De geboorte van zijn zoon inspireert de Franse epigeneticus Romain Barrès tot een bevrijdende gedachte. Wat we eten en ervaren blijkt direct van invloed op het genetisch materiaal dat we doorgeven aan ons nageslacht. Die directe invloed kunnen we dus ook zelf bepalen, denkt Barrès.
Het aantal aanwijzingen dat erfelijke eigenschappen niet vaststaan, groeit. Wat we eten, doen en meemaken, beïnvloedt de genetische eigenschappen die we aan onze kinderen doorgeven. De wetenschap die zich daarmee bezighoudt, is de epigenetica.
Romain Barrès, hoogleraar epigenetica aan de Universiteit van Kopenhagen, werd kort geleden voor het eerst vader. In een artikel dat verscheen in The Conversation beschrijft hij dat zijn nieuwgeboren zoon de gevolgen gaat ondervinden van het gedrag van zijn voorouders.
Hij baseert zijn inzicht op een aantal recente onderzoeken. Barrès legt uit dat we steeds meer te weten komen over de doorwerking van lichamelijke en psychologische 'omgevingsfactoren' op de epigenetische informatie in onze geslachtscellen. Dat betekent dat we beginnen te begrijpen hoe we kunnen ingrijpen in onze leefstijl zodat we kunnen voorkomen dat we ons nageslacht opschepen met ongewenste eigenschappen.
Metabolisme en gedrag
In het sperma van obese mannen bleken, een jaar nadat zij een maagverkleiningsoperatie ondergaan hebben, ingrijpende veranderingen op te treden. De mannen vielen gemiddeld zo'n 30 kilo af en hun metabolisme verbeterde drastisch. Hun sperma kreeg een compleet andere epigenetische signatuur, schrijft Barrès.
Epigenetische kenmerken veranderen niet alleen als gevolg van lichamelijke veranderingen, maar ook als gevolg van psychologische ervaringen. Het nageslacht van muizen die aan psychologische stress waren blootgesteld bleek een afwijkend glucosemetabolisme én gedragsproblemen te vertonen. Uit recent onderzoek blijkt bovendien dat kinderen van obese vaders 73% meer risico lopen op autistische stoornissen. In het sperma van vaders met een of meer autistische kinderen zijn vrijwel dezelfde epigenetische kenmerken aangetroffen als bij obese mannen.
Biologisch bepaalde erfenis
Al deze ontdekkingen zetten de perceptie ten aanzien van wat erfelijk of aangeboren is of het gevolg van een eigen keuze behoorlijk op zijn kop. Met het oog op het half miljard mensen dat in 2030 obees zal zijn, moeten we heel anders gaan denken over wat onze biologische erfenis eigenlijk inhoudt, zegt Barrès.
Enerzijds klinkt dat angstaanjagend; mensen zijn het product van de leefstijl en ervaringen van hun directe voorouders. Anderzijds is het een bevrijding; mensen die nu geboren worden, behoren tot de eerste generatie mensen die zich er van bewust is dat je zelf een hand kunt hebben in de biologische en gedragskenmerken die je doorgeeft aan je kinderen. En dat, besluit Barrès, markeert het begin van de bevrijding van de dwingende invloed van de erfelijkheid op ons nageslacht.
Fotocredits: 'a DNA molecule that is methylated on both strands on the center cytosine. DNA methylation plays an important role for epigenetic gene regulation', Christoph Bock (Max Planck Institute for Informatics), via Wikimedia
Dit artikel afdrukken
Romain Barrès, hoogleraar epigenetica aan de Universiteit van Kopenhagen, werd kort geleden voor het eerst vader. In een artikel dat verscheen in The Conversation beschrijft hij dat zijn nieuwgeboren zoon de gevolgen gaat ondervinden van het gedrag van zijn voorouders.
Hij baseert zijn inzicht op een aantal recente onderzoeken. Barrès legt uit dat we steeds meer te weten komen over de doorwerking van lichamelijke en psychologische 'omgevingsfactoren' op de epigenetische informatie in onze geslachtscellen. Dat betekent dat we beginnen te begrijpen hoe we kunnen ingrijpen in onze leefstijl zodat we kunnen voorkomen dat we ons nageslacht opschepen met ongewenste eigenschappen.
Metabolisme en gedrag
In het sperma van obese mannen bleken, een jaar nadat zij een maagverkleiningsoperatie ondergaan hebben, ingrijpende veranderingen op te treden. De mannen vielen gemiddeld zo'n 30 kilo af en hun metabolisme verbeterde drastisch. Hun sperma kreeg een compleet andere epigenetische signatuur, schrijft Barrès.
Kinderen van obese vaders blijken 73% meer risico te lopen op autistische stoornissen. In het sperma van vaders met een of meer autistische kinderen zijn vrijwel dezelfde epigenetische kenmerken aangetroffen als bij obese mannenDie epigenetische veranderingen concentreren zich op specifieke plaatsen in het DNA. Bij de ontwikkeling van geslachtscellen, de zogeheten gametogenese, blijken genen die verband houden met het metabolisme en gedrag bijzonder gevoelig om nieuwe epigenetische kenmerken te ontwikkelen. Dat betekent dat de afgevallen mannen met hun zaadcellen epigenetische kenmerken doorgeven die het gedrag van hun kinderen kunnen beïnvloeden en hun metabolisme kunnen verbeteren.
Epigenetische kenmerken veranderen niet alleen als gevolg van lichamelijke veranderingen, maar ook als gevolg van psychologische ervaringen. Het nageslacht van muizen die aan psychologische stress waren blootgesteld bleek een afwijkend glucosemetabolisme én gedragsproblemen te vertonen. Uit recent onderzoek blijkt bovendien dat kinderen van obese vaders 73% meer risico lopen op autistische stoornissen. In het sperma van vaders met een of meer autistische kinderen zijn vrijwel dezelfde epigenetische kenmerken aangetroffen als bij obese mannen.
Biologisch bepaalde erfenis
Al deze ontdekkingen zetten de perceptie ten aanzien van wat erfelijk of aangeboren is of het gevolg van een eigen keuze behoorlijk op zijn kop. Met het oog op het half miljard mensen dat in 2030 obees zal zijn, moeten we heel anders gaan denken over wat onze biologische erfenis eigenlijk inhoudt, zegt Barrès.
Toch staan we ook aan het begin van de bevrijding van de dwingende invloed van de erfelijkheid op ons nageslachtHij beziet zijn nieuwgeboren zoon in dat licht. Zoals miljoenen andere Europeanen is Barrès een nakomeling van een soldaat die WO I overleefde. Zijn genen zijn epigenetisch beïnvloed door de trauma's van de loopgraven en door de enorme welvaartsontwikkeling met veranderende eetgewoonten van de afgelopen 60 jaar. Hij draagt genetisch een deel van het leven van zijn voorouders in zich mee.
Enerzijds klinkt dat angstaanjagend; mensen zijn het product van de leefstijl en ervaringen van hun directe voorouders. Anderzijds is het een bevrijding; mensen die nu geboren worden, behoren tot de eerste generatie mensen die zich er van bewust is dat je zelf een hand kunt hebben in de biologische en gedragskenmerken die je doorgeeft aan je kinderen. En dat, besluit Barrès, markeert het begin van de bevrijding van de dwingende invloed van de erfelijkheid op ons nageslacht.
Fotocredits: 'a DNA molecule that is methylated on both strands on the center cytosine. DNA methylation plays an important role for epigenetic gene regulation', Christoph Bock (Max Planck Institute for Informatics), via Wikimedia
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 april krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 april krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Zeer interessante en inderdaad, per saldo opbeurende boodschap.
Een opvallende ontwikkeling in de mensgeschiedenis was het verband tussen afname van lactose-intolerantie, bleker worden van de huidskleur, en toename van lichaamslengte bij Europeanen sinds 8.000 jaar. Tegelijkertijd stimuleerde dit wellicht cultureel het drinken van koeienmelk, en daarmee de rundveehouderij.
Lees hier hoe Europeanen aan hun lichte huid komen..
“This data is fun because it shows how much recent evolution has taken place.”
[ ... ] the work reveals how an individual’s genetic potential is shaped by their diet and adaptation to their habitat. “We’re getting a much more detailed picture now of how selection works.”
Ook Friesland-Campina wijdt op haar website hieraan een pagina, met een aantal links uit deze betrekkelijk jonge kennisnische.
Misschien kan lactose-intolerantie bij 70-80% van de wereldbevolking wel beter worden gekoesterd, vanwege bepaalde genetisch gekoppelde gunstige eigenschappen, die gewoon niet onderzocht of wat minder bekend zijn.
Zo nieuw is dit nu ook weer niet. Al in 1939 bracht Weston A. Price zijn boek "Nutrition and physical degeneration" uit, waarin hij een hele reeks epigenetische (avant la lettre) afwijkingen beschrijft. De man wordt echter helaas door de mainstream volledig genegeerd.
Traumatische ervaringen van opa en oma hebben invloed op ons (arme vluchtelingen). Blijkt maar eens uit dat oorlog voeren ongezond is.
Vraag me af wat dit betekent voor het vlees dat we eten dat afkomstig is uit de bio-industrie.
Andersom, het goede gevoel van het eten biologische vlees heeft dus ook een positieve invloed op ons nageslacht.
Zou dit principe trouwens ook voor groente en fruit gelden?
Interessant.
Zouden kinderen hun obese ouders, met dit harde (?), wetenschappelijke onderzoek, aansprakelijk kunnen stellen, omdat ze geen faire start kregen ?
En kan ik in Duitsland alsnog als 2e generatie ‘oorlogsslachtoffer’ een claim indienen, omdat mijn vader’s zaad na twee jaar kamp “epigenetisch beïnvloed werden door de trauma's” ?
Kritische relativeren van bovenstaande lijkt me verstandig.
Mogelijke invloed verheffen tot fysisch determinisme, lijkt me een beetje gevaarlijk..
De suggestieve gedachte en interpretatie, dat we ‘dus’ onze genen eenvoudig en snel (maagbandje of maagverkleining) ‘genetisch kunnen manipuleren’, neem ik met een korrel zout.
Dat dit onderzoek interessante commerciële mogelijkheden biedt voor natuurgeneeskunde en andere vormen alternatieve geneeskunde met kruiden en super foods, die nu de ouderwens op een gezond zaad en dus nageslacht kunnen gaan exploiteren, neem ik zonder meer aan.
Boland#1
Hoe we een lichte huid komen ? Heikel onderwerp...
Ik vrees dat we hier op het bijzondere vakgebied van antroposofisch racist Rudolf Steiner komen die interessante theorieën ontwikkelde over de rassenkleur met name van de negroïde en roodhuidige medemens.
Deze man met zijn fascistoïde ideeëngoed is nog steeds populair in Nederland in zweverige kringen, die zeer bijzonder onderwijs voor hun nakomelingen wensen.
Misschien hun zaad laten nakijken ?
Dat ik het resultaat van mijn voorouders ben, was ik mij altijd bewust.
O.k., dat het ook doorwerkt tot in de genen is relatief nieuw, maar het past wel goed in het plaatje. Puur door het zo te benoemen. (Het instinct op zich was mij wel weer bekend.)
Waarom zou het niet?
Ikzelf heb besloten mijn genen niet 'over' te dragen (doordenker...).
We hebben het, relatief zelf in de hand.
Maar wat is -naast de genen- het psychologisch resultaat van jouw bestaan op deze aarde?
Daar heb ik ook mijn kaarten op gezet.