1 min
Meelwormen breken verschillende soorten plastic biologisch af. Dit kan een oplossing zijn voor de zich ophopende berg plastic.
Onderzoekers van Stanford University blijken stomverbaasd: ''soms verrast de wetenschap ons, dit was een shock". In samenwerking met Chinese onderzoekers ontdekten ze dat wormen piepschuim en andere vormen van polystyreen omzetten in koolstofdioxide.
Van plastic tot bodem
In het lab aten 100 meelwormen tussen de 34 en 39 milligram piepschuim, ongeveer het gewicht van een kleine pil. Ze zetten ongeveer de helft om in koolstofdioxide en de andere helft scheidden ze binnen 24 uur uit. Dit afval is veilig te gebruiken als bodem voor gewassen. Meelwormen die alleen plastic te eten kregen, waren even gezond als de meelwormen die een normaal menu aten.
Al eerder bleek dat meelwormen polyethyleen kunnen omzetten, het plastic in bijvoorbeeld afvalzakjes, dankzij de micro-organismen in hun darmen. Polystyreen leek niet biologisch afbreekbaar en daardoor een groter probleem voor het milieu. De afbraak door meelwormen lijkt nu een nieuwe optie voor de afbraak van dit plastic, hoewel de hoeveelheden die de wormen omzetten nog erg klein zijn. De wetenschappers onderzoeken nu of micro-organismen in meelwormen en andere insecten ook andere plastics kunnen afbreken. Het gaat om polypropyleen, gebruikt in bijvoorbeeld textiel en auto-onderdelen, microbeads en bioplastics.
Ook voor de plastic-soep in zee kunnen insecten mogelijk uitkomst bieden, denken de onderzoekers. Daarom willen ze op zoek naar een marine-equivalent van de meelworm die het plastic in zee kan afbreken.
Fotocredits: 'Millions of Mealworms', OakleyOriginals
Dit artikel afdrukken
Van plastic tot bodem
In het lab aten 100 meelwormen tussen de 34 en 39 milligram piepschuim, ongeveer het gewicht van een kleine pil. Ze zetten ongeveer de helft om in koolstofdioxide en de andere helft scheidden ze binnen 24 uur uit. Dit afval is veilig te gebruiken als bodem voor gewassen. Meelwormen die alleen plastic te eten kregen, waren even gezond als de meelwormen die een normaal menu aten.
Meelwormen die een alleen plastic te eten kregen waren even gezond als de meelwormen die een normaal menu aten.Verschillende plastics
Al eerder bleek dat meelwormen polyethyleen kunnen omzetten, het plastic in bijvoorbeeld afvalzakjes, dankzij de micro-organismen in hun darmen. Polystyreen leek niet biologisch afbreekbaar en daardoor een groter probleem voor het milieu. De afbraak door meelwormen lijkt nu een nieuwe optie voor de afbraak van dit plastic, hoewel de hoeveelheden die de wormen omzetten nog erg klein zijn. De wetenschappers onderzoeken nu of micro-organismen in meelwormen en andere insecten ook andere plastics kunnen afbreken. Het gaat om polypropyleen, gebruikt in bijvoorbeeld textiel en auto-onderdelen, microbeads en bioplastics.
Ook voor de plastic-soep in zee kunnen insecten mogelijk uitkomst bieden, denken de onderzoekers. Daarom willen ze op zoek naar een marine-equivalent van de meelworm die het plastic in zee kan afbreken.
Fotocredits: 'Millions of Mealworms', OakleyOriginals
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Wetenschappers ontdekten - bij toeval - dat ook de rups van de grote wasmot in staat is plastic te kunnen verteren. De rupsen vraten in opvallend weinig tijd gaten in plastic zakjes.
De rupsen blijken het polyethyleen waaruit de zakjes gemaakt zijn om te zetten in ethyleenglycol, een kleur- en geurloze vloeistof. Het plastic wordt dus niet alleen kapotgevreten met stukjes microplastic tot gevolg, maar daadwerkelijk omgezet in een andere stof.
De wetenschappers hopen dat ze het onderliggende proces (op termijn) zodanig kunnen ontrafelen en opschalen dat het inzetbaar wordt voor een biotechnologische oplossing van het plasticprobleem.
Nog even terug naar de meelwormen. In het volledige artikel wordt met geen woord gerept over het eventueel gebruik van de uitwerpselen voor welk doel dan ook. Het woord "soil" komt in de 7 pagina's niet voor. Het enige wat duidelijk gemaakt wordt, is dat de lange ketens afgebroken worden tot kortere.
Daarnaast: "Styrofoam, unlike the bran, does not have the proper water content and necessary rowth nutrients, such as proteins, phosphorus, vitamins, and minerals. ". De meelwormen die op polystyreen gevoed worden halen dus hun waardevolle componenten (eiwitten) uit het voer (zemelen) wat ze vóór hun polystyreen dieet tot zich genomen hadden. Ze worden niet lichter, wat wel gebeurt als ze een maand vasten, maar groeien ook niet, itt meelwormen die zemelen eten.
Meelwormen eten onder laboratorium omstandigheden per jaar ongeveer hun eigen lichaamsgewicht aan polystyreen. En met een productie van 14,6 miljoen ton polystyreen zul je dus een vergelijkbaar gewicht aan meelwormen moeten kweken met zemelen om de jaarproduktie op te laten eten.
#61 Klootwijk kan ook niet rekenen. Ik kan hier maar wat roepen en ieder gaat er mee akkoord of leest het niet.
Correctie dus: Voor een goede bemesting van een akker/tuin heb je 35 ton poep per ha nodig.
Ik, jij, u schijt 328,5 kg stront per jaar. Dat is geschikt voor een jaarlijkse bemesting van mijn tuin van ongeveer 30m x 30m. Dat is heel wat minder dan die 3,89 miljoen m2 die Kloot mij vruchtbaar wil laten schijten. Die 35 jaar doet er sowieso niet toe, elk jaar moet er 35 ton/ha gescheten worden om de vruchtbaarheid van de grond te handhaven.
Het was geen visie Jos, maar collegestof regionale bodemkunde, lang geleden opgestoken in wageningen, maar is nog steeds zo, dat is het aardige van dit soort vakken(hoe anders is dat bijv. bij communicatiewetenschappen). Maar je hebt gelijk,to use safely is iets anders dan create fertility, alhoewel, als de doorlatendheid of kruimeligheid van d grond door die meelwormenpoepjes vergroot wordt (zoals bij regenwormen), zit het er dicht tegenaan. Wu moet maar wat vervolgonderzoek doen hierover.
#62 Dirk
Dank voor je visie op het begrip "soil", maar de vraag werd gesteld in het kader van het onderzoek van Wu en of Wu nu de wormenuitwerpselen mengt met grond, welke bodem volgens welke visie dan ook of van mijn part de bladeren uit je tuin is niet erg relevant. Je kunt eindeloos discussiëren over het Engelse woord "soil", betrek bijvoorbeeld de nuance "topsoil" nog even bij de definitie die Jopie geeft en we kunnen nog wel een boompje opzetten. Lijkt me niet wenselijk voor deze draad, maar de moderator vroeg er zelf om.
Waar deze discussie over gaat is dat Wu stelt dat zijn wormenpoep veilig is voor die "soil" en niet dat het wat toevoegt. En dat is in tegenstelling met de suggestie die wordt gewekt door de titel van dit artikel en sommige reacties.
Dick heeft e.e.a. genuanceerd en ziet de wormen als een hoop op vernieuwing in de sfeer van "wie weet wat er nog komt?" Dat is prima, dromen mag, maar voor vandaag moet wel duidelijk zijn wat nu werkelijkheid is en wat niet.
Ook ik heb laarzen.