacht tot groot verdriet van hun boerin. Wakker Dier “Dit beleid van de overheid is geen mestbeleid, maar shitbeleid. Biologische boeren moeten koeien opofferen zodat de gangbare sector het milieu extra kan blijven vervuilen.”
Wakker Dier sprak met Leyntje Melse, één van de getroffen biologische boerinnen: “Het is alsof ik 90 rij op de snelweg, mijn buurman rijdt 140, maar ik krijg de boete van de overheid”. Ze heeft samen met Evert en zoon Tim een biologisch-dynamische melkveehouderij. Voor Leyntje komt dit beleid extra hard aan. Haar koeien hebben een naam, ze lopen ’s zomers in een natuurgebied, houden hun hoorns en de kalfjes lopen bij de koe. Een paar jaar geleden heeft ze flink geïnvesteerd in een nieuwe, diervriendelijkere stal. Om dit te bekostigen heeft ze een paar extra koeien erbij genomen en is ze de helft minder schapen gaan houden. Anders zou ze te veel dieren hebben in het natuurgebied. Van haar 78 koeien moet ze er nu 21 naar de slacht brengen. Het is nog maar de vraag of dit niet de nekslag wordt voor haar boerderij.
Het verhaal van Leyntje is tekenend voor biologische boeren en koeien die onterecht en hard worden getroffen door dit overheidsbeleid.
Haaks op innovatiebeleid
Het publiek wordt creatief en pijnlijk vergast op het door zowel overheid als boeren in de soep gedraaide beleidsproces rond het loslaten van het melkquotum. Wat voorspeld was, gebeurde. De boeren molken door alle plafonds en milieuregels heen, omdat ze hun buurman het verlies van groei niet gunnen. In de boereneconomie staat dit klassieke fenomeen bekend als de tragedie van de meent. Dat het zou gebeuren, kon geen verrassing zijn.
De ontknoping van de tragedie maakte dat gangbare boeren en overheid, boeren met kansrijke niches hebben gedwongen mee te krimpen. Die consequenties staat in schril contrast tot het innovatiebeleid van de overheid voor Nederlandse boeren, dat juist de vorming van niches en nieuwe markten stimuleert. Boeren moeten geld kunnen verdienen, in plaats
van verliezen in overvolle markten waarvoor boeren in andere landen goedkoper kunnen produceren. Vanwege het falen van dat beleid treffen de rouwadvertenties doel.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Deze shittragedie is nog steeds niet afgelopen, Dick.
Geen aandacht aan besteed op Foodlog, maar afgelopen week zijn in België twee dorpen
op luttele kilometers van de grens geëvacueerd door problemen met een 25.000 liter tank met salpeterzuur in de mestfabriek van Zevekote.
De burgemeester meldde geen enkel idee te hebben hoe gevaarlijk zo'n mestfabriek dus zijn kan.
Komende jaren wordt een kleine 2 miljard belastinggeld besteed aan SDE+"innovatie"subsidie op dergelijke mestfabrieken.
Onrendabele ecologische waanzin, zoals professor Reijnders jaren terug reeds meldde.
Campina gaat bij zo'n 1.000 melkboeren zo'n niet ongevaarlijke strontfabriek in de achtertuin zetten. De afgelopen jaren zijn er - o.m. door bedwelming met H2S - meerdere doden gevallen bij het schoonmaken van die krengen, er hebben er stronttsunami's en massale vissterfte veroorzaakt, en er zijn zelfs strontfabrieken ontploft: de ene ramp na de andere.
Telkens weer blijkt het wettelijk (toezichts)kader ontoereikend, en kan de belastingbetaler voor de schade opdraaien.
In steeds meer gemeenten in Brabant en Gelderland loopt de burgerij nu te hoop: zij hebben er geen zin meer in om er na de stank, nu op korte afstand ook nog dergelijke niet ongevaarlijke grote strontfabrieken bij te krijgen. Ook de gezondheidsrisico's zijn nog onvoldoende in kaart gebracht: feitelijk fungeren omwonenden opnieuw als proefkonijn. Men pikt het gewoon niet langer meer.
Gedeputeerde Spierings van D66 meende onlangs ter geruststelling te melden dat er
in Oss "niet zo veel" mensen binnen die in België ontruimde kilometer zouden wonen, en in
Oss, waar een 500.000 tons-strontfabriek gepland staat, "bovendien woonwijk tegen de overheersende windrichting in ligt". Sic!
(Er komen zelfs wat haar provincie betreft helemaal geen beperkingen aan de mestverwerking:
Holy shit: Brabant als afvalputje van de 2e landbouwexporteur ter wereld).
Ik ben bijzonder benieuwd hoeveel groter dan die 25.000 liter van Zevekote de
de zwavelzuurtank van de 500.000-tons mestfabriek in Oss zal gaan worden.
En bijvoorbeeld hoe schoon het in het oppervlaktewater te lozen afvalwater zal worden.
Dat zullen we echter pas merken mocht die mestfabriek er werkelijk komen.
In zijn oneindige wijsheid achtte de Raad van State een "MER-light" afdoende is voor Landhorst. Voor de 500.000-tons strontfabriek Oss met zijn opslag van tientallen kuubs zwavelzuur willen onze vroede (provincie-)vaderen en moederen eveneens met een "aanmeldnotitie" volstaan .
Waarom na deze gesubsidieerde koeienslachtpartij opnieuw bijna 2 miljard belastinggeld weggooien om strontfabrieken te bouwen, de verliezen daarop voor de komende jaren te dekken, en daarmee risico's voor burger en milieu blijven lopen, en dat ook nog eens op kósten van die burger:
zo'n 100 euri p.p.? En gaan we over zo'n 10 jaar opnieuw 2 miljard wegsmijten om de
verliezen op die krengen te dekken?
Zouden we die 2 miljard niet beter kunnen gebruiken om de diertallen te reduceren tot aantallen wier mest nuttig op het land benut kan worden, boeren met die 2 miljard te compenseren, en de
overblijvers mestafzetkosten te besparen en concurrerender te maken?
Nog verrassender vond ik het bericht van Wakker Dier dat er aan de ene kant melkkoeien geslacht worden, terwijl er meer dan 700.000 kalveren in Nederland geïmporteerd worden voor de kalvermesterij. Begrijp ik iets niet?
Ik blijf het zelf totaal niet geloven.
Boeren -biologisch of anderen niet hebbende uitgebreid na het opheffen van het melkquotum sowieso- dwingen mee te doen aan eigen koeienslachterij; waar zit daar de logica in?
Het opheffen van het melk-quotum vroeg al om problemen (door politieke beslissing gehonoreerd & een uitnodiging voor de 'dommen'/ 'wanhopigen' of de "steeds groter willenden").
De politiek heeft een (losgeslagen bedacht) bedje gespreid, waarin sommigen gekozen hebben erin te gaan liggen. Maar nu rekent de politiek ieder de 'huur' van een mogelijk verblijf in HET hotel aan.
Dit kan volgens mij juridisch nooit staande blijven.
Voor mij voelt dit aan als wanbeleid & ik sta erop dat de overheid hierop gigantisch afgerekend mag/MOET worden.
En lees dan ook nog #2 . Mijn beider oma's -beiden overleden- zouden in het 'nu' waarschijnlijk zeggen: "Zijn jullie wel helemaal van de ratten besnuffeld?"
Ook de consument begrijpt het niet en laat het langs zich heen gaan, zolang er maar melk in de schappen te vinden is en af en er toe een koe in de wei staat.
Bij iedere nieuwe regel worden snel zijn grenzen opgezocht, wellicht ook in dit geval. M.i. vallen de zeekoe, het reekalf en waterbuffels hier ook niet onder want die stonden niet op dat shitlijstje. Een kalfje dat geen melk geeft is toch geen melkkoe?
Dick, #1 het gaat niet om de poep en het chemische gevaar daarvan (reeds vaak over geschreven hier). Dit gaat om het gebrek aan perspectief en de oude keuzen die nieuwe blokkeren.