De chloorkip gaat er niet komen, bezweert de EU in alle toonaarden. Maar ontsmetting met andere middelen wordt straks wellicht wél mogelijk. Onze eigen Europese EFSA gaf alvast groen licht.
In Europa is de 'chloorkip' inmiddels bijna een symbool geworden. De kip staat voor vlees dat middels een chloorbad chemisch ontsmet wordt. Een procedé dat in de VS en andere landen al jarenlang gewoon is. In Europa stuit het op grote weerstand. Wij streven er naar eventuele ziekteverwekkers, zoals salmonella en campylobacter, niet aan het eind van de keten pas onschadelijk te maken, maar de hele keten zo kiemvrij mogelijk te houden.
Advies vanwege Amerikaans rapport
In de onderhandelingen over het vrijhandelsakkoord TTIP zwaaien tegenstanders met de chloorkip. Als dat doorgaat, zijn de chloorkippen straks niet meer buiten de deur te houden. De Europese Commissie stelt bij hoog en laag dat de chloorkip er niet gaat komen. Des te opmerkelijker, dat de EC andere vormen van chemische ontsmetting wel lijkt te willen toestaan.
Daarmee komt chemische ontsmetting een stapje dichterbij, vooruitlopend op de TTIP-onderhandelingen. Volgens milieuorganisatie Friends of the Earth 'begint Europa hiermee nu al toe te geven aan de druk van de Amerikanen en dreigt het chemisch ontsmetten van vlees te worden toegelaten'.
Op z'n Amerikaans of op z'n Europees
De vraag is natuurlijk: waar ligt de grens. Gaat het om het al dan niet chemisch ontsmetten? Ontsmetten met heet water (van runderkarkassen) is al toegestaan.
Of gaat het uiteindelijk om de fundamentele vraag: hoe houd je ziektekiemen onder de duim. Op de Europese manier, door de keten zo schoon en veilig mogelijk te laten werken? Of stel je de boel achteraf veilig, door op de een of andere manier te ontsmetten.
Duurder of goedkoper maakt voor resultaat niet uit
Voor de Amerikanen is overstappen op de Europese manier van werken alleen al uit economisch oogpunt niet mogelijk. Vanuit voedselveiligheidsoogpunt is er uiteindelijk niet zo veel verschil. De ziektedruk als gevolg van voedselgerelateerde oorzaken is aan beide kanten van de oceaan ongeveer even hoog, besluit de Volkskrant. In dat geval doen de Amerikanen het beter, want goedkoper.
De consequenties voor de Europese kipproductie zijn groot. Het LEI becijferde dat Europa niet op kan tegen concurrentie van buiten de EU.
Fotocredits: 'Vinegar', Chris Martin
Dit artikel afdrukken
Advies vanwege Amerikaans rapport
In de onderhandelingen over het vrijhandelsakkoord TTIP zwaaien tegenstanders met de chloorkip. Als dat doorgaat, zijn de chloorkippen straks niet meer buiten de deur te houden. De Europese Commissie stelt bij hoog en laag dat de chloorkip er niet gaat komen. Des te opmerkelijker, dat de EC andere vormen van chemische ontsmetting wel lijkt te willen toestaan.
Volgens milieuorganisatie Friends of the Earth 'begint Europa hiermee nu al toe te geven aan de druk van de Amerikanen en dreigt het chemisch ontsmetten van vlees te worden toegelaten'In De Volkskrant schrijft Gerard Reijn zaterdag dat 'de Commissie [..] ontsmetting met andere middelen dan chloor toegelaten wil krijgen'. Het zou dan met name gaan om perazijnzuur, een verbinding van azijnzuur en waterstofperoxyde. De EFSA, Europa's autoriteit voor voedselveiligheid, bracht vorige week het advies dat deze stoffen veilig te gebruiken zijn voor het ontsmetten van kippenvlees en kipkarkassen. Aan het verzoek om advies lag een rapport van het Amerikaanse ministerie van Landbouw ten grondslag. De Amerikanen willen immers toegang tot onze markt.
Daarmee komt chemische ontsmetting een stapje dichterbij, vooruitlopend op de TTIP-onderhandelingen. Volgens milieuorganisatie Friends of the Earth 'begint Europa hiermee nu al toe te geven aan de druk van de Amerikanen en dreigt het chemisch ontsmetten van vlees te worden toegelaten'.
Op z'n Amerikaans of op z'n Europees
De vraag is natuurlijk: waar ligt de grens. Gaat het om het al dan niet chemisch ontsmetten? Ontsmetten met heet water (van runderkarkassen) is al toegestaan.
Voor de Amerikanen is overstappen op de Europese manier van werken alleen al uit economisch oogpunt niet mogelijkOntsmetten met melkzuur ook. En in het kader van het vrijhandelsakkoord met Canada (CETA) mag rundvlees zelfs met 'recycled heet water' ontsmet worden.
Of gaat het uiteindelijk om de fundamentele vraag: hoe houd je ziektekiemen onder de duim. Op de Europese manier, door de keten zo schoon en veilig mogelijk te laten werken? Of stel je de boel achteraf veilig, door op de een of andere manier te ontsmetten.
Duurder of goedkoper maakt voor resultaat niet uit
Voor de Amerikanen is overstappen op de Europese manier van werken alleen al uit economisch oogpunt niet mogelijk. Vanuit voedselveiligheidsoogpunt is er uiteindelijk niet zo veel verschil. De ziektedruk als gevolg van voedselgerelateerde oorzaken is aan beide kanten van de oceaan ongeveer even hoog, besluit de Volkskrant. In dat geval doen de Amerikanen het beter, want goedkoper.
De consequenties voor de Europese kipproductie zijn groot. Het LEI becijferde dat Europa niet op kan tegen concurrentie van buiten de EU.
Fotocredits: 'Vinegar', Chris Martin
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Volkomen terecht dat er in de keten naar de oorzaken van Salmonella gekeken moet worden. Ieder voedselveiligheidsschema leert ons om steeds oorzaakanalyses uit te voeren. Het is de vraag of ondanks deze beheersmaatregelen het risico voor 100% beheerst kan worden. In de VS, waar men op zeer extensieve manier voedselproductie bedrijft zijn de risico's erg groot. Vandaar dat chlorering bittere noodzaak is. Zelfs het drinkwater moet gechloreerd worden omdat de infrastructuur dermate gammel is dat besmetting van buitenaf niet uitgesloten kan worden. In Nederland kennen wij de drinkwaterleiding wetgeving die bijzonder streng is. Kip met per azijnzuur desinfecteren is een goed alternatief. Wij praten in feite over waterstof peroxide. Geen fijn middel voor de slachthuismedewerkers want de dampen moeten goed afgezogen worden omdat er longbeschadiging kan ontstaan. In de bladgroenten verwerking wordt volop gechloreerd in Duitsland Frankrijk en Engeland bijvoorbeeld. In Nederland is het vanuit de nationale wetgeving verboden. Wij doen het lang zo gek niet in Europa. De echte bedreiging voor de Nederlandse consument zit in het overweldigende aanbod goedkoop geïmporteerd voedsel waar volop mee geklooid is uit bijvoorbeeld Azië en het voormalig Oostblok.
Ik vrees dat ik IJsbrand volstrekt gelijk moet geven.
Spannend is overigens vooral de concurrentiepositie van de Europese vleesindustrie die na TTIP overblijft. Eindelijk is TTIP en zijn chloorkip - die ook een azijnkip kan zijn - in de kritische Hollandse mode. Wat de kritikasters die eindelijk wakker zijn, vergeten is dat er al wat eerder rapporten waren die minder sexy zijn in kritisch Nederland. Ze vertellen dat vooral vlees eronder zal lijden. Is dat een probleem? Niet als je vindt dat vlees weg moet. Wel als je je realiseert dat wij verarmen en geen plek meer zijn om vlees te kunnen maken als we TTIP en nog wat andere vrijhandelsakkoorden omarmen om onze industriële productie elders kwijt te blijven kunnen en niet helemaal aan de bedelstaf komen.
Stem je PvdD dan moet je eigenlijk vóór TTIP zijn. We leven in een verwarrende wereld.
Chloor in kippen lijkt me uit den boze.
Wel valt me al jaren op dat wanneer ik verpakte kip koop, ik een datum moet aanhouden van uiterlijk 2 dagen voor de genoemde datum. Anders stinkt het gewoon al en vind ik het vaak al bedorven.
En dat is mijn ervaring met verschillende leveranciers van bio kip.
Alleen de verse kip van de boerenmarkt in Almere is helemaal top. En die van de AH lijkt tegenwoordig ook wat anders aan de buitenkant heb ik het idee. Die ruikt helemaal niet meer namelijk en lijkt ineens wat langer houdbare datum te hebben.
Opvallend is dat men nu steeds bang lijkt dat deze kip er komt, dankzij het vrijhandels accoord, TTIP. Echter ondanks vrijhandels accoorden zijn er altijd nog z.g. Fytosanisaire maatregelen, die eisen aan bepaalde producten kunnen stellen.
De vrij handel gaat "slechts" over voornamelijk de invoerheffingen etc.
Hygiene en andere dier / plant eisen worden mogelijk paralel door andere deskundigen vastgesteld en komen uiteindelijk op de door de landen vast gestelde Gezondheidscertificaten terecht.