Van behoudende kant is kritiek op Franciscus' kennelijke inmenging in wereldse zaken. Toch is de Paus duidelijk in zijn encycliek. Hij houdt zich aan de scheiding tussen kerk en staat, maar wil wel duidelijk maken dat we 'ons gemeenschappelijk huis' de afgelopen 200 jaar ernstig hebben mishandeld. Je kunt niet tegelijk naar de kerk gaan en je daar als zakenman of politicus geen rekenschap van geven, is zijn boodschap.

Vandaag komt de eerste ecologische en sociaal-filosofische encycliek van Paus Franciscus uit. Laudato si (Geloofd zijt Gij) gaat in op de plicht van iedereen om welvaart te delen en te zorgen voor het milieu waarin we samen zullen moeten overleven.

Jeb Bush, die zich een overtuigd katholiek noemt, hoopt dat hij niet door zijn lokale zieleherder zal worden gekapitteld omdat hij zegt dat hij dol is op deze vernieuwende paus, maar als politicus zijn advies niet nodig heeft en niet wil.



Bush lijkt aan precies die herijking op oude waarden geen boodschap te hebben, terwijl hij toch aanspraak maakt op zijn goede gebeden in de kerk. Daar wil de Paus een stokje voor steken
Mededingsrecht
Dat is een opvallende boodschap in een tijd waarin wordt gevraagd om moraliteit als basis om ons uit de politieke, economische, sociale en economische crises waarin de wereld zich bevindt te redden. Zelfs rond het Mededingingsrecht dat bij toeval samen met het verschijnen van Laudato si vandaag in de Nederlandse Tweede Kamer wordt besproken, gaan stemmen op om het te hervormen rond een aanpak die van oorsprong is gedefinieerd door Aristoteles in zijn deugdethiek. De oude wijsgeer, in wiens tijd minder zware economische belangen waren gevestigd dan in de onze, zei dat alle menselijk handelen - dus ook het economische - gericht moet zijn op het goede. Ons persoonlijk handelen mag en moet gericht zijn op ons eigen geluk, maar is alleen gelegitimeerd als het ons gezamenlijk doel dient. Om dat te realiseren zijn we van elkaars handelen afhankelijk zodat we daar in ons persoonlijk handelen rekening mee zullen moeten houden. Het goede leven heeft dan ook zowel een individuele als collectieve kant. Bush lijkt aan precies die herijking op oude, integrale waarden geen boodschap te hebben, terwijl hij toch aanspraak maakt op zijn goede gebeden in de kerk. Daar wil de Paus een stokje voor steken.

Het is kennelijk bijzonder dat juist in de discussie over ons Mededingingsrecht het beginsel van het goede en de manier waarop bedrijven daaraan bij kunnen dragen weer centraal komt te staan in zelfs ons economisch handelen.

NB: de Amerikaanse discussie heeft niet helemaal hetzelfde perspectief op de Paus als het onze. Op Grist geeft Ben Adler aan dat de Paus ook nog wat moet schuiven, omdat hij tegen abortus en het homohuwelijk is. Dat maakt het klimaatstandpunt van waaruit de Paus Laudate si aanzet, lastig in de VS. Progressieve Europeanen halen hun schouders op over de sex-en-huwelijk standpunten van de Paus en bewonderen zijn terugkeer naar menselijke waarden die boven het economisme gaan.

Fotocredits: Jeb Bush, Gage Skidmore
Dit artikel afdrukken