Omdat ze teveel koeien naar Nederland hadden gehaald die teveel fosfaat in het milieu brengen, moeten Nederlandse boeren hun koeien slachten. Dat doen ze. Het resultaat? Nog meer melk.
Zo'n 30.000 koeien verdwenen inmiddels naar slachthuizen; ruim vier keer zoveel moeten nog volgen. Nederlandse boeren ruimen hun koeien op om weer te voldoen aan Brusselse milieunormen. De dieren poepen meer dan boeren aan mest op het land kunnen plaatsen.
Beesten eruit, dan krijg je ook minder melk en dus betere prijzen. Dat zou een normaal mens verwachten. Toch blijkt dat niet het geval.
Hoe krijgen Nederlandse boeren dit voor elkaar? Ze hebben de slechtste koeien naar de slager gestuurd. De beste voeren ze wat beter. Dat zorgt voor nog meer melk dan ze al molken. Of dat verstandig is? Nee. Omdat FrieslandCampina wist dat Nederlandse boeren een onverbeterlijke hang hebben naar maximaal produceren, voerde de melkfabriek een zogeheten standstill in - een forse korting op de inkoopprijs - om de melkaanvoer te beperken. Het bedrijf kan de melk immers niet kwijt voor een fatsoenlijke prijs.
Boeren melken door. Als de prijs goed is, vinden ze dat de beste strategie. Als de prijs laag is ook. Onderwijl protesteren ze. Boeren eisen een eerlijke prijs. De melkfabriek moet niet zeuren maar gewoon lekker melk, kaas en boter verkopen. Als er geen klanten voor zijn, dan moet de verkoper van de fabriek die maar verzinnen. Als het zo zou werken, zou een goede verkoper alles kunnen verkopen.
Maar zo werkt het niet. Goede verkopers kunnen wat waarde heeft kwijt voor een goede prijs. Teveel is niets waard.
Deze maand maakt duidelijk dat boeren zelf voor een 'oneerlijke prijs' zorgen. Ze spelen vals; ze verwachten van hun melkverkoper het onmogelijke en vinden dat normaal.
Dit artikel afdrukken
Beesten eruit, dan krijg je ook minder melk en dus betere prijzen. Dat zou een normaal mens verwachten. Toch blijkt dat niet het geval.
Deze maand maakt duidelijk dat boeren zelf voor een 'oneerlijke prijs' zorgen. Ze spelen valsVolgens cijfers van de Rijksdienst voor Ondernemend Nederland, wisten Nederlandse melkveehouders met minder dieren juist meer melk te maken. Er is in januari 1.227 miljoen kilo melk geleverd, dit is 22,5 miljoen kilo meer dan in december en 12,5 miljoen kilo meer dan in januari vorig jaar. Vakblad Boerderij meldt dat de melkaanvoer in Nederland nog nooit zo hoog is geweest in januari.
Hoe krijgen Nederlandse boeren dit voor elkaar? Ze hebben de slechtste koeien naar de slager gestuurd. De beste voeren ze wat beter. Dat zorgt voor nog meer melk dan ze al molken. Of dat verstandig is? Nee. Omdat FrieslandCampina wist dat Nederlandse boeren een onverbeterlijke hang hebben naar maximaal produceren, voerde de melkfabriek een zogeheten standstill in - een forse korting op de inkoopprijs - om de melkaanvoer te beperken. Het bedrijf kan de melk immers niet kwijt voor een fatsoenlijke prijs.
Boeren melken door. Als de prijs goed is, vinden ze dat de beste strategie. Als de prijs laag is ook. Onderwijl protesteren ze. Boeren eisen een eerlijke prijs. De melkfabriek moet niet zeuren maar gewoon lekker melk, kaas en boter verkopen. Als er geen klanten voor zijn, dan moet de verkoper van de fabriek die maar verzinnen. Als het zo zou werken, zou een goede verkoper alles kunnen verkopen.
Maar zo werkt het niet. Goede verkopers kunnen wat waarde heeft kwijt voor een goede prijs. Teveel is niets waard.
Deze maand maakt duidelijk dat boeren zelf voor een 'oneerlijke prijs' zorgen. Ze spelen vals; ze verwachten van hun melkverkoper het onmogelijke en vinden dat normaal.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Nog geen melkveehouder gereageerd?
Het is toch godgeklaagd, dit gedrag. Ondernemerslandbouw, daarop kunnen we bouwen!
Geef mij de balletjes van de loting maar, ik geef ze wel een goede bestemming.
"Hoe krijgen Nederlandse boeren dit voor elkaar? ...... De beste voeren ze wat beter."
Wat mij betreft voeren ze de beste niet beter maar slechter. Laat Campina de kwaliteit liever beoordelen op de hoeveelheid omega3 vetzuren, een maatstaf voor natuurlijke (gras) voeding.
Op termijn lost het zichzelf wel op nu er steeds meer vraag naar bio, weide, gras en straks wellicht naar nog betere melk komt.
Dick, is dit niet een beetje kort door de bocht (m.b.t. het vals spelen)? Het ligt m.i. iets genuanceerder. Als ik het goed heb, is er door de melkverwerkers in het quotum tijdperk met de melkveehouders gecommuniceerd t.a.v. de wederzijdse plannen. Daaruit kwam naar voren dat er na afschaffing van het quotum ruimte was voor ca. 20% extra melk. De verwerkers hebben daar op geanticipeerd en ook geïnvesteerd in extra capaciteit (die zij uiteraard ook graag benut willen zien). Hoe kwalijk valt het melkveehouders te nemen indien zij inspringen op een prognose, die weliswaar daarna iets anders uitpakt. Dat een melkproducent ook oog moet hebben voor de markt, bestrijdt ik niet.
Willem, het is lastig om zowel kort en duidelijk te zijn als alle nuances te eerbiedigen. Je hebt gelijk dat ook de melkfabriek zich heeft vergist in de grootte van de markt. Maar de boeren deden wat anders. Aanvankelijk schaalden ze op zonder op hun onderlinge optelsom te letten. Toen bleek dat ze allang over de grenzen heen waren, gingen ze nog door. Pas daarna moesten fosfaatrechten hen in toom houden. Omdat de melkfabriek door had dat ze daar ook weer doorheen zouden melken, stelde de fabriek naast die rechten de standstill in. In de hoop dat ze het niet weer zouden doen. Maar ze deden het toch, zoals blijkt.
Nee, ik vind het niet kort door de bocht. Het laat zien wat er gebeurt als je een onbeheersbaar leger individuen hebt gecreëerd dat denkt dat een lage kostprijs en een hoog volume altijd de beste strategie zijn. Het is de uiting van een cultuur. Ik denk dat het bovendien bepaald niet de laatste is geweest.
Melkveehouderij zit in een transitie van een beschermde markt (melkqutom) naar een liberale markt. Dan krijg je altijd uitwassen naar de ene, dan naar de andere kant, tot de markt zijn weg gevonden heeft. Soms een korte, soms een lange en heftige weg, vraag maar aan Willem van Weperen.