Rob Baan houdt een hartstochtelijk pleidooi voor de 'menselijke maat'. Hij wil van voedingskunde een exacte wetenschap maken. Het is toch eigenlijk te gek voor woorden dat we wel precies weten hoe we kippen of varkens optimaal voeden, maar niet hoe dat bij mensen werkt? "Je merkt het bijvoorbeeld ook op Foodlog", zegt Baan. "Als er een voedingskundige aan het woord komt, vallen er zo tig voedingskundigen weer overheen". Iedereen roept maar wat, en dat kan omdat het ons ontbreekt aan exacte inzichten. Enerzijds is dat wel begrijpelijk - je kunt mensen immers niet als laboratoriummuizen opensnijden om te onderzoeken wat dat met hen doet. Anderzijds rommelen we met z'n allen maar wat aan als het om ons eten en onze gezondheid gaat.

Van 'repareren' naar preventie
Onbegrijpelijk, vindt Rob Baan dat. Vooral omdat we inmiddels over zulke mooie middelen beschikken om eenvoudig data te verzamelen over onszelf. Hij doelt op wearables, Apple watches en slimme apps. "Als je al die gegevens koppelt in een database en er geavanceerde zoek- en analysetechnieken op loslaat, kun je echt meten wat de gezondheidseffecten van een voedings-, bewegings- of gedragspatroon zijn", stelt hij. "En dan kun je de ommezwaai maken van altijd maar weer repareren en genezen naar voorkomen".

Het gezondste bedrijfsrestaurant van Nederland
Gedreven door de missie om van "Nederland de gezondste delta ter wereld te maken", zet hij inmiddels op zijn eigen bedrijf de eerste stappen. "Ik begin daaraan door 'het gezondste bedrijfsrestaurant ter wereld' te bieden. Het is toch van de gekke dat ik als werkgever mijn medewerkers niet gratis gezond te eten mag geven, maar wel verplicht ben ze veiligheidsschoenen ter beschikking te stellen? Onze wetgever vindt iemands tenen dus belangrijker dan zijn of haar hart! Mijn medewerkers krijgen gezond en bovendien lekker te eten. Met de nadruk op groenten. Daarmee luister ik naar de aanbevelingen van het Voedingscentrum. Die zeggen: 250 gram groenten per dag. Dat haalt dus bijna niemand. Nou, bij mij wel. Ik zet ze een lunch zo boordevol groente voor, dat ze er gegarandeerd aan komen."

Maar Rob Baan gaat nog een stap verder - of eigenlijk eerst een stap terug. Hij heeft een diëtiste in dienst genomen, en liet haar 'omscholen' conform het programma Voeding Leeft van onder meer professor Hanno Pijl. Alle 200 medewerkers gaan op de weegschaal om hun gewicht en vetsamenstelling te meten en een gezondheidscheck te ondergaan. Alle gegevens, ook die van Rob Baan zelf, gaan in een grote 'bak', om privacy en voldoende datadichtheid te garanderen. De diëtiste is de enige persoon die bij de gegevens van individuen mag en kan komen.

Niet ieder mens is gelijk en mensen blijken heel verschillend te reageren op wat ze eten. Die kennis is tot op heden nog vrijwel onbekend in de 'menshouderij'
Een geselecteerde groep collega’s krijgt vervolgens een trainingsprogramma op maat voorgeschoteld. Als dat goed bevalt wordt dit uitgebreid naar meer collega’s die ook mee willen doen. Trainen doen ze in een 'elektrodenpak', dat bewegingen versterkt zodat de training intensiever wordt. Uiteraard verdwijnen ook deze data in de grote 'bak' en worden ze meegenomen bij het verbeteren van het inzicht in wat nu echt effect heeft bij welke dwarsverbanden.

Personalized nutrition
Enthousiast vertelt Rob Baan over de Israëlische onderzoeken op het gebied van 'personalized nutrition'. Niet ieder mens is gelijk en mensen blijken heel verschillend te reageren op wat ze eten. Die kennis is tot op heden nog vrijwel onbekend in de 'menshouderij'. Volgens Rob Baan gaat Big Data daar verandering in brengen. Hij heeft zijn enthousiasme in ieder geval alvast over weten te brengen op zijn medewerkers - ze werken allemaal graag mee aan zijn onorthodoxe 'experiment'.

Baan teelt cressen en past zoveel mogelijk teelttechnische innovaties toe om zijn jonge plantjes zich maximaal te laten ontwikkelen op smaak, geur en gezonde inhoudsstoffen. Ze zijn gezond, maar vooral ook heel erg lekker. En zeg nou zelf, wie wil niet lekker eten en tegelijk een bijdrage leveren aan het optimaliseren van de 'menselijke maat'?
Dit artikel afdrukken