Omdat suiker de wereld uit moet volgens Yvonne van Sluis en Margret Ploum, moet iedereen aan de aspartaam. Dat vindt hun Voedingscentrum, want er is geen andere reden te bedenken waarom het VC gisteren een bericht de wereld in slingerde dat aspartaam geheel veilig is. Er is geen sprake van nieuw onderzoek of nieuwe informatie, het Voedingscentrum voelt gewoon de behoefte om nog maar eens te zeggen dat het spul, ondanks alles wat er op internet wordt beweerd, geen gevaar oplevert. Het bewijs: het heeft een e-nummer!
Leuk om nog even te memoreren hoe het zit met die e-nummers. Additieven waarvan wordt aangenomen dat ze in de aangegeven hoeveelheden veilig zijn, krijgen een e-nummer en zijn daarmee automatisch toegelaten in voedingsproducten. De filosofie achter de lijst is immers dat alle additieven verboden zijn, tenzij ze op de lijst staan. De lijst is overigens in het verleden al meermaals herzien op basis van nieuw onderzoek. Tot zo ver het "bewijs".
Vooral met zoetstoffen zit het raar in elkaar. Zo is in Europa cyclamaat nog steeds toegelaten, hoewel deze stof in de VS al geruime tijd verboden is. Stevia daarentegen is zowel in Europa als in de VS verboden en in o.a. Japan toegestaan, waar het al tientallen jaren de caloriearme zoetstof nummer één is.
Aspartaam is een uitvinding van Searle, een bedrijf dat later werd overgenomen door Monsanto. Het is in de VS zestien jaar lang verboden geweest als toevoeging aan voedingsmiddelen, onder meer omdat het epileptische aanvallen en hersentumoren veroorzaakte bij proefdieren. Dat veranderde pas toen toenmalig president Reagan, een persoonlijke vriend van Searle, de commissaris van de Food and Drug Administration verving door Arthur Hull Hayes. Deze legde een advies van zijn eigen commissie opzij en verklaarde aspartaam veilig. Na deze goedkeuring verliet Hull Hayes de FDA weer om te gaan werken voor het PR-bedrijf van Searle. De informatie die door de FDA wordt bijgehouden, is publiek en kan dus onder de Freedom of Information Act worden opgevraagd. Uit de opgevraagde documenten bleek dat er liefst 92 contra-indicaties zijn voor aspartaamgebruik.
Aspartaam is gepatenteerd: aan het gebruik wordt geld verdiend. Het in Japan gangbare stevia is een ongewijzigd natuurproduct, waaraan door niemand iets verdiend wordt, behalve door degene die het oogst en verwerkt. Over aspartaam is intensief gelobbyed door instanties die in de goedkeuring van het goedje gigantische financiële belangen hebben. Dat maakt het erg moeilijk om informatie van desinformatie te scheiden.
Ik ga hier dan ook niet keihard roepen dat aspartaam onveilig is. Maar evenmin zie ik in de beschikbare gegevens aanleiding voor de stelligheid waarmee het Voedingscentrum ("eerlijk over eten") ons nu vertelt dat er geen enkele reden is om aan aspartaam te twijfelen. Het Voedingscentrum laat zich met deze move (waarvan niet duidelijk wordt gemaakt door wat of wie ze is geïnitieerd) opnieuw kennen als een instantie die opzichtig uit de hand eet van de voedingsgiganten met hun commerciële belangen. Een reden te meer voor de overheid om daar maar eens goed in te duiken.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 april krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 april krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Persoonlijk eet ik geen producten met kunstmatige zoetstoffen. Ik heb ook geen grote liefde voor het voedingscentrum.
Maar, aspartaam is zeer waarschijnlijk veilig, vele onderzoeken en meta studies laten dat zien.
Op het interweb staat een boel onzin, het probleem is dat veel mensen hysterische propaganda liever geloven dan gedegen wetenschappelijk onderzoek. Waarom toch?
Vandaar dit bericht denk ik.
Er verscheen bovendien deze maand een verslag van een meeting over aspartame, zie het abstract hieronder. Dat zal dit bericht ook getriggerd hebben.
Food Chem Toxicol. 2007 Jul;45(7):1308-13. Epub 2007
First European conference on aspartame: Putting safety and benefits into perspective. Synopsis of presentations and conclusions.
Renwick AG, Nordmann H.
A Conference was held in Paris in 2006 to review the safety and benefits arising from the replacement of sucrose with the intense sweetener aspartame. The intakes of aspartame are only about 10% of the acceptable daily intake, even by high consumers, so that the safety margin is about 3 orders of magnitude. The safety of aspartame was confirmed in the EFSA Opinion of a recent controversial rodent cancer bioassay. There is increasing evidence that even modest reductions in the intake of calories can reduce the risk factors associated with a number of diseases, such as diabetes and cardiovascular disease. A key issue addressed at the conference was whether the replacement of sucrose with aspartame could result in a prolonged decrease in calorie intake that was of similar magnitude to that necessary to produce a health benefit. A recent meta-analysis of published data showed that an adequate, prolonged weight reduction could be achieved with aspartame. It was recognised that risk assessment alone gave an unbalanced impression to regulators and consumers, and that in the future quantitative risk-benefit analyses should be able to provide more comprehensive advice.
Feit, fictie en angst voor het nieuwe lopen elkaar allemaal voor de voeten. Met het onderzoek dat Jurgen noemt heeft de anti-aspartaam lobby zichzelf geen dienst bewezen omdat het methodologisch aan alle kanten rammelde.
Niettemin blijft de vraag: waarom eerst overal suiker in stoppen en die dan maar vervangen dan bergen zoetstof? Onze appetite voor zoet komt ergens vandaan. Het VC interesseert zich kennelijk geen fluit voor de manier waarop jonge mensjes leren eten of de manier waarop de voedselbedrijven onze smaak 'maken'. Daarmee verliest het zijn geloofwaardigheid. Het kan niet volhouden dat wat mensen eten nu eenmaal een gegeven is dat je niet moet willen veranderen.
Of aspartaam nu wel of niet schadelijk is, maakt in dit geval niet zoveel uit. Het gaat erom dat wij onze voorlichting krijgen van een instantie die voorstander is van zoetstoffen. Want het overgewicht zal en moet de wereld uit! Tegen elke prijs. Dat we daarvoor massaal aan de zoetstoffen moeten en we steeds meer van ons eten vervreemden, zal het voedingscentrum een worst wezen. Hoe zat het ook al weer met doel en middelen?
In Amerika barst het van de dikkerds en tegelijkertijd staan de schappen vol met light-producten. Ik begrijp dan ook niet dat het voedingscentrum deze kant op wil. Maar ik begrijp het voedingscentrum al heel lang niet.
Wat mij betreft wordt dit lachwekkende instituut direct opgeheven. Maar ja, wie ben ik....
Jurgen, een duidelijk verhaal. Ik lees dat zelfs zware aspartaamgebruikers nog buiten de risicozone blijven. Er is dus wel degelijk een risicozone. Desondanks is het belangrijk dat we aspartaam gebruiken omdat dit de incidentie van hart- en vaatziekten zou verminderen.
Natuurlijk wordt die helemaal niet verminderd door aspartaamgebruik. Wel door een verminderde calorie-inname--lees in dit geval minder suiker.
De voedingsindustrie is in de laatste decennia steeds meer suiker aan ons voedsel toe gaan voegen. Reden daarvoor, zo tekende ik van Unilever op, is dat "de consument erom vraagt". Waarom vraagt de consument daarom? Hoofdzakelijk omdat die mettertijd is gewend aan steeds grotere hoeveelheden zoet in zijn voeding: het zit onderhand bijna overal in. Een onvervalste vicieuze cirkel dus. Als je vervolgens die zoetgewenning niet gaat bestrijden maar in plaats daarvan een deel van (!) de overbodig ingenomen suiker gaat vervangen door een gepatenteerde zoetstof en je kunt daar vervolgens ook nog eens het label van goedkeuring van het Voedingscentrum op plakken, ben je tweemaal spekkoper.
Het Voedingscentrum heeft er een vervelende gewoonte van gemaakt om, ten bate van onze nationale gezondheid, producten te pushen waar de voedingsindustrie grof geld aan verdient. Bij lezing van het interview met Van Sluis en Ploum ontdek je dat de daarvoor opgegeven reden precies dezelfde is als die welke de voedingsindustrie voorwendt voor de verregaande versuikering van ons voedsel: "de consument wil het niet anders".
Onzin. De werkelijke reden is dat de consument niet anders meer gewend is. Het Voedingscentrum zou zijn energie beter kunnen steken in het afwennen van ongezonde gewoonten in plaats van aspartaam als een soort suikermethadon te promoten, en de voedingsindustrie zou actief moeten worden tegengewerkt in die gewenningscampagne. Daar lijkt me een mooie taak te liggen.
Gerrit-Jan,
Voor mij ook geen zoete troep en ik ben het ook helemaal met je eens maar bekijk het eens van de andere kant: verplaats je in het niet culinair geinteresseerde deel der natie.
Dikke man komt bij de dokter: "u bent te dik en moet minder eten en meer bewegen". Jaar later, dikke man is nog dikker geworden en heeft diabetes type II.
Scenario twee, en er zijn aanwijzingen dat het zo kan werken.
Dokter tot dikke man: "U bent te dik en mag nog alleen maar voedsel met kunstmatige zoetstoffen eten" en "neen, van aspartaam krijg je geen kanker hoor". Jaar later, dikke man is iets afgevallen en geen diabetes.
Als het gunstige effecten op de volksgezondheid heeft moet je dus voor optie twee kiezen.
Kunstmatige zoetstoffen zijn lapmiddelen en het voedingscentrum staat voor de pragmatische aanpak, maar wat is het alternatief?
Ontzoeten van ons eten lijkt me heel moeilijk.