Bloedarmoede door ijzertekort is volgens de World Health Organization (WHO) een toenemend probleem. Koken met de Lucky Iron Fish is een veel toegankelijkere oplossing voor bloedarmoede dan staalpillen.
Bloedarmoede is het meest voorkomende gevolg van ontoereikende voeding ter wereld. Vooral zwangere vrouwen en kinderen lopen risico. De WHO schat dat ongeveer twee miljard mensen anemie hebben. Dit komt voornamelijk door een ijzertekort door slechte voeding. Vooral mensen uit ontwikkelingslanden, waar het dieet vaak alleen uit witte rijst bestaat, hebben er last van. Geschat wordt dat bijna 50% van de vrouwen en kinderen in ontwikkelingslanden last heeft van bloedarmoede.
Staalpillen, de standaardoplossing bij bloedarmoede, zijn niet voor iedereen beschikbaar of betaalbaar. Daarom zocht de Canadese wetenschapper Christopher Charles een andere oplossing. Uit eerdere onderzoeken was bekend dat eten dat in ijzeren pannen bereid is, een hoger ijzergehalte heeft. Charles bedacht dat het ook mogelijk moet zijn het ijzergehalte te verhogen door een klompje ijzer mee te koken. Hij ontwikkelde een ijzeren vis, de Lucky Iron Fish. De visvorm is vriendelijk en maakt acceptatie gemakkelijk.
De gebruiksaanwijzing is heel simpel. Kook de Lucky Iron Fish minimaal 10 minuten mee in het water of de soep en haal hem eruit voor je gaat eten. Voeg een scheutje citrussap toe, dat zorgt er voor dat het lichaam het ijzer beter opneemt. De Lucky Iron Fish kan op deze manier 75% van de aanbevolen dagelijkse hoeveelheid ijzer voor volwassenen leveren.
Een studie met honderden deelnemers in Cambodja toonde aan dat de helft van de Lucky Iron Fish gebruikers na twaalf maanden geen bloedarmoede meer heeft. Momenteel zijn al meer dan 50.000 mensen met bloedarmoede geholpen. De lachende ijzeren vis is wereldwijd verkrijgbaar en kan uitgroeien tot dé oplossing voor bloedarmoede als gevolg van ijzertekort.
Echt ijzer in je eten is dus zo gek nog niet. Een paar jaar geleden deed de ontdekking dat in cornflakes 'gemalen kinderfietsjes' zaten veel stof opwaaien. Eet ze met sinaasappelsap in plaats van melk, en je hebt geen staalpillen meer nodig. Dat zegt de WHO, dus dan moet het wel waar zijn.
Fotocredits: Lucky Iron Fish
Dit artikel afdrukken
Geschat wordt dat bijna 50% van de vrouwen en kinderen in ontwikkelingslanden last heeft van bloedarmoedeIJzerklomp toegankelijker dan staalpillen
Staalpillen, de standaardoplossing bij bloedarmoede, zijn niet voor iedereen beschikbaar of betaalbaar. Daarom zocht de Canadese wetenschapper Christopher Charles een andere oplossing. Uit eerdere onderzoeken was bekend dat eten dat in ijzeren pannen bereid is, een hoger ijzergehalte heeft. Charles bedacht dat het ook mogelijk moet zijn het ijzergehalte te verhogen door een klompje ijzer mee te koken. Hij ontwikkelde een ijzeren vis, de Lucky Iron Fish. De visvorm is vriendelijk en maakt acceptatie gemakkelijk.
De gebruiksaanwijzing is heel simpel. Kook de Lucky Iron Fish minimaal 10 minuten mee in het water of de soep en haal hem eruit voor je gaat eten. Voeg een scheutje citrussap toe, dat zorgt er voor dat het lichaam het ijzer beter opneemt. De Lucky Iron Fish kan op deze manier 75% van de aanbevolen dagelijkse hoeveelheid ijzer voor volwassenen leveren.
Een studie met honderden deelnemers in Cambodja toonde aan dat de helft van de Lucky Iron Fish gebruikers na twaalf maanden geen bloedarmoede meer heeft. Momenteel zijn al meer dan 50.000 mensen met bloedarmoede geholpen. De lachende ijzeren vis is wereldwijd verkrijgbaar en kan uitgroeien tot dé oplossing voor bloedarmoede als gevolg van ijzertekort.
Echt ijzer in je eten is dus zo gek nog niet. Een paar jaar geleden deed de ontdekking dat in cornflakes 'gemalen kinderfietsjes' zaten veel stof opwaaien. Eet ze met sinaasappelsap in plaats van melk, en je hebt geen staalpillen meer nodig. Dat zegt de WHO, dus dan moet het wel waar zijn.
Fotocredits: Lucky Iron Fish
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Waarom niet terug naar de gietijzere koekenpan of wok.
Bijkomend voordeel, je maakt het schoon door er droog zand in te schuren en zodoende heb je geen water nodig om je vaat te doen. Dubbel duurzaam dus.
Ik had een tante met jaren en jaren lang chronische bloedarmoede, kreeg staalpillen, hielp niets. Had ook last van oververmoeide benen. Zou met die bloedarmoede wel iets of niet iets te maken hebben. Waar ik lang geleden van hoorde is dat er een groente zou bestaan die je met je staalpillen moet innemen, en om van vermoeide beenspieren af te komen zou er een supplement bestaan (een of ander metaal was het) of -heb ik ook gehoord- zou een tekort aan potassium (Kalium Chloride, KCl dus) in je bloed de oorzaak van vermoeide (been)spieren kunnen zijn.
Het komt wel meer voor dat als je het een tekort komt, dat dan niet alleen maar in dat tekort moet worden voorzien, maar ook nog in een of andere toevoeging: een enzym of katalisator; een voorbeeld daarvan is dat je kalk nodig hebt om je botten sterk te houden, maar zonder genoeg vitamins D helpt die kalk niet (en melk zou vitamine D afbreken). Ook kan het zijn dat als je profeit wil hebben van het een, vooral ook iets anders maar beter geweerd kan worden (omega-6 kan je makkelijk te veel innemen in verhouding tot een te weinig omega-3; en Natrium Chloride, NaCl dus, kan je gemakkelijk te veel innemen in verhouding tot een te weinig aan KCl).
Toen ik van van die groente vernam heb ik dat aan mijn tante overgebracht, of het haar ook geholpen heeft (ze zei van wel, maar dat is natuurlijk niet echt een bewijs). Het punt is echter dat ik welke groente, respectievelijk welk metaal het was, ben vergeten. Ik was jong en had het eeuwige onvermoeibare leven (toen nog, nu -vooral in mijn benen- wat minder).
He Willem, je lijkt wel een orthomoleculair :-).
Bij bloedarmoede is kopertekort ook wel eens een probleem. Misschien dat je die bedoeld. Als ik me niet vergis is koper is nodig voor de proteïne die het ijzer bindt in het darm epitheel.
Lijkt me prima op te nemen in de legering van de ijzeren vis.
Mooie oplossing trouwens!
Een bijzonder bericht. Vragen te over, maar vooral de cijfers geven te denken. Dat je zo makkelijk binnen een jaar mensen van ijzerarmoede kunt afhelpen.
Het afgebeelde visje is zo te zien van gietijzer. Dat is het echte ijzer, delfstof. Kun je nog steeds opgraven in de Achterhoek.
Gietijzeren pannen helpen tegen bloedarmoede, staat er en zegt men. Dat moeten dan ongeemailleerde (Le Creuset en Staub zijn geemailleerd) pannen zijn.
De enige ijzergieterij binnen Europa, die ruwe gietijzeren pannen maakt, is die van Skeppshult in Skeppsthult, Zweden.
Andere ruwe gietijzeren pannen komen uit China, ook als er op staat dat ze in Zweden verzonnen zijn. Een droom van een gietijzeren pan is een Japanse, van het merk Snow Peak.
De pan is te koop bij Qvist, ruige kampeerwinkel in Zwolle die een keur aan ruw gietijzer aanbiedt om mee te koken.
Maar.
Staal is gemaakt van ijzer met ander metalen er door. De Buyer maakt stalen pannen die roesten als je even niet oplet. Dokter, als we in staal koken, komt er dan niet ook genoeg ijzer los voor onze vrouwen en kinderen?
Nou, een ortomoleculair (of aanhanger daarvan) ben ik niet. Een orthomolecuilair werkt met overdoses. Ik kan weliswaar niet accoord gaan met de idee dat iemand met een soort standaardvoeding, een eenheidsworst, waarin "alles" met (standaard)mate inzit, altijd goed uitkomt. Je kunt iemand die daar kennelijk niet mee uitkomt (zoals bijvoorbeeld mijn tante die aan bloedarmoede leed) per definitie voor "ziek" verklaren, en die zou met de juiste voeding (of medicijnen, maar het liefst houd ik het op voedingsmiddelen) van zijn of haar ziekte kunnen afkomen, maar om daartoe met kennelijke overdoses te gaan werken, dat heeft niet mijn vertrouwen, daar is ook nog nooit van aangetoond dat dat geen kwakzalverij is. De voorstelling van zaken die orthomoleculairen er op nahouden is een slag in de lucht. Er is soms iets in de gerommeerde geneeskunde bekend dat een medicijn of een voedingsmiddel (soms betreft het een combinatie van voedingsmiddelen) wel eens een patient zou hebben geholpen (of -komt ook wel voor- zelfs steevast heeft geholpen). Een andere patient met dezelfde klachten zou dan met dezelfde therapie wellicht (of allicht?) daar wat aan kunnen hebben. Mijn idee -of beter gezegd de open deur die ik intrap- is dat zelfs mensen die je nu niet direct ziek kunt noemen onderling kunnen verschillen in hun reactie op een bepaald voedingsmiddel (of op een combinatie van voedingsmiddelen). Welke doses nodig zijn om deficienties (=ernstige afwijkingen) te voorkomen (of -nog moeilijker- te genezen) kan al moeilijk genoeg zijn (en bovendien persoonsafhankelijk); om te bepalen waarbinnen je moet blijven voor een optimale dosis is natuurlijk nog veel moeilijker, en de ideeen daarover -zoals over hoeveel vitamine D je nodig hebt- zijn op grond van best wel betrouwbare studies nog wel eens opwaarts in beweging. Maar met de constatering van dat laatste zie ik het nog niet aankomen dat met name de grote doses vitamine C zoals orthomoleculairen die voorstaan worden binnengehaald in de reguliere, goed doorwrochte geneeskunde. Orthomoleculaire geneeskunde is een doctrine. Doctrines (in en buiten het medische vlak) worden vastgehouden, zelfs (ja juist) als ze ongeloofwaardig zijn geworden. Het brengt het fanatisme in stelling contra de logica.