Stadsboerderijen schieten als paddenstoelen uit de grond in Europese steden. De stadslandbouw presenteert zich als duurzaam, eerlijk en lokaal. De prijzen liggen hoog en sluiten mensen met een kleinere portemonnee uit.
Stadslandbouw wordt daarom vaak geassocieerd met een ‘foodelite’ van rijke, blanke hipsters. Stadslandbouw moet een bredere maatschappelijke groep gaan aanspreken om te kunnen bijdragen aan een duurzaam voedselsysteem. Dat schrijft The Guardian.
Betaalbare stadsgroenten
“Betaalbare stadsgroenten produceren is een echte uitdaging” vertelt Kate Hofman, CEO van het Britse GrowUp Urban Farms aan The Guardian. Om rond te komen produceert GrowUp producten met een grotere marge zoals kiemgroenten voor de consument die meer te besteden heeft. Hofman wil in de toekomst meer betaalbare producten zoals gemengde salades via supermarkten gaan aanbieden. Om dit te realiseren, wil Hofman eerst exclusieve groenten aan sterrenrestaurants aanbieden. De geldstroom die dat oplevert, moet de uitbreiding naar betaalbare producten vervolgens subsidiëren.
Dat kostprijzen van stadsteelt erg hoog zijn, liet ook het Rotterdamse “Uit je eigen stad” stadslandbouwproject zien. Een deel van het project, het aquaponics teeltsysteem, werd onlangs failliet verklaard. De kosten van het teeltsysteem waren hoog en de vermarkting van de hoogwaardige verse tilapia bleek moeilijk omdat consumenten tilapia vooral als een laagwaardig bulkproduct zien.
Diversiteit workforce
Naast betaalbaarheid van de stadsgroenten maakt Tycho Vermeulen van de Universiteit Wageningen zich zorgen over de beperkte diversiteit van mensen die in de stadslandbouw werken. Het zou voornamelijk gaan om (jonge) blanke mensen uit welstandige milieus, een kleine elite dus.
Ook het Britse GrowUp Urban farms wil meer diverse maatschappelijke groepen aanspreken. Daarom biedt het bedrijf jongeren met weinig perspectief op de arbeidsmarkt een opleiding tot aquaponics-technicus.
Rijke hipsterbeweging relevant voor de maatschappij?
Volgens Patrick Holden van Sustainable Food Trust heeft stadslandbouw uiteindelijk de maatschappelijke taak om iedereen toegang te bieden tot gezond voedsel. Hij zegt dat, hoewel mensen met meer kennis en hogere inkomens zorgen voor veranderingen in de voedselketen en 'voedselrevoluties' ontketenen, het resultaat van hun werk dienstbaar moet zijn voor de hele maatschappij.
Eerder verscheen op Foodlog een artikel over de zelfvoorzieningsgraad van de Amerikaanse stad Seattle door middel van stadslandbouw. Rekenaars concludeerden dat als alle beschikbare achtertuinen en al het openbaar groen voor stadslandbouw ingezet zouden worden maar 4% van de bevolking gevoed kan worden door middel van stadslandbouw. De onderzoekers concludeerden dat een stad genoeg verse groenten kan produceren, maar geen eiwit- en vetrijke (dierlijke) producten.
De betaalbaarheid van stadsgroenten blijkt een sociaal-maatschappelijke uitdaging: wil de blanke elite de beperkte bijdrage van stadslandbouw aan onze voeding delen of slechts zijn eigen voedselvoorziening monopoliseren? Stadslandbouw heeft het potentieel om de samen-leefbaarheid van steden te verbeteren en de groeiende tweedeling in de maatschappij te doorbreken. Om dat waar te maken, moet de hipster delen en zijn cultuur breed maatschappelijk inbedden. Getuige de anti-hipster rellen in Londen, is er een flinke cultural divide te overwinnen.
Fotocredits: Stadsboeren
Dit artikel afdrukken
Betaalbare stadsgroenten
“Betaalbare stadsgroenten produceren is een echte uitdaging” vertelt Kate Hofman, CEO van het Britse GrowUp Urban Farms aan The Guardian. Om rond te komen produceert GrowUp producten met een grotere marge zoals kiemgroenten voor de consument die meer te besteden heeft. Hofman wil in de toekomst meer betaalbare producten zoals gemengde salades via supermarkten gaan aanbieden. Om dit te realiseren, wil Hofman eerst exclusieve groenten aan sterrenrestaurants aanbieden. De geldstroom die dat oplevert, moet de uitbreiding naar betaalbare producten vervolgens subsidiëren.
Dat kostprijzen van stadsteelt erg hoog zijn, liet ook het Rotterdamse “Uit je eigen stad” stadslandbouwproject zien. Een deel van het project, het aquaponics teeltsysteem, werd onlangs failliet verklaard. De kosten van het teeltsysteem waren hoog en de vermarkting van de hoogwaardige verse tilapia bleek moeilijk omdat consumenten tilapia vooral als een laagwaardig bulkproduct zien.
Stadslandbouw heeft het potentieel om de samen-leefbaarheid en tweedeling van de maatschappij te doorbreken. Om dat waar te maken, moet de hipster delen en zijn cultuur breed maatschappelijk inbeddenErez Galonska van Infarm, een Duits bedrijf dat hydroponics systemen aanbiedt, vertelt The Guardian dat technische productiesystemen voor stadslandbouw toegankelijk moeten zijn voor de hele maatschappij. Winkels, restaurants, ziekenhuizen moeten allemaal in staat zijn betaalbaar voedsel van hoge kwaliteit te produceren. Op dit moment heeft Infarm al hydroponic-systemen geïnstalleerd in de Berlijnse Metro Cash & Carry supermarkt. De oogst daarvan (o.a. kruiden, radijsjes en sla) is te koop voor prijzen die vergelijkbaar zijn met reguliere supermarktprijzen.
Diversiteit workforce
Naast betaalbaarheid van de stadsgroenten maakt Tycho Vermeulen van de Universiteit Wageningen zich zorgen over de beperkte diversiteit van mensen die in de stadslandbouw werken. Het zou voornamelijk gaan om (jonge) blanke mensen uit welstandige milieus, een kleine elite dus.
Ook het Britse GrowUp Urban farms wil meer diverse maatschappelijke groepen aanspreken. Daarom biedt het bedrijf jongeren met weinig perspectief op de arbeidsmarkt een opleiding tot aquaponics-technicus.
Rijke hipsterbeweging relevant voor de maatschappij?
Volgens Patrick Holden van Sustainable Food Trust heeft stadslandbouw uiteindelijk de maatschappelijke taak om iedereen toegang te bieden tot gezond voedsel. Hij zegt dat, hoewel mensen met meer kennis en hogere inkomens zorgen voor veranderingen in de voedselketen en 'voedselrevoluties' ontketenen, het resultaat van hun werk dienstbaar moet zijn voor de hele maatschappij.
Eerder verscheen op Foodlog een artikel over de zelfvoorzieningsgraad van de Amerikaanse stad Seattle door middel van stadslandbouw. Rekenaars concludeerden dat als alle beschikbare achtertuinen en al het openbaar groen voor stadslandbouw ingezet zouden worden maar 4% van de bevolking gevoed kan worden door middel van stadslandbouw. De onderzoekers concludeerden dat een stad genoeg verse groenten kan produceren, maar geen eiwit- en vetrijke (dierlijke) producten.
De betaalbaarheid van stadsgroenten blijkt een sociaal-maatschappelijke uitdaging: wil de blanke elite de beperkte bijdrage van stadslandbouw aan onze voeding delen of slechts zijn eigen voedselvoorziening monopoliseren? Stadslandbouw heeft het potentieel om de samen-leefbaarheid van steden te verbeteren en de groeiende tweedeling in de maatschappij te doorbreken. Om dat waar te maken, moet de hipster delen en zijn cultuur breed maatschappelijk inbedden. Getuige de anti-hipster rellen in Londen, is er een flinke cultural divide te overwinnen.
Fotocredits: Stadsboeren
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
'Stadslandbouw heeft het potentieel om de samen-leefbaarheid en tweedeling van de maatschappij te doorbreken.' Prachtige stelling, maar ik snap er niks van. Groenten produceren op de manier zoals in het artikel beschreven is heel duur en kan maar weinig volume leveren. Geen idee waarom dat de tweedeling van de maatschappij kan doorbreken.
Ik moet ook een beetje grinniken om die mevrouw die CEO is van dat bedrijf met dat minikasje, die een geldstroom ziet ontstaan door exclusieve groente te leveren aan sterrenrestaurants. Prachtig project hoor, enthousiaste mensen vast ook. Maar een mooi crowdfundingproject opstarten is wat anders dan langjarig een positieve cashflow realiseren met het telen van groente.
Henric, bij scholen vind je schooltuinen. Daar eten kinderen en ouders misschien wel 'niet monetair' van. Ze krijgen bovendien wat met elkaar door dat eten en met dat eten (dat ze zelf de grond uit moeten zien te krijgen). Stel je nou een kakker-hipster uit A'dam Zuid voor die een tuintje deelt met iemand mensen uit heel andere delen van de samenleving, op dat stukje tussen daar bij de Bijlmer. Zo kom je nog eens iemand tegen rond een heel ander onderwerp.
Sociaal-psychologen zeggen dat het helpt. Het is geen voedselproductie maar zoiets als een aanleiding om met elkaar contact te hebben en dat OSM (ons soort mensen)- gedoe een beetje kwijt te raken. Een soort resocialisatie-traject dus.
Overigens, zo'n doorbreker is een aardige donkere vent die vroeger in Vlaanderen basket ball speelde. Hij heet Will Allen, is terug naar de VS en heeft een stadsboerderij in Milwaukee. Veel zwart personeel. Het gaat om de Doe-het-Zelf-en-Samen. Alweer: ze maken eten, maar daar gaat het niet om.
Dick, ik werd op het verkeerde been gezet die al die verhalen van die mensen die graag peperdure hydroponics systemen willen verkopen door crowdfundingprojecten op te zetten.
Stadstuintjes ben ik helemaal voor. Het barst van de braakliggende stukjes groen in de stad, aan mensen die de hele dag geen fluit te doen hebben is ook geen gebrek. Geef ze een schoffel en een zakje zaad en ze kunnen gaan resocialiseren. Kost niks ook.
Ik denk alleen niet dat iedereen die het over urban farming en stadslandbouw heeft dit bedoelt, Dick. Het is namelijk helemaal niet hip, en ook niet groots en meeslepend, en eigenlijk ook niet vernieuwend. Daar gaan mensen en overheden niet de portemonnee voor trekken, en dan neemt de belangstelling van een hoop hippe en interessante mensen meestal snel af.
Die discussie proberen The Guardian en dit stukje - voorzover ik van Gratia heb begrepen - op te werpen. Maar ook nog een beetje meer door de sociale klassen heen, dan jij nu suggereert.
Hij mag best eens goed gevoerd worden.
In Brussel in de wereldberoemde wijk Molenbeek zag ik tussen huizen op niemandslandjes, zo'n leeg blokje bijvoorbeeld, waar eerder een huis was afgebrand, bonen groeien. Weet je waarom? Omdat iemand er bonen zaaide en ze later zal oogsten. Komt niet in de krant, komt niet op Foodlog omdat het in een buitenlandse krant staat. Geen deftig klepzeiken, gewoon bonen. In de stad.