2 min
In het voorjaar van 2016 werden 400 varkens dood gevonden. De dieren waren van honger en dorst doodgegaan. De boer had er tien maanden lang niet naar omgekeken. Vandaag werd de boer veroordeeld tot een werkstraf van 180 uur en een proeftijd van 3 jaar waarin hij geen dieren mag houden.
In april vorig jaar meldde de Nederlandse Voedsel- en Warenautoriteit (NVWA) dat er 400 varkens dood waren aangetroffen in een stal in Ruurlo (Gelderland). Nadat een deurwaarder bij de boer voor een dichte deur had gestaan, deed de politie onderzoek. Agenten vonden de dode varkens die door honger en dorst waren omgekomen.
De advocaat van de boer bepleitte een verminderde toerekeningsvatbaarheid van zijn cliënt. Die zou een black-out hebben gehad tijdens zijn daad. De rechter zag foto's van de varkens die elkaar op zoek naar eten hadden aangevreten en oordeelde dat de gruwelijke dood van de dieren de volle toerekeningsvatbare verantwoordelijkheid van de verdachte was. Dat schrijft Omroep Gelderland.
Hoe het precies met de boer gesteld is en was, is via de krant niet te achterhalen. Mogelijk is er sprake van een stoornis, die niets met zijn financiële situatie te maken had. Deze boer had ook een baas waar hij geld verdiende en was maar een kleine varkenshouder. Wel is het een feit dat het boeren slecht blijft gaan in Nederland en dat het niet beter zal worden. Het overgrote deel van de varkenshouders moet verdwijnen. Ook voor de nodige melkveehouders komt dat lot snel dichterbij. Geld om hen uit te kopen, is er niet. De bank zal hun kredieten zoveel mogelijk uitponden. Dat kan leiden tot vaak gekmakende zorgen tot het eindelijk afgelopen is.
Ik hoorde deze week van drie Nederlandse boeren aan een touw. Ze kwamen niet in de pers.
Het gebeurt stil. We lezen liever lange artikelen over de koeien die boeren dood moeten maken en de schande van de bestuurders die dat niet hebben voorkomen.
In Frankrijk en België is al vele jaren psychologische hulp georganiseerd om het kwaad niet erger te maken dan nodig. In Frankrijk gebeurt dat al bijna tien jaar via de onderlinge verzekering van boeren en via de meer activistische organisatie SOS-boeren. In België bestaat inmiddels al bijna net zolang Boeren op een kruispunt. In Nederland delen we mogelijk liever taakstraffen uit dan een boer te redden van een touw of diens dieren van een nare dood. SOS-boeren en sociaal-psychologische hulp voor boeren die moeten stoppen is in ons land een taboe. Dat zorgt voor gruwelijk leed bij zowel dier als mens.
Dit artikel afdrukken
In Nederland delen we mogelijk liever taakstraffen uit dan een boer te redden van een touw of diens dieren van een nare dood. SOS-boeren en sociaal-psychologische help voor boeren die moeten stoppen is een taboe. Dat zorgt voor gruwelijk leed bij zowel dier als mensDe dieren waren tien maanden geleden voor het laatst gevoerd en daarna aan hun lot overgelaten. De verdachte zei tijdens de rechtszaak dat hij betalingsachterstanden had en geen hulp kon inschakelen. "Ik snap niets van mijn eigen actie. Ik was 16 uur per dag aan het werk en had druk van een andere werkgever. Ook zat ik met een verbouwing en had ik financiële zorgen. Het is me teveel geworden." De boer krijgt nu hulp van de gemeente, welzijnswerk, een psycholoog en zijn werkgever.
De advocaat van de boer bepleitte een verminderde toerekeningsvatbaarheid van zijn cliënt. Die zou een black-out hebben gehad tijdens zijn daad. De rechter zag foto's van de varkens die elkaar op zoek naar eten hadden aangevreten en oordeelde dat de gruwelijke dood van de dieren de volle toerekeningsvatbare verantwoordelijkheid van de verdachte was. Dat schrijft Omroep Gelderland.
Hoe het precies met de boer gesteld is en was, is via de krant niet te achterhalen. Mogelijk is er sprake van een stoornis, die niets met zijn financiële situatie te maken had. Deze boer had ook een baas waar hij geld verdiende en was maar een kleine varkenshouder. Wel is het een feit dat het boeren slecht blijft gaan in Nederland en dat het niet beter zal worden. Het overgrote deel van de varkenshouders moet verdwijnen. Ook voor de nodige melkveehouders komt dat lot snel dichterbij. Geld om hen uit te kopen, is er niet. De bank zal hun kredieten zoveel mogelijk uitponden. Dat kan leiden tot vaak gekmakende zorgen tot het eindelijk afgelopen is.
Ik hoorde deze week van drie Nederlandse boeren aan een touw. Ze kwamen niet in de pers.
Het gebeurt stil. We lezen liever lange artikelen over de koeien die boeren dood moeten maken en de schande van de bestuurders die dat niet hebben voorkomen.
In Frankrijk en België is al vele jaren psychologische hulp georganiseerd om het kwaad niet erger te maken dan nodig. In Frankrijk gebeurt dat al bijna tien jaar via de onderlinge verzekering van boeren en via de meer activistische organisatie SOS-boeren. In België bestaat inmiddels al bijna net zolang Boeren op een kruispunt. In Nederland delen we mogelijk liever taakstraffen uit dan een boer te redden van een touw of diens dieren van een nare dood. SOS-boeren en sociaal-psychologische hulp voor boeren die moeten stoppen is in ons land een taboe. Dat zorgt voor gruwelijk leed bij zowel dier als mens.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
De veroordeelde mag drie jaar geen vee onder zijn hoede hebben en moet een werkstraf vervullen van 180 uur (= vier en een halve week schoffelen). Daarmee volgt de rechter de eis van het Openbaar Ministerie, die ik te laag vind. Dader heeft grootschalig sterven en lijden veroorzaakt. Een onvoorwaardelijke gevangenisstraf van 1 jaar zou beter in verhouding zijn geweest tot de daden.
Dat vee zo afhankelijk gemaakt kan worden van één of enkele individuen, zou bij wet verboden moeten zijn. Opsluiting van vee vind ik geen goede handeling. Waar het nog wel is toegestaan, dan toch tenminste bij openbaar toezicht, zodat misstanden naar dieren tijdig gesignaleerd worden.
Sommige daden zijn zo absurd dat het bizarre karakter ervan in zichzelf het bewijs van ontoerekeningsvatbaarheid is.
We hebben in Nederland wel zielzorg voor boeren. ZLTO heeft daarvoor in ieder geval 2 medewerkers in dienst en we kennen ook de organisatie ZorgOmBoeren.
Punt is altijd: hoe kom je (tijdig)in contact als men zichzelf niet meld.
Jos, dat is volstrekt correct. ZLTO heeft er inderdaad twee. Een goede zaak. Je vraag blijft echter staan: waarom zijn in ons land de equivalenten van SOS-boeren en Boeren op een Kruispunt niet bekend?
En Jos: zijn ze naast weinig zichtbaar, wel voldoende uitgerust voor hun taak?
Nederland is het land dat voor een veel grotere uitdaging staat dan Frankrijk als het aankomt op verdwijnende dierhouderij. België lijkt een beetje op ons, maar heeft een aanmerkelijk zorgzamer koepel.
Ze zijn wel bekend in de beroepsgroep Dick. Maar na een kijkje aan de Belgische kant denk ik dat het verschil erin zit dat bij ons het vooral in de 1e lijns hulp zit, en men daar ook professionele mensen heeft voor het vervolg. Ik zie ook overheid als partner. Dus euro's.
In Nederland trekt de overheid zich juist steeds verder terug en verwijst men naar het bestaande vangnet.
De uitdaging in Nederland misschien wel groter dan in Frankrijk, de cultuur heel anders, stoppen is al lang geen taboe meer. Hulp vragen ook niet. Moest je voorheen uitleggen als je iets anders ging doen, kijken ze je vandaag vragend aan als je volop meegaat in de ratrace.