1 min
Hoewel vaak het tegenovergestelde wordt beweerd, doet de samenstelling van budgetmerken niet onder voor huismerken en A-merken. Dat concludeert een gedetailleerd Frans onderzoek.
De aan de Franse overheid gelieerde instellingen Anses (Agence nationale de sécurité sanitaire de l'alimentation) en Inra (Institut national de la recherche agronomique) lieten het Observatoire de l'Alimentation (Oqali) onderzoeken hoe het gesteld is met de voedingswaarde van budgetproducten in supermarkten.
Oqali onderzocht meer dan 16.000 verwerkte voedingsmiddelen die werden gekocht in de periode 2008 - 2011. De vergelijking betrof A-merken, huismerken, budgetmerken van huismerken en producten van harddiscounters (zoals Aldi en Lidl). Het ging om een vergelijking in de segmenten vleeswaren, graanrepen, snacks, pizza's, (verse) melk- en yoghurtproducten, ontbijtgranen, frisdranken, chocolade en chocoladeproducten, jam, broodproducten en sauzen.
Het rapport is vandaag gepubliceerd op de website van Oqali.
'Niet te veralgemeniseren verschillen'
Budgetmerken blijken in samenstelling van ingrediënten niet onder te doen doen voor de huismerken van supermarkten of A-merken. Er zijn weliswaar verschillen aan te wijzen, maar die zijn niet te veralgemeniseren en spelen tussen alle producten in alle kanalen, zegt Oqali in Le Figaro.
Wel liet een simulatiemodel zien dat consumenten die uitsluitend boodschappen uit het goedkoopste marktsegment kopen, een licht tekort aan eiwitten zouden kunnen oplopen. Eiwitten zijn van belang voor het onderhoud van het lichaam. Ernstig is deze constatering echter niet volgens Oqali. "Gezien het feit dat de bevolking in het algemeen meer eiwitten binnenkrijgen dan de dagelijkse aanbeveling, zal het uitsluitend consumeren van producten uit de budgetprijscategorie niet tot een voedingstekort of onvoldoende eiwitinname leiden", aldus de organisatie.
0-meting
Oqali wil verdere producten in het segment kant-en-klaar verwerkt in kaart brengen, waaronder maaltijden, aardappelproducten, bouillons en soepen. De beschrijvende studies die uit een reeks van onderzoeken resulteren, moeten een 0-meting vormen om de ontwikkeling van de kwaliteit van het aanbod te kunnen volgen.
Additieven en voedingswaarde
De organisatie geeft aan dat het volgen van het aanbod 'buitengewoon nuttig is om de consumptie van additieven beter in kaart te kunnen brengen'. Het ruim 100 pagina's tellende rapport bevat in grote mate van detail beschrijvingen van gebruikte additieven in de onderzochte levensmiddelen zoals die via de verschillende kanalen en merken worden verkocht.
Kennelijk verwacht de organisatie daarover 'gedoe' in de toekomst. Oqali schrijft: "als we weten hoe vaak en hoeveel additieven de bevolking binnenkrijgt, kan een verfijnde analyse worden gemaakt van de blootstelling van het publiek aan additieven. Voorts zou het bovendien interessant kunnen zijn die feitelijke gegevens te vergelijken met de beweringen die worden gedaan over voedingswaarden en de hoeveelheid stoffen die in omloop zijn."
Fotocredits: 'Qu'on fit Ur(staat)', PierrO
Dit artikel afdrukken
Oqali onderzocht meer dan 16.000 verwerkte voedingsmiddelen die werden gekocht in de periode 2008 - 2011. De vergelijking betrof A-merken, huismerken, budgetmerken van huismerken en producten van harddiscounters (zoals Aldi en Lidl). Het ging om een vergelijking in de segmenten vleeswaren, graanrepen, snacks, pizza's, (verse) melk- en yoghurtproducten, ontbijtgranen, frisdranken, chocolade en chocoladeproducten, jam, broodproducten en sauzen.
Het rapport is vandaag gepubliceerd op de website van Oqali.
'Niet te veralgemeniseren verschillen'
Budgetmerken blijken in samenstelling van ingrediënten niet onder te doen doen voor de huismerken van supermarkten of A-merken. Er zijn weliswaar verschillen aan te wijzen, maar die zijn niet te veralgemeniseren en spelen tussen alle producten in alle kanalen, zegt Oqali in Le Figaro.
Wel liet een simulatiemodel zien dat consumenten die uitsluitend boodschappen uit het goedkoopste marktsegment kopen, een licht tekort aan eiwitten zouden kunnen oplopen. Eiwitten zijn van belang voor het onderhoud van het lichaam. Ernstig is deze constatering echter niet volgens Oqali. "Gezien het feit dat de bevolking in het algemeen meer eiwitten binnenkrijgen dan de dagelijkse aanbeveling, zal het uitsluitend consumeren van producten uit de budgetprijscategorie niet tot een voedingstekort of onvoldoende eiwitinname leiden", aldus de organisatie.
0-meting
Oqali wil verdere producten in het segment kant-en-klaar verwerkt in kaart brengen, waaronder maaltijden, aardappelproducten, bouillons en soepen. De beschrijvende studies die uit een reeks van onderzoeken resulteren, moeten een 0-meting vormen om de ontwikkeling van de kwaliteit van het aanbod te kunnen volgen.
Additieven en voedingswaarde
De organisatie geeft aan dat het volgen van het aanbod 'buitengewoon nuttig is om de consumptie van additieven beter in kaart te kunnen brengen'. Het ruim 100 pagina's tellende rapport bevat in grote mate van detail beschrijvingen van gebruikte additieven in de onderzochte levensmiddelen zoals die via de verschillende kanalen en merken worden verkocht.
Kennelijk verwacht de organisatie daarover 'gedoe' in de toekomst. Oqali schrijft: "als we weten hoe vaak en hoeveel additieven de bevolking binnenkrijgt, kan een verfijnde analyse worden gemaakt van de blootstelling van het publiek aan additieven. Voorts zou het bovendien interessant kunnen zijn die feitelijke gegevens te vergelijken met de beweringen die worden gedaan over voedingswaarden en de hoeveelheid stoffen die in omloop zijn."
Fotocredits: 'Qu'on fit Ur(staat)', PierrO
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
En daar gaan we weer. Hoe kan iemand beweren dat bij mensen een licht te kort aan eiwit kan ontstaan bij (veelvuldig eten van?) goedkope mueslirepen waar hetzelfde in zit, zegt het bericht, als in dure? Houdt het vrijwilligerswerk van Dennis Zeilstra op Foodlog nou nooit eens op?
(Uitleg: Dennis Zeilstra stampt elk onderzoeksresultaat over 'gezond' en 'ongezond' eten, omkleed met mooie argumenten de grond in. Ik denk dat Foodlog juist daarom doorgaat met overschrijven van onzin uit kranten.)
Wouter, ditmaal vergis je je en blijft Dennis werkeloos. Oqali bepleit nu juist een veel zorgvuldiger monitoring van wat mensen echt eten, dan wat gemiddelden. Daarom zegt de organisatie die bevinding - die bijv. het Nederlandse Voedingscentrum of de Gezondheidsraad als een feit zou kunnen presenteren - zelf al niet serieus te nemen.
Dennis hoeft er niets aan te doen. Dat deden Anses, Inra en uitvoeringsorganisatie Oqali zelf al. Ze zijn je helemaal voor; je moet wel goed lezen wat Foodlog schrijft. Lees vooral het slot van het stukje hierboven en constateer - als je goed Frans leest en even zoekt - dat je dat in de media niet terugvindt. Je moet het rapport er zelf even goed voor lezen. Oqali legt zelfs feitelijke munitie aan voor de niet aflatende soap over E-nrs. Buitengewoon interessant, want als de Fransen iets willen op dit gebied, dan doen ze het ook.
Goed, ik las niet zorgvuldig. Maar ik las t weer en zie het nog steeds zo staan. Licht eiwittekort zou kunnen bij goedkoop winkelen waar geen verschil is tussen goedkope boodschappen en dure.
Geeft niks hoor.
Lees dan ook dat die gedachte (onderzocht door de Fransen) resulteert uit een simulatie en dat er staat: Ernstig is deze constatering echter niet volgens Oqali. "Gezien het feit dat de bevolking in het algemeen meer eiwitten binnenkrijgen dan de dagelijkse aanbeveling, zal het uitsluitend consumeren van producten uit de budgetprijscategorie niet tot een voedingstekort of onvoldoende eiwitinname leiden", aldus de organisatie. Die zin staat er direct na en betekent dat epidemiologen (die jij graag op de hak neemt) er al gehakt van zouden maken. Maar lees vooral het eind: Oqali schrijft: "als we weten hoe vaak en hoeveel additieven de bevolking binnenkrijgt, kan een verfijnde analyse worden gemaakt van de blootstelling van het publiek aan additieven. Voorts zou het bovendien interessant kunnen zijn die feitelijke gegevens te vergelijken met de beweringen die worden gedaan over voedingswaarden en de hoeveelheid stoffen die in omloop zijn."
Oqali wil veel preciezer weten wat we echt binnenkrijgen en dat relateren aan gezondheids- en ziektegegevens om te weten welke indianenverhalen er allemaal rondgaan. Dan kan er eindelijk veel meer gezegd worden over voeding en gezondheid.
Dick vroeg me om even te reageren. Ik lees grofweg drie interessante punten:
1. De daadwerkelijke meting van producten.
2. Dat vermeende eiwitten tekort.
3. Een toekomst blik over e-nummers e.d.
De daadwerkelijke meting is het enige interessante omdat het heel factual laat zien wat er zoal te koop is. Maar als ik me niet vergis, kennen we in NL ook al een soortgelijke database.
Dat simulatiemodel is, als mijn Frans me niet in de steek laat, volgens het rapport zelf niks anders dan een projectie op een consumptie peiling uit 2006/2007 (de zgn INCA2 studie) onder wel 1918 volwassenen, 570 kinderen en 874 adolescenten. Bij hen was van 43 groepen en 110 subgroepen aan voedingsmiddelen gevraagd hoeveel ze daarvan aten. Vervolgens hebben de huidige onderzoekers gekeken wat er zou gebeuren als ze zouden doen alsof al die gegeten spullen uit het goedkope segment zouden zijn gekomen. Het feit dat ze concluderen dat het voorspelde eiwittekort er in de werkelijkheid helemaal niet is, betekent eigenlijk dat ze zeggen dat hun model niet klopt. En dat kan ook niet, want ze hebben lang niet alle productgroepen onderzocht. Vreemd verhaal dus.
De clue van de laatste alinea zit volgens mij in het woordje 'als'. Dat maakt het m.i. een nogal lege uitspraak. Ze stellen dat 'als' ze exact zouden weten wat mensen eten, dat ze met hun dbase dan ook zouden weten wat die mensen precies binnenkrijgen. Iedere onderzoeker kan zeggen 'als ik dat weet, dan...'. Feit is alleen dat ze het nu nog niet weten. Anders baseer je dat simulatiemodel immers niet op een peiling onder slechts 3500 mensen, en met alleen maar hoofdlijnen. Ik heb in het rapport zo snel niet kunnen vinden dat ze dit ook echt willen gaan meten. Ben benieuwd hoe dan.