Wil Seattle zichzelf kunnen voeden met stadslandbouw, dan moet de stadsgrens 93 kilometer uitbreiden. Dat blijkt uit nieuw onderzoek.
Omdat stadslandbouw in zwang is gekomen als voedselvoorziening van de toekomst, wilden onderzoekers hoeveel inwoners van een stad er daadwerkelijk van kunnen eten. Ze namen de Amerikaanse stad Seattle als voorbeeld.
Zou 50%, 80% of zelfs 100% van de inwoners lokaal gevoed kunnen worden, zoals bewuste stedelingen veelal blijken te denken? In de praktijk valt er weinig voedsel uit de stad te halen, ontdekten de onderzoekers. Als al het beschikbare groen ingezet wordt voor het telen van gewassen, levert dat genoeg op om 1 op de 25 inwoners van Seattle in leven te houden.
"Het is de eerste keer dat er op systematische wijze gekeken wordt naar alle verschillende gewassen die in een stad zou kunnen groeien, in combinatie met de voedingswaarden en hoeveelheden die mensen nodig hebben om te overleven", zegt senior auteur Monika Moskal.
Vegetarisch eetpatroon
Onderzoekers van de University of Washington gebruikten 3-D beeldmateriaal van Seattle om het landgebruik, de boomdichtheid en de hoeveelheid beschikbaar daglicht nauwkeurig in kaart te brengen. Daarmee kregen ze inzicht in hoeveel gewassen er zouden kunnen groeien. Die gegevens combineerden ze met de National Nutrient Database waarin de calorieën, macronutriënten en micronutriënten van voedingsmiddelen vermeld staan. Dat leverde inzicht op in hoeveel gewassen er geteeld zouden moeten worden om de stad te kunnen voeden. Ze gingen uit van een vegetarisch eetpatroon, omdat het telen van groenten, granen en noten nu eenmaal minder land in beslag neemt dan het fokken van vee.
Voor Seattle betekent dat, wil de stad 100% zelfvoorzienend zijn, de stadsgrens rondom ruim 93 kilometer zou moeten opschuiven. Om de stad zelfs alleen maar plantaardig te voeden, blijkt een hele regio nodig.
De stadsgrens van Seattle in het midden. De 4 witte lijnen eromheen laten het percentage zien waarmee Seattle gevoed kan worden als de huidige graas- en landbouwgronden geconverteerd worden naar intensieve landbouw. Bron: University of Washington
Ook voor andere steden toepasbaar
Volgens de onderzoekers kan het door hen ontwikkelde model ook toegepast worden door andere steden. Voorwaarde is wel dat er goede geospatiale data beschikbaar zijn over de hoeveelheid zonlicht en het bladerdek zodat planners rekening kunnen houden met welke gewassen er het beste zullen groeien. "Als een stad echt geïnteresseerd is in een duurzame voedselvoorziening, is dit een manier om te testen of het kan", zegt hoofdauteur Jeff Richardson. "Met het verfijnen van dit onderzoek hebben we echt alle voedingswaarde-aspecten meegenomen, zodat we zeker weten dat je dit voor iedere stad kunt doen op grond van een dieet dat voldoet en mensen in leven houdt."
Het onderzoek is verschenen in Urban Forestry & Urban Greening.
Fotocredits: 'Harborview Park, Seattle', Tiffany von Arnim
Dit artikel afdrukken
Zou 50%, 80% of zelfs 100% van de inwoners lokaal gevoed kunnen worden, zoals bewuste stedelingen veelal blijken te denken? In de praktijk valt er weinig voedsel uit de stad te halen, ontdekten de onderzoekers. Als al het beschikbare groen ingezet wordt voor het telen van gewassen, levert dat genoeg op om 1 op de 25 inwoners van Seattle in leven te houden.
"Het is de eerste keer dat er op systematische wijze gekeken wordt naar alle verschillende gewassen die in een stad zou kunnen groeien, in combinatie met de voedingswaarden en hoeveelheden die mensen nodig hebben om te overleven", zegt senior auteur Monika Moskal.
Vegetarisch eetpatroon
Onderzoekers van de University of Washington gebruikten 3-D beeldmateriaal van Seattle om het landgebruik, de boomdichtheid en de hoeveelheid beschikbaar daglicht nauwkeurig in kaart te brengen. Daarmee kregen ze inzicht in hoeveel gewassen er zouden kunnen groeien. Die gegevens combineerden ze met de National Nutrient Database waarin de calorieën, macronutriënten en micronutriënten van voedingsmiddelen vermeld staan. Dat leverde inzicht op in hoeveel gewassen er geteeld zouden moeten worden om de stad te kunnen voeden. Ze gingen uit van een vegetarisch eetpatroon, omdat het telen van groenten, granen en noten nu eenmaal minder land in beslag neemt dan het fokken van vee.
Om de stad zelfs alleen maar plantaardig te voeden, blijkt een hele regio nodigDe wetenschappers concludeerden dat als alle beschikbare achtertuinen in Seattle voor stadslandbouw ingezet zouden worden, dat genoeg voedsel op zou leveren om zo'n 6.000 mensen 100% te voeden. Dat is ongeveer 1% van de bevolking. Werd ook al het openbare groen voor standslandbouw ingezet, dan liep dat percentage op tot 4% van de bevolking. "Ik denk dat veel mensen groenten zien groeien in hun tuin en 's zomers een zelfgeteelde salade eten en dan geloven dat ze zichzelf kunnen voeden", aldus Moskal. "Ze beseffen niet dat dat vanuit calorieën-oogpunt niet het hele plaatje is." Een stad kan tonnen tomaten, sla en boerenkool opleveren, maar het wordt een ander verhaal als je de daadwerkelijk benodigde eiwitten, vetten en koolhydraten meerekent. Over het algemeen komen die niet uit de stad zelf maar worden ze van elders aangevoerd.
Voor Seattle betekent dat, wil de stad 100% zelfvoorzienend zijn, de stadsgrens rondom ruim 93 kilometer zou moeten opschuiven. Om de stad zelfs alleen maar plantaardig te voeden, blijkt een hele regio nodig.
De stadsgrens van Seattle in het midden. De 4 witte lijnen eromheen laten het percentage zien waarmee Seattle gevoed kan worden als de huidige graas- en landbouwgronden geconverteerd worden naar intensieve landbouw. Bron: University of Washington
Ook voor andere steden toepasbaar
Volgens de onderzoekers kan het door hen ontwikkelde model ook toegepast worden door andere steden. Voorwaarde is wel dat er goede geospatiale data beschikbaar zijn over de hoeveelheid zonlicht en het bladerdek zodat planners rekening kunnen houden met welke gewassen er het beste zullen groeien. "Als een stad echt geïnteresseerd is in een duurzame voedselvoorziening, is dit een manier om te testen of het kan", zegt hoofdauteur Jeff Richardson. "Met het verfijnen van dit onderzoek hebben we echt alle voedingswaarde-aspecten meegenomen, zodat we zeker weten dat je dit voor iedere stad kunt doen op grond van een dieet dat voldoet en mensen in leven houdt."
Het onderzoek is verschenen in Urban Forestry & Urban Greening.
Fotocredits: 'Harborview Park, Seattle', Tiffany von Arnim
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Amsterdam, Rotterdam en Den Haag ieder gemiddeld ook een kleine 650.000 inwoners.
Naar het westen is geen stadslandbouw mogelijk dus moeten ze 2x de 93 km naar het oosten opschuiven! Zit je al snel in de buurt van Unsere Nachbarn.
Waar moet de rest van Nederland dan van eten vraag ik me dan af?
p.s. voor iedere 100.000 meer moeten we 30 km verder naar het oosten opschuiven! Dat wordt Deutschland annexeren (of in ieder geval Niedersaksen en NRW)
Ik zeg: Stadslandbouw gaat hem niet worden in dit kikkerlandje.
Eerste keer dat ik de klassieke von Thuenenringen rondom een bestaande stad getekend zie, wat zou zijn commentaar hierop geweest zijn? Al dat water klopt natuurlijk niet, want hij stelde: man denke sich eine ueberal gleiche ebene............, dus geen kreken en waterpartijen, waarin hoogstens wat visjes en kikkers kunnen groeien.
Dirk, wil je onze lezers uitleggen wie Von Thünen was?
Von Thuenen was een 19de eeuwse landheer die theoretische belangstelling had in de voedselvoorziening van de stad door het omringende platteland, en ging van een allereenvoudigst, sterk geschematiseerd geval uit, dat niettemin nog steeds op blijkt te gaan en verstandige ruimtelijke ordening kan blijken te bevorderen,zoals hier weer blijkt. In de eerste ring om de stad zou groente (kas) het best geteeld kunnen worden, in de middelste akkerbouw en melkvee, in de verste vleesveeteelt (Brazilie, Argentinië nu dus), het ging hem minder om fotosynthese en lichtinval, meer om waar je economisch het beste kon gaan zitten ivm intensivering en transport. Belangrijk verschil met nu: er waren nauwelijks wegen, transport was paard en wagen, en kunstmest en mengvoer voor vee bestond ook nog niet! Maar ondanks dat? Als ik rondkijk nu in de wereld: gaat toch vaak op!In Afrika blijkt het vrijwel enige suksesmodel te bestaan uit intensieve periurban agriculture, het enige model (op nomadische veeteelt na mss) waar nooit hulpgelden voor zijn gespendeerd (want was autonoom proces).
P.S. nu ik goed kijk, duiden die witte lijnen niet op verschillen in bedrijfsstijlen, maar op percentages van wat nodig is, dat maakt typering wel anders, maar de idee van uitdijende ringen naarmate je vollediger in je behoeftes voorziet blijft staan!
In het FL artikel Vlaming zelfvoorzienend met een tuin van 1282m2, kwam in de reacties naar voren dat we per inwoner ca 1200 m2 hebben (om te overleven). Er werd uitgegaan van ca 1 miljoen ha weides en 1 miljoen ha akkers.
Offtopic.
Naar mijn weten is het volgende scenario binnen FL nooit uitgediept:
"Hoe zou het denkbeeldige resultaat eruit komen te zien als we niet van het huidige consumptiepatroon uitgaan, maar andersom."