Eten als een Afrikaan kan het risico op darmkanker in een mum van tijd verlagen. Dat concluderen internationale onderzoekers in Nature deze week.
De onderzoekers vergeleken voor hun onderzoek een groep (stedelijke) Zuid-Afrikanen met een groep Amerikanen van Afrikaanse oorsprong. Gek genoeg verschillen deze mensen met dezelfde “roots” enorm wat betreft het risico op darmkanker. Minder dan 5 op de 100.000 Afrikanen krijgt darmkanker. Afrikaanse Amerikanen scoren 65 op de 100.000.
De wetenschappers wilden weten of dit forse verschil te maken kan hebben met wat mensen eten. Om dat uit te zoeken lieten ze twee groepen van 20 vrijwilligers 2 weken lang van dieet wisselen, in een gecontroleerde studie. Het effect op darmkankerrisico gingen de onderzoekers na door darmwandmonsters te nemen. Bovendien keken ze naar de darmbacteriën en het ‘metaboloom’, de stoffen die de proefpersonen uitscheidden.
'Flabbergasted'
De onderzoekers waren 'flabbergasted'. Twee weken anders eten verandert het risico op darmkanker reeds totaal. Bij de Zuid-Afrikanen holde de zogeheten 'saccharolytische fermentatie' achteruit, een omzettingsproces van darmbacteriën waardoor belangrijke nutriënten (short-chain fatty acids) ontstaan en de opname van micronutriënten hoger komt te liggen. De darmbacteriën van Afrikanen produceerden plots stukken minder galzouten, belangrijk voor de afvoer van vetten in lichaam. Daarnaast maakten ze minder butyraat (boterzuur) aan, essentiëel om de darmwandcellen gezond te houden.
Wat is er dan zo speciaal aan dat Afrikaanse dieet? Amerikanen krijgen weinig vezels binnen en veel eiwitten en vetten. Het Amerikaanse menu bevatte veel rood vlees en gebakken of gefrituurde producten, zoals pannenkoekjes, gefrituurde ui, roast beef of corned beef met aardappels.
Het menu van de Afrikanen daarentegen is vezelrijk, bevat relatief weinig eiwitten en vetten. Daarbij weegt waarschijnlijk mee dat ze hun eten anders bereiden: meestal koken ze hun voedsel. Het Afrikaanse dieet bestond vooral uit fruit, maïsproducten zoals tortilla’s en pannenkoekjes met vis, bonensoep, viskoekjes en ananas. Niets magisch, maar wel in lijn met de menu-aanbevelingen WHO.
Nederlandse onderzoeker
In Wageningen verzorgde Erwin Zoetendal van de leerstoelgroep Microbiologie het microbiologische werk, meldt EVMI. Hij had zulke resultaten niet vermoed: “Het was toch wel verrassend dat we na twee weken al zo’n groot effect ten gevolge van de dieetverandering zagen”.
Fotocredits: 'Inflatable colon', A Healthier Michigan
Dit artikel afdrukken
De wetenschappers wilden weten of dit forse verschil te maken kan hebben met wat mensen eten. Om dat uit te zoeken lieten ze twee groepen van 20 vrijwilligers 2 weken lang van dieet wisselen, in een gecontroleerde studie. Het effect op darmkankerrisico gingen de onderzoekers na door darmwandmonsters te nemen. Bovendien keken ze naar de darmbacteriën en het ‘metaboloom’, de stoffen die de proefpersonen uitscheidden.
'Flabbergasted'
De onderzoekers waren 'flabbergasted'. Twee weken anders eten verandert het risico op darmkanker reeds totaal. Bij de Zuid-Afrikanen holde de zogeheten 'saccharolytische fermentatie' achteruit, een omzettingsproces van darmbacteriën waardoor belangrijke nutriënten (short-chain fatty acids) ontstaan en de opname van micronutriënten hoger komt te liggen. De darmbacteriën van Afrikanen produceerden plots stukken minder galzouten, belangrijk voor de afvoer van vetten in lichaam. Daarnaast maakten ze minder butyraat (boterzuur) aan, essentiëel om de darmwandcellen gezond te houden.
Het was toch wel verrassend dat we na twee weken al zo’n groot effect ten gevolge van de dieetverandering zagenMagische ingrediënten?
Wat is er dan zo speciaal aan dat Afrikaanse dieet? Amerikanen krijgen weinig vezels binnen en veel eiwitten en vetten. Het Amerikaanse menu bevatte veel rood vlees en gebakken of gefrituurde producten, zoals pannenkoekjes, gefrituurde ui, roast beef of corned beef met aardappels.
Het menu van de Afrikanen daarentegen is vezelrijk, bevat relatief weinig eiwitten en vetten. Daarbij weegt waarschijnlijk mee dat ze hun eten anders bereiden: meestal koken ze hun voedsel. Het Afrikaanse dieet bestond vooral uit fruit, maïsproducten zoals tortilla’s en pannenkoekjes met vis, bonensoep, viskoekjes en ananas. Niets magisch, maar wel in lijn met de menu-aanbevelingen WHO.
Nederlandse onderzoeker
In Wageningen verzorgde Erwin Zoetendal van de leerstoelgroep Microbiologie het microbiologische werk, meldt EVMI. Hij had zulke resultaten niet vermoed: “Het was toch wel verrassend dat we na twee weken al zo’n groot effect ten gevolge van de dieetverandering zagen”.
Fotocredits: 'Inflatable colon', A Healthier Michigan
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Tja, dat is ook wat ik in diverse boeken, artikelen op internet lees en uit documentaires haal, veel vezels uit fruit en groente. Hier in onze contreien is lokaal fruit minder verkrijgbaar, veel soorten halen we van ver, terwijl ze in Afrika heel veel soorten lokaal hebben, maar dan kan je het met groente aanvullen, of idd het geimporteerde fruit. En bonensoorten(peulvruchten)zitten ook veel gezonde vezels in. En aanvullen met vis, is prima, aanvullen met andere dierlijke eiwitten is ook geen probleem, maar zoals het hierboven staat is dat geen hoofdproduct wat ze daar eten, hier is het zo'n beetje andersom, veel dierlijke eiwitten aangevuld met vet- en suikerrijke producten en soms wat fruit(en groente).
Maar ja, als ik het zeg ben ik gek en sla ik wartaal uit, volgens een meneer met een voornaam die begin met een B oa, nu staat het hierboven, zou ik dan soms toch wel gelijk hebben dat groente en fruit gezond zijn voor ons lijf? Dat meneer Katan........je gaat niet dood van plantaardig voedsel.
Ik vermoed zo maar dat dit resultaat wel eens te maken zou kunnen hebben met het feit dat er niet naar klinische data is gekeken, maar concreet naar de darmwand en naar productie van metabolieten. Klassiek kijkt men vaak en graag naar door patient gerapporteerde data. Daar houden epidemiologen van omdat je dat lekker kunt scoren. Maar het nadeel is dat je veel langer bezig bent en het aanpassen van dieet houdt een mens geen maanden vol in een trial setting. We hebben het hier op foodlog vaker over de stand van de wetenschap als het over voeding en gezondheid gaat en dat daar vaak zo weinig heldere data uitkomen. Welnu ik denk dat we meer gaan meten als we ons onderzoek anders opzetten. Minder kijken naar klinische data, en meer naar harde parameters, precies zoals hier ook gebeurd is.
Vreemd verhaal. Ik heb een aantal jaren in Zuid-Afrika gewoond, en vis, maispannenkoekjes en bonensoep behoren bepaald niet tot het standaardmenu van zwarte Zuid-Afrikanen. Maispap, ja, en als er geld voor is, kip, in welke vorm dan ook, of geroosterde schapenkoppen. Vis? Echt nauwelijks, zeker niet in het binnenland. En barbecue, oftewel braai: wie het zich kan veroorloven, braait. Dat is een van de weinige dingen die alle Zuid-Afrikanen verbindt.
Ik weet niet hoe groot, maar Zuid-Afrika is volgens mij best groot, dus misschien is het ook streekgebonden dat ze dit bekeken hebben? Dat staat er helaas niet bij, er staat alleen Zuid-Afrika, maar ja, waar dan eigenlijk als jouw ervaring is dat ze geen vis aten, in het binnenland kan ik me voorstellen dat ze daar geen vis eten, vis voor dat soort volkeren is meer als ze aan zee wonen, riviervis zijn er misschien maar weinig volkeren bij die dat eten, ligt er ook aan of er wel eetbaar vis in rivieren zit.
Afrika? Wat is *vloekt binnensmonds* Afrika? Hebben ze wel even gecontroleerd hoe groot Afrika is? En hoe groot de verschillen zijn tussen de Afrikaanse landen en hun respectievelijke keukens? Zij daar in Afrika eten heel veel maïs en pannekoekjes?
En dan nu in beschaafd Nederlands: naar welk Afrikaans dieet hebben ze dan wel gekeken? Het Noord-Afrikaanse, dat vrij veel weg heeft van het mediterrane dieet met veel groente en vis? Of het Ugandese, waar ze ongeveer alles van Matoke bananen maken? Of van die talrijke landen waar Cassave een van de staple foods is? Of eerder die landen waar mais en rijst de boventoon voeren?
Hebben jullie het onderzoek waar het artikel op nature naar verwijs ook echt gelezen of dit artikel alleen gebaseerd op de samenvatting van 50 woorden die op de link waar je naar verwijst staat? Ik zou het veel waard vinden als er hier meer diepgang en nuance zou zijn.