Tien Amerikaanse wetenschappers ergeren zich aan het wantrouwen in de levensmiddelentechnologie. Daarom begonnen ze een actie.
Matt Teegarden, promovendus aan de Ohio State University, ziet met lede ogen aan dat consumenten meer naar bang-makende berichten luisteren, dan naar wetenschappelijke feiten. Terwijl bijvoorbeeld een groot deel van de wetenschappers genetisch gemanipuleerd voedsel veilig vindt, wijst de consument het af.
Ingrediënten die een drie-jarige niet kan uitspreken moet je mijden, luidt inmiddels de algemene wijsheid. Restaurants en supermarkten stoppen daarom met het gebruik van GMO’s en 'chemicaliën' in reactie op de afwijzende houding van consumenten. Albert Heijn besloot recent zes E-nummers uit zijn assortiment te gaan halen in reactie op een actie van foodwatch.
De Wageningse wetenschapper Ralf Hartemink zei dat te betreuren. jammer. Laat je niet bang maken door een naampje, zeggen ook Teegarden en negen andere jonge wetenschappers met hun actie. Met een serie filmpjes willen ze meer helderheid geven over 'chemicaliën' in ons eten.
Voedingsadditieven zoals bijvoorbeeld het anti-oxidant tert-butylhydrochinon (E319) hebben moeilijke namen, maar zijn daarom nog niet gevaarlijk. Van nature zit ons eten vol stoffen met onuitspreekbare chemicaliën. Dat vinden de jonge wetenschappers niets om je zorgen over te maken. Ze verwijzen naar de website van het Institute of Food Technologists voor meer ‘voedingsfeiten’.
Het is geweldig dat mensen vragen stellen over hun voedsel en dat ze nieuwsgierig zijn, zegt Teegarden. Het probleem is alleen dat de angstcultuur wordt gevoed. De wetenschap zou de dupe zijn van deze angstzaaierij. Daarom willen ze onderdeel zijn van een dialoog met een zo breed mogelijke groep deelnemers.
Fotocredits: 'The Science of Food', profkarim
Dit artikel afdrukken
Ingrediënten die een drie-jarige niet kan uitspreken moet je mijden, luidt inmiddels de algemene wijsheid. Restaurants en supermarkten stoppen daarom met het gebruik van GMO’s en 'chemicaliën' in reactie op de afwijzende houding van consumenten. Albert Heijn besloot recent zes E-nummers uit zijn assortiment te gaan halen in reactie op een actie van foodwatch.
De Wageningse wetenschapper Ralf Hartemink zei dat te betreuren. jammer. Laat je niet bang maken door een naampje, zeggen ook Teegarden en negen andere jonge wetenschappers met hun actie. Met een serie filmpjes willen ze meer helderheid geven over 'chemicaliën' in ons eten.
Voedingsadditieven zoals bijvoorbeeld het anti-oxidant tert-butylhydrochinon (E319) hebben moeilijke namen, maar zijn daarom nog niet gevaarlijk. Van nature zit ons eten vol stoffen met onuitspreekbare chemicaliën. Dat vinden de jonge wetenschappers niets om je zorgen over te maken. Ze verwijzen naar de website van het Institute of Food Technologists voor meer ‘voedingsfeiten’.
Het is geweldig dat mensen vragen stellen over hun voedsel en dat ze nieuwsgierig zijn, zegt Teegarden. Het probleem is alleen dat de angstcultuur wordt gevoed. De wetenschap zou de dupe zijn van deze angstzaaierij. Daarom willen ze onderdeel zijn van een dialoog met een zo breed mogelijke groep deelnemers.
Fotocredits: 'The Science of Food', profkarim
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Vooral ook het dihydroxy-monoxide gehalte in mineraalwater is erg beangstigend.
Heel lollig, meneer Hartemink. Jammer dat U als deskundige geen poging doet te achterhalen waarom ‘mensen’ zo’n angst hebben gekregen voor stofjes met moeilijke namen. U en uw olijke jonge collega’s in de VS kunnen wel denken dat dat helemaal nergens voor nodig is, en ik kan het ook nog met uw eens zijn, maar vraagt u zich niet af of er een reden is waarom ‘de mensen’ alle additieven en andere toegevoegde chemicaliën in voedsel op een hoop gooien en diskwalificeren? Behalve door hun kennelijk beperkte beheersing van potjeslatijn? Dat zijn vermoedelijk dezelfde mensen die zonder moeite medicijnen met moeilijke namen slikken. Er moet in het verleden iets misgegaan zijn, iets met vertrouwen. Kan het misschien zijn dat de vrees voor die chemicaliën in de beleving van veel van die domme mensen samenvalt met het ongezonde fabrieksvoedsel waar ze nu een keer vanaf willen?
@Huib
Het valt volgens mij samen met een algeheel wantrouwen tegen alles wat groot, systemisch en anoniem is.
Of het nou om de politiek, de sport, of het bedrijfsleven is.
Dat wantrouwen wordt gevoed door breed uitgemeten gebeurtenissen die veelal ten onrechte als de stand van zaken wordt aangezien.
De volgende vraag is dus hoe los je dat op? Wie het weet mag het zeggen.
Sander, 'een algeheel wantrouwen tegen alles wat groot, systemisch en anoniem is' lijkt mij heel gezond!
Er wordt hier wel degelijk onderzoek naar gedaan. Niet door mij, maar door de afdeling Communicatiewetenschappen van de WU. Het lijkt erg complex te zijn, maar zoals gezegd ben ik er niet bij betrokken. Verantwoordelijke is Marijn Poortvliet.
Ik noemde de dihydroxy-monoxide niet geheel zomaar. Zie www.dhmo.org, een site hierover die heel erg beangstigend is en waar, naar het schijnt, in een van de staten van de VS een senator een motie heeft ingediend om DHMO uit al ons te bannen. (Ik heb dat overigens nooit geverifieerd). De site gebruiken we om te laten zien hoe makkelijk het is om een 'anti'-site te maken die door veel mensen geloofd wordt.