Aan gezond eten hangt ook in ons deel van de wereld een stevig prijskaartje. Heb je een laag inkomen? Reken er dan op tot een derde daarvan kwijt te zijn aan gezond eten.
Dat blijkt uit onderzoek door de Noord-Ierse Food Standards Agency (FSA-NI), safefood en het Consumer Council, meldt FoodNavigator.
Global Health Study
De Global Health study in The Lancet liet dat wereldwijd het maagaandeel junkfood harder groeit dan gezonde voeding. Westerse landen, maar ook middeninkomen-landen als China en India, consumeren in toenemende mate geraffineerd en nutriëntenarm voedsel. Dat kan in massa worden geproduceerd en gedistribueerd en is daarom goedkoop en aantrekkelijk.
’Hard bewijs werkelijke kosten boodschappenmand’
De onderzoekers vroegen consumenten (gepensioneerden en 4-persoonsgezinnen) om een realistisch en gezond boodschappenmandje samen te stellen. Het mandje moest voldoen aan de smaak en eisen van gezin, en daarnaast nog wat extraatjes bevatten voor bezoek en sociale gelegenheden.
Voedingskundigen van de University of Ulster beoordeelden de boodschappenmandjes aan de hand van de Britse voedingsrichtlijnen. Een gezond mandje voor een gepensioneerde bleek 36% van zijn weekinkomen kostte. Voor een gezin van 4 personen met een laag inkomen was dat 32%. Voor deze twee groepen kost gezond eten dus ongeveer een derde van hun inkomen.
Gemiddeld liggen de bestedingen aan voedsel in Westerse landen een stuk lager. Britten besteden 8,9% van hun inkomen aan eten, Amerikanen 6,8%. Wereldwijd varieert het percentage dat mensen aan hun eten kwijt zijn. In Polen ligt het rond de 20%. In Afrika, Azië en de voormalig Sovjet-Unie loopt het op tot 30 à 50%. In dat rijtje blijkt ook Noord-Ierland zich te scharen, vond de FSA-NI.
Volgens Sharon Gilmore van de FSA-NI is nu voor het eerst hard bewijs gevonden voor de werkelijke kosten van een gezonde boodschappenmand en hoe armoede en economische problemen gezond eten beïnvloeden.
Voedselarmoe-cyclus
Daarmee vormt de studie een goede aanvulling op een eerder rapport van de FSA-NI, Understanding food in the context of poverty, economic insecurity and social exclusion. Daaruit bleek dat Noord-Ierland kampt met een aantal problemen die de Noord-Ierse samenleving vangen in de 'voedselarmoede-cyclus'. Meer dan 60% van de Noord-Ieren is te zwaar, de groenten- en fruitaankopen zijn het laagst van het hele VK en 7% van de respondenten heeft eens per twee weken niet genoeg geld voor een voedzame maaltijd.
De voedselarmoede-cyclus wordt onder meer in de hand gewerkt door de hoge kosten van een gezond voedingspatroon. Mensen kopen goedkopere en minder voedzame voedingsmiddelen om toch maar iets te eten te hebben. Daarnaast zijn dalende kookkunsten en prioriteit voor bijvoorbeeld de energierekening factoren die een rol spelen in de voedselarmoede-cyclus.
Overheidscampagnes voor gezond-eten zijn niet aan dovemansoren gericht. Ze maken echter geen kans door een te krappe portemonnee. Armoede maakt dik.
Fotocredits: ‘20120106-OC-AMW-0081’, U.S. Department of Agriculture
Dit artikel afdrukken
Global Health Study
De Global Health study in The Lancet liet dat wereldwijd het maagaandeel junkfood harder groeit dan gezonde voeding. Westerse landen, maar ook middeninkomen-landen als China en India, consumeren in toenemende mate geraffineerd en nutriëntenarm voedsel. Dat kan in massa worden geproduceerd en gedistribueerd en is daarom goedkoop en aantrekkelijk.
’Hard bewijs werkelijke kosten boodschappenmand’
De onderzoekers vroegen consumenten (gepensioneerden en 4-persoonsgezinnen) om een realistisch en gezond boodschappenmandje samen te stellen. Het mandje moest voldoen aan de smaak en eisen van gezin, en daarnaast nog wat extraatjes bevatten voor bezoek en sociale gelegenheden.
Voedingskundigen van de University of Ulster beoordeelden de boodschappenmandjes aan de hand van de Britse voedingsrichtlijnen. Een gezond mandje voor een gepensioneerde bleek 36% van zijn weekinkomen kostte. Voor een gezin van 4 personen met een laag inkomen was dat 32%. Voor deze twee groepen kost gezond eten dus ongeveer een derde van hun inkomen.
Gemiddeld liggen de bestedingen aan voedsel in Westerse landen een stuk lager. Britten besteden 8,9% van hun inkomen aan eten, Amerikanen 6,8%. Wereldwijd varieert het percentage dat mensen aan hun eten kwijt zijn. In Polen ligt het rond de 20%. In Afrika, Azië en de voormalig Sovjet-Unie loopt het op tot 30 à 50%. In dat rijtje blijkt ook Noord-Ierland zich te scharen, vond de FSA-NI.
Volgens Sharon Gilmore van de FSA-NI is nu voor het eerst hard bewijs gevonden voor de werkelijke kosten van een gezonde boodschappenmand en hoe armoede en economische problemen gezond eten beïnvloeden.
Voedselarmoe-cyclus
Daarmee vormt de studie een goede aanvulling op een eerder rapport van de FSA-NI, Understanding food in the context of poverty, economic insecurity and social exclusion. Daaruit bleek dat Noord-Ierland kampt met een aantal problemen die de Noord-Ierse samenleving vangen in de 'voedselarmoede-cyclus'. Meer dan 60% van de Noord-Ieren is te zwaar, de groenten- en fruitaankopen zijn het laagst van het hele VK en 7% van de respondenten heeft eens per twee weken niet genoeg geld voor een voedzame maaltijd.
De voedselarmoede-cyclus wordt onder meer in de hand gewerkt door de hoge kosten van een gezond voedingspatroon. Mensen kopen goedkopere en minder voedzame voedingsmiddelen om toch maar iets te eten te hebben. Daarnaast zijn dalende kookkunsten en prioriteit voor bijvoorbeeld de energierekening factoren die een rol spelen in de voedselarmoede-cyclus.
Overheidscampagnes voor gezond-eten zijn niet aan dovemansoren gericht. Ze maken echter geen kans door een te krappe portemonnee. Armoede maakt dik.
Fotocredits: ‘20120106-OC-AMW-0081’, U.S. Department of Agriculture
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 april krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 april krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Dit zal best gelden voor de gemiddelde consument. Ikzelf echter leef al jaren op een inkomen onder de armoedegrens en kan een gezonde en smakelijke voeding (met alle aanbevolen componenten en voor een groot deel biologisch) op tafel zetten voor onder de 4 euro per dag. Terwijl dat volgens het NIBUD bijna 7 euro zou moeten zijn. Dat is inclusief koffie en thee ed. Daarbij moet wel gezegd dat ik zo min mogelijk bewerkte producten koop. Warme maaltijden inclusief sauzen maak ik altijd zelf, van verse ingrediënten, dat is goedkoper dan uit een pakje of potje. Veel lokaal rechtstreeks bij de boer of molenaar kopen en bijvoorbeeld zelf brood bakken helpen daar ook bij. Zelfgemaakte jam van uit de natuur geplukte vruchten en eieren van eigen kipjes voorzien in broodbeleg. Kaas en boter koop ik dan weer wel rechtstreeks bij een zelfkazende boer. Kruiden en klein fruit en nog zo wat komen uit eigen tuin. Hoewel mijn maaltijden altijd van goede, bijna culinaire, kwaliteit zijn eet ik verder sober. Geen koek of snoep of toetjes, behalve bij speciale gelegenheden en dan zelfgebakken. Voor bezoek heb ik donkere chocolade in huis, dat lust ik zelf niet maar dan heb ik altijd iets om aan te bieden bij thee of koffie. Ik lust geen alcoholhoudende dranken of frisdrank, dat scheelt ook. Als je uitgaat van de armoedegrens, die momenteel iets boven de 1000 euro ligt en de voeding kost onder de 120 euro voor mezelf met minder dan 30 euro uitloop voor gasten, speciale gelegenheden ed. dan is het percentage aan voeding dus ruim minder dan 15%. Vermoedelijk eerder 13%.
Het lijkt mij dat gerichte educatie voor de armere groepen in de samenleving (budgetteer cursus en inkoop- en kook cursussen bijvoorbeeld, liever dan alleen vertellen wat wel en niet gezond is) een hele hoop kan doen om ook hun percentage aan voedingskosten naar beneden te halen terwijl ze tegelijkertijd gezonder gaan eten.
Beste Veronica, zou je met jouw kennis misschien iets kunnen doen, bijvoorbeeld in samenwerking met gemeenten? Ik denk dat veel mensen die niet bekend zijn met foodlog, of niet heel creatief zijn maar wel graag een gezonde maaltijd op tafel willen toveren (en liefst ook aan het einde van de maand) daar heel blij mee zouden zijn. Gisteren nog op nieuwsuur gezien dat de economie groeit, maar dat het er treurig uitziet qua werkgelegenheid voor 45 plussers. Ik vind het maar een zorgelijke ontwikkeling.
Veronica is kien, praktisch en niet gemakzuchtig (educatie?) en dat ontbreekt natuurlijk bij al die probleemarmen in de US en Noord Ierland, het is niet zozeer dat geld vrees ik! Klopt dat Veronica?
# 2 Erna en # 3 Dick. Door het land heen zijn er al veel initiatieven; consuminderhuizen, stadstuinieren, cursussen over rondkomen, kookclubs in dorpshuizen en buurthuizen. Ook op internet is heel veel te vinden over dit onderwerp. De website van Genoeg bijvoorbeeld of Mijmeringen van Annemiek van Deursen van consuminderhuis Parkstad. Een schat aan ideeën en tips. Ook voor de niet zo creatieve of kiene medemens.
Overigens zijn er ook in een aantal grote steden in de VS zoals Detroit en Chicago vergelijkbare alternatieven waar de armen op braakliggende stukken grond hun eigen producten verbouwen en er ook mee leren koken. Van het hebben van een moestuin word je trouwens bere-creatief; wat kan ik nog meer verzinnen met de overdosis spinazie, sperziebonen of noem maar op. Tegenwoordig met internet is dat nog makkelijker. Je tikt op een van de vele kooksites of op Kliekipedia je ingrediënt in en je hoeft het niet eens meer allemaal zelf te bedenken.
Programma's als 'Geen cent te makken' of Kassa die voor de doelgroep gemaakt zijn kunnen hierin beter aan de weg timmeren dan de plaatselijke of individuele alternatieven. Tips die via TV tot de doelgroep komen blijven doorgaans beter hangen en bereiken ook een veel groter en breder publiek.
Dus dat idee van een moestuin van Jetta Klijnsma was nog helemaal niet zo gek? Ze heeft er anders al heel wat nare opmerkingen over gekregen, en ook wel spijt dat ze het eruit flapte!Ja, politici moeten enorm oppassen met wat ze zeggen, stel je voor dat ik ook iedere uitlating of opmerking op een microweegschaaltje zou moeten wegen voor ik ze liet ontglippen, ik zou geen leven meer hebben, vrees ik!