Een Zwitserse vleesboer houdt Aberdeen Angus vleeskoeien. Voor de maximale vleeskwaliteit schiet hij ze zelf dood.
De Zwitserse boer Nils Müller wil zijn koeien niet naar het slachthuis brengen. Dat geeft stress.
Hij haalt ze uit het leven zonder dat ze het merken. Gewoon door ze rustig onder schot te nemen.
Op het juiste moment drukt hij af.
Er komt geen slachthuis meer aan te pas. Dat vermijdt stress, zegt hij, en verbetert de vleeskwaliteit.
Het dier verdwijnt uit het leven, zonder dat het zich daar van bewust is.
Daarna takelt hij het op en wordt het tot vlees verwerkt.
Hoe dat gaat is te zien in dit filmpje:
Is dit inderdaad de betere manier van slachten? Wat vind jij ervan?
Dit artikel afdrukken
Hij haalt ze uit het leven zonder dat ze het merken. Gewoon door ze rustig onder schot te nemen.
Op het juiste moment drukt hij af.
Er komt geen slachthuis meer aan te pas. Dat vermijdt stress, zegt hij, en verbetert de vleeskwaliteit.
Het dier verdwijnt uit het leven, zonder dat het zich daar van bewust is.
Daarna takelt hij het op en wordt het tot vlees verwerkt.
Hoe dat gaat is te zien in dit filmpje:
Is dit inderdaad de betere manier van slachten? Wat vind jij ervan?
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Ik waag me niet aan de discussie of dieren eten noodzakelijk voor de gezondheid is. Echter deze slachtenwijze klinkt heel plausibel als het gaat om stressvrij lekker vlees.
Wat zegt onze NVWA hiervan? Ben benieuwd welke eco-boer gaat volgen en met welke gevolgen.
#1 Ik zou eerst eens willen weten of dat 'stressvrije' vlees überhaupt wel fysiologisch relevant is.
Het is waar dat er stress hormonen terug te vinden is in het bloed van net geslachte dieren. En het is waar dat dit te verminderen is door de beesten na transport dus te laten bedaren (zelfde artikel).
Maar is het relevant?
Hoeveel van deze hormonen (cortisol, adrenaline) overleeft zowel het kook proces van vlees, ons digestie kanaal (maagzuur, enzymen), en de eerste passage van de lever?
Laten we de chemische stabiliteit eens nemen van cortisol.
Het is stabiel tot een temperatuur van 224 graden. Best hardnekkig en zal dus niet kapot gaan met koken.
Het is echter kwetsbaar voor oxidizing (dus een zure omgeving zoals de maag).
Hoe zit het dan met de farmacologie van opname?
Een indicatie kan zijn dat er zijn hydrocortisone (synthetische cortisol) medicijnen zijn.
Eentje wordt topisch gesmeerd en passeert dus niet het maag-darm kanaal - en wordt dus niet afgebroken.
De andere vorm is oraal, in tablet formaat, zodat het beschermd wordt de schadelijke effecten van maagzuur (het geen waar de hormonen die dan in vlees zouden zitten dus niet tegen beschermd worden).
Dan resteert nog de vraag: hoeveel zit er in je stukje vlees, en hoeveel ervan is er nog over na bezoek van de maag?
@Robin, het gaat er mi niet om wat je ervan binnenkrijgt, maar wat hiervan nog (na)werkt na de slacht, tijdens rijpen en de verdere koelketen!
Het is deze boer niet primair om de smaak, maar om het dierwelzijn te doen, Robin.
Daar zou ik zelf eerlijk gezegd ook prioriteit aan geven. Het lijkt me wat bot om ter verhoging van het genot van onze smaakpapillen dieren extra stress te bezorgen.
Voor zover de smaak door stress wordt beïnvloed, is dat inderdaad door de fysiologische reactie van hormonen op celniveau, maar niet door nauwelijks, zo niet onmogelijk proefbare verschillen in hormoonspiegels.
Bij varkens blijken er genetische verschillen te bestaan qua reactie op stress. Mogelijk is dat bij runderen ook het geval.
#3 Ach so. Ik zat op het verkeerde pad, ik dacht dat het hier om implicaties voor de menselijke gezondheid ging.
Ik was me tot op heden niet bewust van de effecten van slacht op vlees kwaliteit. Ik zie dat de FAO er het een en andere over te zeggen heeft (en dat het dus doorgaans slecht is voor de kwaliteit van het vlees).
Fascinerend.