Een pindaproducent die willens en wetens met Salmonella besmette producten naar zijn afnemers stuurde, is tot 28 jaar cel veroordeeld. Daarmee laat de Amerikaanse overheid zien dat zij voedselveiligheidszaken serieus neemt.
Een Amerikaanse rechtbank veroordeelde gisteren pindaproducent Stewart Parnell tot 28 jaar gevangenisstraf. Er was levenslang geëist. Parnell wordt verantwoordelijk gehouden voor een Salmonella-uitbraak die in 2008 en 2009 voor 9 slachtoffers in de VS zorgde.
Nooit eerder werd een zo zware straf opgelegd voor voedselgerelateerde misdrijven. Parnell is schuldig bevonden aan ruim 70 tenlasteleggingen, waaronder het verschepen van besmette producten buiten de staatsgrenzen terwijl hij wist dat ze besmet waren en obstructie van de rechtsgang. Zijn broer, Michael Parnell, staat mogelijk een gevangenisstraf van 20 jaar te wachten. Kwaliteitsmanager Mary Wilkerson wacht een straf van 8 tot 10 jaar.
Ernstige hygiënische misstanden
Parnell was jarenlang de baas van Peanut Corp. of America (PCA). Het bedrijf presenteerde zichzelf als 'The Processor of the World’s Finest Peanut Products' en liet zich voorstaan op een 'uitstekende voedselveiligheidsreputatie'. Dat bleek onterecht.
Tijdens het proces kwamen ernstige hygiënische misstanden aan het licht en bleek dat resultaten uit eigen testst al eerder Salmonella aangetoond hadden. Zelfs als partijen bevuild waren of testresultaten op zich lieten wachten, liet Parnell ze verzenden naar afnemers die er pindakaas, koekjes, ijs, ontbijtgranen en zelfs hondenkoekjes mee maakten. Toen de Salmonella-uitbraak naar de bron herleid was, moest Parnell de grootste recall aller tijden in de VS uitvoeren. Alle productie vanaf 2007 werd teruggehaald - ook die van gevestigde namen als Kellogg, een van PCA's afnemers.
Uiteindelijk maakte de besmette pinda's 714 mensen ziek en overleden er 9 mensen. PCA ging failliet en tientallen slachtoffers en hun families sleepten Parnell voor de rechter.
Voedselveiligheidstoezicht en naleving op de schop
Sinds de PCA-uitbraak treedt de federale overheid veel strenger op bij voedselveiligheidsschandalen. De uitbraak en nasleep droegen er aan bij dat de regering Obama voor het eerst in generaties het voedselveiligheidssysteem van de VS op de schop nam. In 2010 nam het Congres de Food Safety Modernization Act aan. Aan de implementatie daarvan wordt nog steeds gewerkt.
Precedentwerking?
De Parnellzaak zorgt ook voor vraagtekens. "Hoe gaan we om met anderen in vergelijkbare situaties? Waar trek je de grens? Is dat bij 33 doden? Bij 3?" zegt Bill Marler, een vooraanstaande voedselveiligheidsadvocaat in The Washington Post.
De straf van Parnell is de zwaarste ooit. In eerdere ernstige voedselschandalen kwamen de schuldigen er met lichtere straffen vanaf. Zo kregen twee eierproducenten een aantal maanden gevangenisstraf voor hun rol in een salmonella-uitbraak in 2010. Vorig jaar zagen twee meloenentelers zich veroordeeld tot 5 jaar proeftijd na een Listeria-besmetting waar 33 mensen aan overleden.
In Nederland verhoogde dit voorjaar de Tweede Kamer het boeteplafond voor overtredingen van de Warenwet naar 810.000 euro. Paardenvleesfraudeur Willy Selten werd veroordeeld tot 2,5 jaar cel.
Fotocredits: 'Peanut butter', Denise Krebs
Dit artikel afdrukken
Nooit eerder werd een zo zware straf opgelegd voor voedselgerelateerde misdrijven. Parnell is schuldig bevonden aan ruim 70 tenlasteleggingen, waaronder het verschepen van besmette producten buiten de staatsgrenzen terwijl hij wist dat ze besmet waren en obstructie van de rechtsgang. Zijn broer, Michael Parnell, staat mogelijk een gevangenisstraf van 20 jaar te wachten. Kwaliteitsmanager Mary Wilkerson wacht een straf van 8 tot 10 jaar.
Ernstige hygiënische misstanden
Parnell was jarenlang de baas van Peanut Corp. of America (PCA). Het bedrijf presenteerde zichzelf als 'The Processor of the World’s Finest Peanut Products' en liet zich voorstaan op een 'uitstekende voedselveiligheidsreputatie'. Dat bleek onterecht.
Tijdens het proces kwamen ernstige hygiënische misstanden aan het licht en bleek dat resultaten uit eigen testst al eerder Salmonella aangetoond hadden. Zelfs als partijen bevuild waren of testresultaten op zich lieten wachten, liet Parnell ze verzenden naar afnemers die er pindakaas, koekjes, ijs, ontbijtgranen en zelfs hondenkoekjes mee maakten. Toen de Salmonella-uitbraak naar de bron herleid was, moest Parnell de grootste recall aller tijden in de VS uitvoeren. Alle productie vanaf 2007 werd teruggehaald - ook die van gevestigde namen als Kellogg, een van PCA's afnemers.
Uiteindelijk maakte de besmette pinda's 714 mensen ziek en overleden er 9 mensen. PCA ging failliet en tientallen slachtoffers en hun families sleepten Parnell voor de rechter.
Voedselveiligheidstoezicht en naleving op de schop
Sinds de PCA-uitbraak treedt de federale overheid veel strenger op bij voedselveiligheidsschandalen. De uitbraak en nasleep droegen er aan bij dat de regering Obama voor het eerst in generaties het voedselveiligheidssysteem van de VS op de schop nam. In 2010 nam het Congres de Food Safety Modernization Act aan. Aan de implementatie daarvan wordt nog steeds gewerkt.
Precedentwerking?
De Parnellzaak zorgt ook voor vraagtekens. "Hoe gaan we om met anderen in vergelijkbare situaties? Waar trek je de grens? Is dat bij 33 doden? Bij 3?" zegt Bill Marler, een vooraanstaande voedselveiligheidsadvocaat in The Washington Post.
De straf van Parnell is de zwaarste ooit. In eerdere ernstige voedselschandalen kwamen de schuldigen er met lichtere straffen vanaf. Zo kregen twee eierproducenten een aantal maanden gevangenisstraf voor hun rol in een salmonella-uitbraak in 2010. Vorig jaar zagen twee meloenentelers zich veroordeeld tot 5 jaar proeftijd na een Listeria-besmetting waar 33 mensen aan overleden.
In Nederland verhoogde dit voorjaar de Tweede Kamer het boeteplafond voor overtredingen van de Warenwet naar 810.000 euro. Paardenvleesfraudeur Willy Selten werd veroordeeld tot 2,5 jaar cel.
Fotocredits: 'Peanut butter', Denise Krebs
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 april krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 april krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Mooi, zo'n straf heeft een preventieve werking denk ik. Waarom worden Big Pharma gangsters niet soortgelijk fors bestraft? De boeven van Johnson & Johnson bijvoorbeeld (zie Radar van de afgelopen week en afgelopen maandag), zie de special van Huffington Post over de misdadige praktijken van J&J... Te gruwelijk voor woorden.
Een (enorme) boete helpt niet, die miljoenen / miljarden verhalen ze via hun producten cq 'medicijnen' weer op de consumenten / patiënten - maar tig jaar in de bak, dat is toch anders.
Komop, NVWA, go get them! Neem bij een controle standaard pek en veren mee, dat zal ze leren.
Interessant is ook de straf voor de kwaliteitsmanager van PCA. Mary Wilkerson, oud 41 jaar, kreeg 5 jaar cel.
Deze kwaliteitsmanager nam deel aan het vervalsen van de analysecertificaten. Als ze een positief resultaat terug kreeg van het lab, stuurde ze een monster naar een ander lab, net zolang tot er een negatief resultaat uitkwam.
Hoewel de verdediging betoogde dat zij simpelweg de opdrachten van haar baas uitvoerde, achtte de jury haar mede verantwoordelijk, vooral ook omdat zij, naast het vervalsen van analysedocumenten, in 2008 deelnam aan het willens en wetens misleiden van de autoriteiten die de uitbraak onderzochten.
Overigens was Mary Wilkerson geen deskundige in de levensmiddelenproductie. Zij startte haar loopbaan bij PCA als receptioniste.
Simone, vind jij de straf terecht of onterecht omdat ze orders uitvoerde?
De QA manager had in de eerste plaats haar baas moeten proberen te overtuigen dat hij verkeerde beslissingen nam. Gezien haar leeftijd en voorgeschiedenis, vereist dat een enorme durf.
Als hij zich niet laat overtuigen en haar dreigt met ontslag als ze zijn orders niet uitvoert, moet ze goed nadenken, thuis of bij familie en vrienden steun vragen, en vervolgens, na een ongetwijfeld slapeloze nacht, haar baas zeggen dat ze geen uitslagen kan vervalsen.
Ze weet dat ze vervolgens ontslagen wordt. Uiterst pijnlijk, maar onvermijdelijk voor haar om zo te handelen.
Ze kan zich troosten met de gedachte dat het bedrijf haar niet waard is. Dat lijkt een kleinigheid, maar een schoon geweten is geen kleinigheid.
In de toekomst kijkt ze dan zonder schuldgevoel terug op haar acties.
Godzijdank is zo een dilemma mij nog nooit overkomen.
Het is een bekend ethisch dilemma, Simone. Het komt bijna regelrecht uit de textbooks zoals ik ze me herinner uit mijn colleges ethiek.
We gaan een stapje verder: wat vind je van het oordeel van de rechter?