Wetenschappers houden van discussiëren, willen onzin van tafel vegen en het publiek overtuigen van hun ‘waarheid’. In The Guardian legt celbioloog Richard Grant uit waarom ze het omgekeerde bereiken.
Geen wonder dat wetenschappers niet over komen bij het publiek, zegt Richard Grant in een opiniestuk in The Guardian. We horen graag van alles, maar bepalen zelf wel wat we doen of vinden.
Volgens Grant houden mensen er niet van als iemand hen vertelt wat ze moeten doen. Grant: “We verwachten dat dokters ons beter maken, dat wetenschappers uitvinden hoe dingen in elkaar zitten, dat weersvoorspellers vertellen wat voor weer het was en mogelijk gaat worden. Maar zodra iemand ons vertelt hoe we ons leven moeten leiden of - erger nog - wat we moeten vinden, worden we rebels.” Dit geldt vooral als het onderwerp controversieel is of er wat onzekerheid over bestaat.
Vaccinaties zijn zo’n onderwerp. Mensen die anti-wetenschap zijn, zijn volgens Grant niet te bereiken. Maar veruit de meeste mensen die tegen vaccinaties zijn, hebben geen aversie tegen wetenschap. Ze willen dat iemand naar hen luistert en hun zorgen daarover serieus neemt. De crux zit meer in de relaties tussen mensen, dan in wat 'moet' omdat het 'nou eenmaal zo is'. Wetenschappers zijn doorgaans gespitst op het overbrengen van hun kennis. Ze luisteren niet naar de echte zorg van hun publiek - 'ik ben een beetje bang' - en komen daardoor arrogant en oordelend over.
Afgesloten gemeenschap
Grant verwijst naar een artikel van arts Atul Gawande die stelt dat wetenschappers de “ware feiten van goede wetenschap” moeten laten horen en de “slechte wetenschapstactieken om mensen te misleiden” aan de kaak moeten stellen. Maar dat is niet iets wat zomaar nog bereikt kan worden. De scientific community zoals Gawande het noemt, is een gesloten gemeenschap die vooral aan zelfbevestiging doet en zegt 'kijk ons eens slim zijn'. Wie zo doet, zegt Grant, snapt niets van communicatie en sluit zich op in zijn eigen zelfgenoegzame wereldje.
Jammer, maar helaas denkt Grant want “op die manier gaan mensen nooit anders denken en zeker niet anders voelen.”
Dit artikel afdrukken
Volgens Grant houden mensen er niet van als iemand hen vertelt wat ze moeten doen. Grant: “We verwachten dat dokters ons beter maken, dat wetenschappers uitvinden hoe dingen in elkaar zitten, dat weersvoorspellers vertellen wat voor weer het was en mogelijk gaat worden. Maar zodra iemand ons vertelt hoe we ons leven moeten leiden of - erger nog - wat we moeten vinden, worden we rebels.” Dit geldt vooral als het onderwerp controversieel is of er wat onzekerheid over bestaat.
'Kijk ons eens slim zijn'. Wie zo doet, zegt Grant, snapt niets van communicatie en sluit zich op in zijn eigen zelfgenoegzame wereldjeRelaties belangrijker dan waarheid
Vaccinaties zijn zo’n onderwerp. Mensen die anti-wetenschap zijn, zijn volgens Grant niet te bereiken. Maar veruit de meeste mensen die tegen vaccinaties zijn, hebben geen aversie tegen wetenschap. Ze willen dat iemand naar hen luistert en hun zorgen daarover serieus neemt. De crux zit meer in de relaties tussen mensen, dan in wat 'moet' omdat het 'nou eenmaal zo is'. Wetenschappers zijn doorgaans gespitst op het overbrengen van hun kennis. Ze luisteren niet naar de echte zorg van hun publiek - 'ik ben een beetje bang' - en komen daardoor arrogant en oordelend over.
Afgesloten gemeenschap
Grant verwijst naar een artikel van arts Atul Gawande die stelt dat wetenschappers de “ware feiten van goede wetenschap” moeten laten horen en de “slechte wetenschapstactieken om mensen te misleiden” aan de kaak moeten stellen. Maar dat is niet iets wat zomaar nog bereikt kan worden. De scientific community zoals Gawande het noemt, is een gesloten gemeenschap die vooral aan zelfbevestiging doet en zegt 'kijk ons eens slim zijn'. Wie zo doet, zegt Grant, snapt niets van communicatie en sluit zich op in zijn eigen zelfgenoegzame wereldje.
Jammer, maar helaas denkt Grant want “op die manier gaan mensen nooit anders denken en zeker niet anders voelen.”
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Interssant betoog. Mensen willen begrepen worden denk ik en het gevoel hebben dat er naar ze wordt geluisterd. Ook door wetenschappers.
Wat in mijn optiek ook een rol speelt, is de overijver waarmee wetenschappers elkaar onderling willen overtreffen, tot andere inzichten brengen en daarvoor het ene na het andere soortgelijke onderzoek publiceren. Met conclusies die de ene keer steviger zijn dan de andere keer. Of die elkaar flagrant tegenspreken. Ga er maar aan staan.
De burger/consument die dat nog allemaal probeert te volgen, raakt van de wijs, voelt zich onbegrepen en struikelt over de morele superioriteit van de wetenschap.
Wat dan nog rest, is de eigen begrijpelijke kijk op de zaak. Daar ploetert eenieder dan maar mee verder. Communicatie zou hier praten met in plaats van praten tegen moeten zijn. Anders blijven twee partijen in hun eigen kleine kamertje rondfietsen en beweegt er bar weinig, wat jammer is voor allebei.
Maak het helder, simpel en bevatbaar wetenschappers. Een onderzoek waar een PUNT achter staat zonder de conclusie dat méér onderzoek vereist is, helpt ook.
Wetenschapscommunicatie is tegenwoordig een wetenschap. Met een ontzettend leuke professor.
Onlangs nog over de schreef.
Marc, die laatste alinea. Dat heet toch religie?
Marjolein, keer op keer spreken de onderwerpen die jij ter sprake bent mij het meest aan bij Foodlog...het gaat me inmiddels opvallen. Dus ga vooral zo door!
Betreffend artikel is natuurlijk summier in zijn bewoordingen, maar hiermee wordt zo'n belangrijk issue aangestipt. Je kan niemand motiveren, je kunt slechts aansluiten bij iemands belevingswereld en dan net op dat ene juiste moment het juiste zeggen (wat je als (para)medicus/wetenschapper allemaal zó goed weet), zodat diegene onopgemerkt zijn gedrag aanpast.
Als diëtist weet ik zo goed dat we niet zonder wetenschap kunnen, maar mijn kwaliteiten liggen toch vnl. bij het 'dansen met de cliënt', meebewegen in zijn loopbaan als patiënt. Gelukkig ziet 'de wetenschap' steeds vaker dat we elkaar nodig hebben en worden er gemeenschappelijke congressen en bijscholingen georganiseerd, zodat we van elkaar leren en gezamenlijk de beste manier vinden om onze patiënten te begeleiden.
Ik ken de getallen niet exact, maar volgens mij bepaalt de relatie tussen de therapeut en de cliënt voor meer dan de helft het resultaat van de behandeling. Als er geen verbinding is, strandt ook de therapie. Ideetje voor een artikel hierover? Motiverende gespreksvoering is in de laatste 12 jaar ook sterk veranderd in aanpak. Maar het blijft fascineren!!
Om te communiceren moet je eerst elkaars taal spreken. Wetenschapstaal is voor de meeste mensen een exotische, onbegrijpelijke wartaal. Vooral het deel over statistiek, significantie en relevantie en over causaal en ander verband zijn een groot grijs gebied voor de gemiddelde consument/client/patiënt.
Daarnaast spreken veel wetenschappers ook hun eigen taal niet goed of weten die niet goed te interpreteren. Uitkomsten kunnen bijvoorbeeld statistisch zeer significant zijn, maar praktisch absoluut niet. Vooral in voeding en gezondheid kun je daar dan bezwaarlijk protocollen en richtlijnen op baseren die mensen ook willen volgen. De onderzoeken worden in zeer specifieke of juist zeer algemene groepen gedaan, waardoor de uitkomsten gewoon niet op de totale populatie toepasbaar zijn. Het feit dat veel onderzoeken elkaar lijnrecht en diagonaal tegenspreken helpt uiteraard ook niet. Ik stel voor dat wetenschappers vooral doorgaan met onderzoek doen en daarover met elkaar van gedachten wisselen en dat ondertussen de boodschap over voeding voor het grote publiek simpel blijft: gebruik je gezonde verstand, eet gevarieerd, meer plantaardig dan dierlijk en zo gevarieerd en onbewerkt mogelijk. Nou vooruit, als toegift: wees zuinig met suiker en zout en matig met vet.