Wanda de Kanter is longarts in het Antoni van Leeuwenhoek Ziekenhuis in Amsterdam. Ze ziet de technische mogelijkheden van de medicus. Maar dat kan geen reden zijn om niet veel preventiever met gezondheid om te gaan, zegt ze indringend. Een stille meerderheid zwijgt en moet volgens De Kanter een coalitie vormen.
Gillende sirenes, een noodlottig ongeval. Spoed intubatie, intensieve zorg, beademing via ECMO. Een ingewikkelde oncologische tumor in de buik wordt tijdens de operatie middels een ingenieuze Tom Tom procedure vrijwel zonder snijden verwijderd. Binnen 10 werkdagen is vrijwel het hele genoom van de tumor bekend. De technische mogelijkheden lijken onbeperkt.
Tegelijkertijd is er een immens aanbod van nieuwe zieken. Het lijkt wel een gletscher, waar de aanwas van nieuw ijs nooit meer ophoudt. De onderkant ontdooit en glijdt weg. Vervang zieken stapelen zich aan de bovenkant op. En de vraag is wie zich daar eigenlijk aan stoort. Big business. Big Farma, Big Health en het Corporate Consumption Complex in ieder geval niet.
Zieken
Zal je dit echtpaar horen klagen? Zal je hen in opstand zien komen tegen de oorzaak dat zij al zo jong te dik en te verslaafd waren? Nee, je hoort hen niet klagen, noch de andere miljoen diabeten, 11.000 longkanker of 500.000 COPD patiënten. Noch de patiënten met hun levercirrhose en hun beroertes. Ze hebben het toch zelf gedaan, niemand heeft hen gedwongen. Elk pondje door het mondje, je duwde zelf toch die sigaret in je mond. Hoor je hun nabestaanden iemand aanklagen? Nee, ook hen hoor je niet, ook zij zijn ervan overtuigd dat het de schuld is van hun partner, vader of moeder. Kortom het legioen aan zieken dat door eigen "schuld" vroegtijdig ziek is of overlijdt hoor je niet. Als een patiënt met longkanker de tabaksindustrie durft aan te klagen wordt haar door mede verslaafden verweten dat zij dat niet mag doen, omdat zij het zich zelf heeft aangedaan, die verslaving. Het concept verslaving reserveren zij liever voor cocaïne en heroïne. Omdat nicotine op elke straathoek voor een paar euro te koop is, gemarket door een miljarden lobby wordt voor het gemak van de ernstige verslaving een "gewoonte" gemaakt, of een "lifestyle" issue.
Gezond?
Ondertussen krijgt het woord "gezondheid" een nieuwe definitie: als je je maar goed voelt met je beperkingen dan ben je ook gezond. Maar is dat wel zo? Is het niet zo dat het accepteren van een BMI van 35 als je 30 jaar bent, gezondheid op termijn in de weg staat? Het accepteren van een situatie kan zeer belemmerend werken als er wel degelijk nog heel veel te verbeteren is. Hoop dat het vanzelf normaal wordt verlengt het lijden. Een Podcast "I am fat" (This American Life) laat een journaliste aan het woord die over het leven vertelt toen zij "morbid obese" was en hoe haar leven er na het verliezen van 60 kilo er uitziet. Zij realiseert zich dan pas hoe de maatschappij haar beschimpte en belachelijk maakte toen zij nog zwom in een zee van vet. En hoe anders mensen haar nu met haar strakke nieuwe lichaam benaderen.
Iemand die begint met massief eten, roken en drinken wil gewoon eten, roken en drinken. Voor weinig. Hij wil echt geen suikerziekte, long of blaaskanker, bloedingen uit spataderen bij zijn levercirrhose, of een Korsakoff.
Ouders
Hoor je de ouders uit deze categorie klagen? Ook niet, ook zij vinden zichzelf verantwoordelijk voor hun opvoeding. Af en toe hoor je wat uit die hoek over coma zuipen: dat komt akelig dichtbij, daar heb je als ouder in het heden last van. Maar van al die lange termijn ziekten dat is nog zo ver weg. We leven nu. Veel verslavingen of middelen misbruik hangen samen met een ellendige gezinssituatie in het verleden. Mishandeling, seksueel misbruik, vechtscheidingen kan een jong kind veranderen. Een lage CITO score, weinig zelfvertrouwen, rokende vrienden, peer group pressure, beschikbaarheid en prijs bepalen vervolgens hoe het kind met de mis- en ver- leidingen om zich heen om kan gaan.
Hoor je dokters klagen? Nee die hoor je niet. DBC’s en DOT’s zijn aan de orde van de dag. Er wordt geklaagd over werkdruk, diensten, het EPD , inspectie en alle kwaliteitscontroles. Maar juist niet of nauwelijks over die berg vermijdbare zieken die maar aangroeit. Op individueel niveau worden zij wél moedeloos van al die mensen die ondanks hun goedbedoelde adviezen maar doorroken, dooreten en drinken. Maar daar blijft het meestal bij.
Ziektekosten verzekeraars
Hoor je de ziektekostenverzekeraars klagen, nu de kosten de pan uit rijzen, dat er iets aan primaire preventie gedaan moet worden? Nee, daar zie je verzekeraars niet optreden. Zij zoeken het in de eigen bijdrage en in e-health, waar - voorzover bekend - juist deze patiënten categorie geen gebruik van lijkt te maken. Zijn robots en e-health wel de oplossing om deze aandoeningen te voorkomen?
Politiek en bedrijfsleven
De overheid vindt gedragsziekten eigen verantwoordelijkheid én probeert iets aan preventie te doen door bizarre samenwerkings verbanden aan te gaan met de verantwoordelijke industriën: met Coca Cola en Nestle in de JOGG: Jeugd op Gezond Gewicht. Met de tabaksindustrie en de alcoholindustrie controleert zij de leeftijds handhaving wat tot op heden aantoonbaar gefaald heeft. Kindermarketing door Big Food en Big Alcohol is schering en inslag. Daar valt nauwelijks tegen op te voeden. De Olympische spelen en roeiwedstrijden worden gedomineerd door reclames voor bier, het Holland Heineken House staat centraal.
Democratie wordt lobbycratie
We leven in een democratie: het volk bepaalt. Feit is echter dat in de westerse kapitalistische wereld de lobby van o.a. het Corporate Consumption Complex bepaalt wat we eten tegen welke prijs, liefst zo laag mogelijk. De producenten hebben geen centje pijn. Zij hoeven niet bij te dragen aan de ziektekosten. De vervuiler draagt niets bij. De multinationals doen alles voor hun aandeelhouders, de CEO’s verdienen miljoenen, en al die ellende? Die zien zij niet en niemand legt hen een strobreed in de weg. Gesteund door de machtigste mannen in Nederland en VNO-NCW: knokkend voor zijn leden.
De hoogopgeleide politici kennen niet zoveel patiënten, het zijn geen dokters, ze komen niet uit de zorg. En als ze ooit de zorg van binnen hebben gezien bepaalt meestal de politieke baas hun huidige mening. En zij kénnen die dikke kinderen niet, en nee niemand rookt in hun omgeving, dus is er wel een probleem? Ondertussen laat het CBS de cijfers zien dat tussen 20 en 30 jaar 37% rookt. Effectieve maatregelen zoals prijs ophogen en verkooppunten beperken worden stelselmatig niet genomen.
De mensen die het hardst schreeuwen zijn de zogenaamde "vrijheids" denkers, met uitspraken gejat van filosofen. De industrie, die het concept vrijheid kaapte in geldverslindende campagnes met haar immense lobby op elk niveau in onze maatschappij, kent en misbruikt deze filosofen ook. Het gaat hier echter om de vrijheid van de markt, niet om de vrijheid van het individu. Marktwerking is heilig, ook al maakt dat miljoenen mensen ziek. En is er van gelijkwaardigheid tussen de aanbieder en de gebruiker nog wat over als je eenmaal verslaafd bent? Als je een kind bent? De markt en haar vertegenwoordigers vindt dat iedereen recht heeft op een ongezond leven, de rokers, de drinkers en de fastfoodlovers. Dat is misbruik van de term vrijheid. Een meerderheid van de kiezers echter, blijkt uit cijfers over tabaks maatregelen van Maurice de Hond , zou wel degelijk effectieve maatregelen willen om kinderen te beschermen. Maar die meerderheid is stil, je hoort hen niet, bang als ze zijn te worden weggeblazen met onzin argumenten als zouden zij de Nanny state omarmen. De Nanny: iemand die voor kinderen zorgt. Zou dat niet juist een geuzennaam voor de overheid moeten zijn? Er wordt heel veel beter gezorgd voor ons bedrijfsleven dan voor onze kinderen. Ondertussen zijn de Bobo’s zelf vaak niet rokend, slank en sporadisch onder invloed van alcohol. Kijk, zeggen zij: ik kies ervoor om zo te leven, dan kunnen zij dat toch ook? Zij vergeten dat zij andere kansen hebben gekregen, door hun genen en door hun omgeving.
De spagaat
De zieken, hun omgeving, de nabestaanden en de stille meerderheid hoor je niet vanwege verschillende redenen variërend van schaamte, spijt en het ontbreken van het gevoel invloed uit te kunnen oefenen.
Als wij niets doen, wie dan? Zorg aan zet
Voorkomen is beter dan genezen. Wie durft dit geluid te laten horen? Mensen uit de zorg die de desastreuze gevolgen van de welvaart dagelijks zien, kom uit de spreekkamer en doe iets….sluit je om te beginnen aan bij sickofsmoking.nl.
De beweging die de strafzaak tegen de tabaksindustrie: de grootste killer van alle drie, ondersteunt. Laten we de verantwoordelijkheid leggen bij de veroorzakers, zodat de zieken van hun schuldgevoel verlost worden en de stille meerderheid een stem krijgt. Om onze toekomst, onze kinderen te beschermen, in plaats ze te verwaarlozen onder het mom van individuele vrijheid.
Wanda de Kanter publiceerde bovenstaande tekst afgelopen weekend op haar blog wandadekanter.nl
Dit artikel afdrukken
Tegelijkertijd is er een immens aanbod van nieuwe zieken. Het lijkt wel een gletscher, waar de aanwas van nieuw ijs nooit meer ophoudt. De onderkant ontdooit en glijdt weg. Vervang zieken stapelen zich aan de bovenkant op. En de vraag is wie zich daar eigenlijk aan stoort. Big business. Big Farma, Big Health en het Corporate Consumption Complex in ieder geval niet.
Als een patiënt met longkanker de tabaksindustrie durft aan te klagen wordt haar door mede verslaafden verweten dat zij dat niet mag doen, omdat zij het zich zelf heeft aangedaan, die verslaving. Het concept verslaving reserveren zij liever voor cocaïne en heroïne. Omdat nicotine op elke straathoek voor een paar euro te koop is, gemarket door een miljarden lobby wordt voor het gemak van de ernstige verslaving een "gewoonte" gemaakt, of een "lifestyle" issueDie nieuwe zieken in Nederland worden voor meer dan 50% veroorzaakt door gedrag en hadden zo bezien voorkomen kunnen worden. Maar wie zou dat dan moeten, kunnen of willen doen? Het kind opgevoed in welvaart is overvoerd geraakt en al veel te dik als hij 16 is. Hij wordt gepest op school en hij begint met roken om er bij te horen. Als dat niet lukt drinkt hij zich in een coma als hij 17 is en beland op de Intensive Care waar de knapste dokters hem weer oplappen. Als hij 40 jaar is weegt hij 100 kilo, heeft hij een metabool syndroom met een Obstructief Slaap Apnoe syndroom, een hoge bloeddruk en suikerziekte. Hij gaat naar diëtisten en longartsen en als hij 50 jaar is, is hij nog zwaarder en heeft hij bovendien longkanker. Zijn vrouw die ook rookt heeft COPD en kan de trap nog nauwelijks op. Kinderen hebben zij niet kunnen krijgen, IVF pogingen zijn mislukt. Beiden roken ze een pakje per dag voor een slordige €4000 per jaar. De schuldhulpsanering is onderweg.
Zieken
Zal je dit echtpaar horen klagen? Zal je hen in opstand zien komen tegen de oorzaak dat zij al zo jong te dik en te verslaafd waren? Nee, je hoort hen niet klagen, noch de andere miljoen diabeten, 11.000 longkanker of 500.000 COPD patiënten. Noch de patiënten met hun levercirrhose en hun beroertes. Ze hebben het toch zelf gedaan, niemand heeft hen gedwongen. Elk pondje door het mondje, je duwde zelf toch die sigaret in je mond. Hoor je hun nabestaanden iemand aanklagen? Nee, ook hen hoor je niet, ook zij zijn ervan overtuigd dat het de schuld is van hun partner, vader of moeder. Kortom het legioen aan zieken dat door eigen "schuld" vroegtijdig ziek is of overlijdt hoor je niet. Als een patiënt met longkanker de tabaksindustrie durft aan te klagen wordt haar door mede verslaafden verweten dat zij dat niet mag doen, omdat zij het zich zelf heeft aangedaan, die verslaving. Het concept verslaving reserveren zij liever voor cocaïne en heroïne. Omdat nicotine op elke straathoek voor een paar euro te koop is, gemarket door een miljarden lobby wordt voor het gemak van de ernstige verslaving een "gewoonte" gemaakt, of een "lifestyle" issue.
Gezond?
Ondertussen krijgt het woord "gezondheid" een nieuwe definitie: als je je maar goed voelt met je beperkingen dan ben je ook gezond. Maar is dat wel zo? Is het niet zo dat het accepteren van een BMI van 35 als je 30 jaar bent, gezondheid op termijn in de weg staat? Het accepteren van een situatie kan zeer belemmerend werken als er wel degelijk nog heel veel te verbeteren is. Hoop dat het vanzelf normaal wordt verlengt het lijden. Een Podcast "I am fat" (This American Life) laat een journaliste aan het woord die over het leven vertelt toen zij "morbid obese" was en hoe haar leven er na het verliezen van 60 kilo er uitziet. Zij realiseert zich dan pas hoe de maatschappij haar beschimpte en belachelijk maakte toen zij nog zwom in een zee van vet. En hoe anders mensen haar nu met haar strakke nieuwe lichaam benaderen.
Iemand die begint met massief eten, roken en drinken wil gewoon eten, roken en drinken. Voor weinig. Hij wil echt geen suikerziekte, long of blaaskanker, bloedingen uit spataderen bij zijn levercirrhose, of een KorsakoffDe mensen die ik sprak voor een bariatrische operatie (maagverkleining voor ernstige obesitas) en een half jaar later bevestigen dit verhaal. In een fatpack speelde ik ooit een rol als patiënt die door de arts wordt gezegd dat hij moet afvallen. Hoe je zit, hoe je je beweegt, je kan je benen niet eens over elkaar heen slaan. Het verdriet tijdens het motiverend gesprek was voelbaar. Mensen die COPD hebben zijn kortademig. Een patiënte met eindstadium COPD kan zichzelf niet meer wassen. In haar huis staat op elke 2 meter een krukje om bij te komen. Vraag je haar of het het waard was: de benauwdheid in ruil voor al die sigaretten: dan is het antwoord nee. Als je iemand vraagt als hij opnieuw zou kunnen beginnen of hij dan weer zou gaan roken dan is het antwoord in 90% van de gevallen nee. Als je vraagt of een (groot) ouder wil dat zijn (klein) kinderen gaan roken of dat zij zo’n dik kind willen is het antwoord altijd ontkennend. De emotie spijt hoor je zo vaak bij zoveel patiënten. "Had ik maar"…..
Iemand die begint met massief eten, roken en drinken wil gewoon eten, roken en drinken. Voor weinig. Hij wil echt geen suikerziekte, long of blaaskanker, bloedingen uit spataderen bij zijn levercirrhose, of een Korsakoff.
Ouders
Hoor je de ouders uit deze categorie klagen? Ook niet, ook zij vinden zichzelf verantwoordelijk voor hun opvoeding. Af en toe hoor je wat uit die hoek over coma zuipen: dat komt akelig dichtbij, daar heb je als ouder in het heden last van. Maar van al die lange termijn ziekten dat is nog zo ver weg. We leven nu. Veel verslavingen of middelen misbruik hangen samen met een ellendige gezinssituatie in het verleden. Mishandeling, seksueel misbruik, vechtscheidingen kan een jong kind veranderen. Een lage CITO score, weinig zelfvertrouwen, rokende vrienden, peer group pressure, beschikbaarheid en prijs bepalen vervolgens hoe het kind met de mis- en ver- leidingen om zich heen om kan gaan.
Hoor je dokters klagen? Nee die hoor je niet. DBC’s en DOT’s zijn aan de orde van de dag. Er wordt geklaagd over werkdruk, diensten, het EPD , inspectie en alle kwaliteitscontroles. Maar juist niet of nauwelijks over die berg vermijdbare zieken die maar aangroeitDokters
Hoor je dokters klagen? Nee die hoor je niet. DBC’s en DOT’s zijn aan de orde van de dag. Er wordt geklaagd over werkdruk, diensten, het EPD , inspectie en alle kwaliteitscontroles. Maar juist niet of nauwelijks over die berg vermijdbare zieken die maar aangroeit. Op individueel niveau worden zij wél moedeloos van al die mensen die ondanks hun goedbedoelde adviezen maar doorroken, dooreten en drinken. Maar daar blijft het meestal bij.
Ziektekosten verzekeraars
Hoor je de ziektekostenverzekeraars klagen, nu de kosten de pan uit rijzen, dat er iets aan primaire preventie gedaan moet worden? Nee, daar zie je verzekeraars niet optreden. Zij zoeken het in de eigen bijdrage en in e-health, waar - voorzover bekend - juist deze patiënten categorie geen gebruik van lijkt te maken. Zijn robots en e-health wel de oplossing om deze aandoeningen te voorkomen?
Politiek en bedrijfsleven
De overheid vindt gedragsziekten eigen verantwoordelijkheid én probeert iets aan preventie te doen door bizarre samenwerkings verbanden aan te gaan met de verantwoordelijke industriën: met Coca Cola en Nestle in de JOGG: Jeugd op Gezond Gewicht. Met de tabaksindustrie en de alcoholindustrie controleert zij de leeftijds handhaving wat tot op heden aantoonbaar gefaald heeft. Kindermarketing door Big Food en Big Alcohol is schering en inslag. Daar valt nauwelijks tegen op te voeden. De Olympische spelen en roeiwedstrijden worden gedomineerd door reclames voor bier, het Holland Heineken House staat centraal.
De producenten hebben geen centje pijn. Zij hoeven niet bij te dragen aan de ziektekosten. De vervuiler draagt niets bijWat heeft alcohol met sport te maken? Coca-Cola sponsort sport toernooien voor middelbare scholieren. De gele bogen van McDonald's op elke kilometer doet zwaargewichten kwijlen naar een hamburger.
Democratie wordt lobbycratie
We leven in een democratie: het volk bepaalt. Feit is echter dat in de westerse kapitalistische wereld de lobby van o.a. het Corporate Consumption Complex bepaalt wat we eten tegen welke prijs, liefst zo laag mogelijk. De producenten hebben geen centje pijn. Zij hoeven niet bij te dragen aan de ziektekosten. De vervuiler draagt niets bij. De multinationals doen alles voor hun aandeelhouders, de CEO’s verdienen miljoenen, en al die ellende? Die zien zij niet en niemand legt hen een strobreed in de weg. Gesteund door de machtigste mannen in Nederland en VNO-NCW: knokkend voor zijn leden.
De hoogopgeleide politici kennen niet zoveel patiënten, het zijn geen dokters, ze komen niet uit de zorg. En als ze ooit de zorg van binnen hebben gezien bepaalt meestal de politieke baas hun huidige mening. En zij kénnen die dikke kinderen niet, en nee niemand rookt in hun omgeving, dus is er wel een probleem? Ondertussen laat het CBS de cijfers zien dat tussen 20 en 30 jaar 37% rookt. Effectieve maatregelen zoals prijs ophogen en verkooppunten beperken worden stelselmatig niet genomen.
De markt en haar vertegenwoordigers vindt dat iedereen recht heeft op een ongezond leven, de rokers, de drinkers en de fastfoodlovers. Dat is misbruik van de term vrijheidVrijheidsfilosofen
De mensen die het hardst schreeuwen zijn de zogenaamde "vrijheids" denkers, met uitspraken gejat van filosofen. De industrie, die het concept vrijheid kaapte in geldverslindende campagnes met haar immense lobby op elk niveau in onze maatschappij, kent en misbruikt deze filosofen ook. Het gaat hier echter om de vrijheid van de markt, niet om de vrijheid van het individu. Marktwerking is heilig, ook al maakt dat miljoenen mensen ziek. En is er van gelijkwaardigheid tussen de aanbieder en de gebruiker nog wat over als je eenmaal verslaafd bent? Als je een kind bent? De markt en haar vertegenwoordigers vindt dat iedereen recht heeft op een ongezond leven, de rokers, de drinkers en de fastfoodlovers. Dat is misbruik van de term vrijheid. Een meerderheid van de kiezers echter, blijkt uit cijfers over tabaks maatregelen van Maurice de Hond , zou wel degelijk effectieve maatregelen willen om kinderen te beschermen. Maar die meerderheid is stil, je hoort hen niet, bang als ze zijn te worden weggeblazen met onzin argumenten als zouden zij de Nanny state omarmen. De Nanny: iemand die voor kinderen zorgt. Zou dat niet juist een geuzennaam voor de overheid moeten zijn? Er wordt heel veel beter gezorgd voor ons bedrijfsleven dan voor onze kinderen. Ondertussen zijn de Bobo’s zelf vaak niet rokend, slank en sporadisch onder invloed van alcohol. Kijk, zeggen zij: ik kies ervoor om zo te leven, dan kunnen zij dat toch ook? Zij vergeten dat zij andere kansen hebben gekregen, door hun genen en door hun omgeving.
De spagaat
De zieken, hun omgeving, de nabestaanden en de stille meerderheid hoor je niet vanwege verschillende redenen variërend van schaamte, spijt en het ontbreken van het gevoel invloed uit te kunnen oefenen.
Voorkomen is beter dan genezen. Wie durft dit geluid te laten horen? Mensen uit de zorg die de desastreuze gevolgen van de welvaart dagelijks zien, kom uit de spreekkamer en doe ietsEr zijn echter sterke aanwijzingen dat de meerderheid wel degelijk wil dat de politiek nu eindelijk effectieve maatregelen neemt tegen comazuipen, longkanker en obesitas. Die wel degelijk wil dat er gezorgd wordt voor onze toekomst door een overheid die nu luistert naar Big Tobacco, Big Food en Big Alcohol. Zij wordt met oneigenlijke argumenten weggeblazen door een luidruchtige minderheid, verslaafd, afhankelijk en gevoed door de industrie.
Als wij niets doen, wie dan? Zorg aan zet
Voorkomen is beter dan genezen. Wie durft dit geluid te laten horen? Mensen uit de zorg die de desastreuze gevolgen van de welvaart dagelijks zien, kom uit de spreekkamer en doe iets….sluit je om te beginnen aan bij sickofsmoking.nl.
De beweging die de strafzaak tegen de tabaksindustrie: de grootste killer van alle drie, ondersteunt. Laten we de verantwoordelijkheid leggen bij de veroorzakers, zodat de zieken van hun schuldgevoel verlost worden en de stille meerderheid een stem krijgt. Om onze toekomst, onze kinderen te beschermen, in plaats ze te verwaarlozen onder het mom van individuele vrijheid.
Wanda de Kanter publiceerde bovenstaande tekst afgelopen weekend op haar blog wandadekanter.nl
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 april krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 april krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Raak stuk van een arts waar ik veel bewondering voor heb. Zo zouden er meer moeten zijn.
Wanda twittert ook op @WdeKanter.
Met Pauline Dekker had ze een prachtige TEDx-lezing: "Replacement smokers".
Zij kan ook alles vertellen van de ellende van COPD door (secundair) fijnstof.
Of over de problemen om infecties te bestrijden bij mensen die onder behandeling zijn voor kanker.
Voorkómen is beter dan genezen. Er wordt veel te weinig gedaan aan preventie.
Niet voor niets noemen de Kanter en Dekker Schippers "de minister van tabak".
Net zoals dat geldt voor tabaksverslaving, is het eigenlijk mosterd na de maaltijd, bijna onbegonnen werk, om als mensen eenmaal morbide obees zijn, nog te "genezen".
Dat geldt telkens als het om de afweging van de belangen van economie en volksgezondheid gaat, zoals we ook nog steeds blijven zien als het om de effecten van de intensieve landbouw op de volksgezondheid gaat. Terwijl dat zelfs puur economisch gezien onverstandig is.
Zo kostte de Q-koortsepidemie honderden miljoenen, en de teller loopt nog steeds door.
Nog steeds weigert Schippers excuses aan te bieden voor het Q-koortsdrama.
En nog steeds is het WUR/LEI niet gelukt om een écht integraal kosten/batenplaatje te maken voor de foodsector: "te weinig koopkrachtige vraag".
De gratis reclame die Rutte de afgelopen tijd maakte voor cola is nu ook niet bepaald een staaltje van voorbeeldig preventief rolgedrag. Light en zero cola blijken de eetlust op te wekken en leveren op die manier, ook zonder tientallen suikerklontjes, toch hun bijdrage aan het obesitasprobleem.
Zeer goed stuk. En nu het preventieve Deltaplan.
Fantastisch artikel, niets aan toe te voegen. Hier kan Edith Schippers een voorbeeld aan nemen. Wanda 4 President!!
Idee voor Zomergasten: ruil kletspraatjesmaker Rutte nog even snel in voor Wanda De Kanter - dan wordt het een héél informatieve avond.
Alhoewel dit artikel zo juichend ontvangen werd, had ik grote moeite met gewoon lezen ervan. Zoals het geschreven is. Was waarschijnlijk met de inhoud eens.
Door de reacties (de achterliggende mensen daarvan ben ik als goed-denkend gaan beschouwen), heb ik het nogmaals gelezen.
De sensationele manier van schrijven gaf mij die 2e keer nog steeds moeite.
Aub niet meer een dergelijk artikel in deze vorm, wat mij betreft.
De vorm 'minkukelt' de mogelijke inhoud, wat mij betreft.
Heel goed, met passie geschreven. Dit lezen en horen we veel te weinig. Er is nog zoveel te winnen.
Wanda focust op de meest zichtbare problemen en de meest zichtbare doelgroep. M.i. gaat het veel verder: diabetes, beroertes, hartaanvallen e.d. zijn niet alleen gerelateerd aan de mensen die ongebreideld fastfood eten, roken en drinken. Ook de - oppervlakkig gezien - "gezonde" schijf-van-5-eters ontlopen vaak de dans niet.
Maar je moet ergens beginnen. En dat is het punt: wie pakt het op? Artsen? Die worden in een heel andere richting opgeleid? RIVM en GGD? Die moeten aangestuurd worden door de politiek. De landelijke politiek? Die zit diep in de zak van zeer machtige lobbies? Big Food, Big Tabacco, Big Farma.
Op dit moment zie je de meeste - goed bedoelde - pogingen op Gemeente niveau. Blijft vaak steken in allerlei bewegingsprogramma's. Op zich niets mis mee natuurlijk.
Ik hoor ook dat via de zgn "buurtteams" voeding en leefstijl soms aan de orde komen. Bijvoorbeeld bij het in groepsverband elkaar helpen met budgetbeheer. Dat soort initiatieven kunnen misschien versterkt worden.
Probleem is ook: wat is "gezonde voeding" en "gezonde leefstijl"? De mensen die daar over adviseren - bijvoorbeeld de Gezondheidsraad en het Voedingscentrum - zijn ook volkomen ingepakt door de industrie.
Delta Plan : ja ! De overstroming is er al, maar die is niet in beeld?