Eerder deze maand kondigde staatssecretaris Wilma Mansveld onder druk van de Tweede Kamer aan dat ze nog dit jaar het gebruik van eenmalige plastic draagtasjes uit wil bannen.
Ze bleek nog geen idee te hebben welke tasjes nu eigenlijk verboden moeten worden en hoe ze het tasjesgebruik kan laten uitfaseren. Dat is nu opgelost.
77% minder tasjes
Het Kennisinstituut Duurzaam Verpakken (KIDV) reikt haar de hand. Het KIVD voerde de afgelopen maanden het project 'Vermindering draagtassen in het winkelkanaal' uit.
Tijdens de pilot 'Mag het een tasje minder zijn?' (bij 3 gemeenten en 9 winkelketens) onderzocht het KIDV of het laten betalen van de klant voor plastic tasjes het aantal uitgegeven tasjes vermindert. De pilot leverde een reductie van 77% in het aantal uitgegeven tassen op.
"Dit gebeurde doordat winkeliers hun klanten goed informeerden, hen vroegen om zelf een tas mee te nemen en minimaal 10 cent vroegen aan klanten die wel een tas wilden", meldt het persbericht van het KIDV.
Herbruikbare duurzame materialen
In de materiaalstudie 'DoorTAStend' keek TNO in opdracht van het KIDV naar de duurzaamheid van tassen en materialen. Twintig verschillende typen tassen werden met elkaar vergeleken. Van big shoppers via middelgrote draagtassen tot kleine (hemd)tasjes van verschillende materialen. Uit het onderzoek bleek dat big shoppers en middelgrote draagtassen van duurzame materialen de minste milieudruk met zich meebrengen. Die worden immers steeds hergebruikt.
Als er toch kleine (hemd)tassen worden aangeboden, zijn de meest duurzame materialen hogedichtheid-polyetheen (HDPE), zetmeelblend/biobased polyetheen (BIO-PE) en gerecycled papier.
Dokken voor een tasje
Staatssecretaris Mansveld weet nu wat haar te doen staat. Wil het uitbannen van de plastic tasjes enige kans van slagen hebben, dan moet ze inzetten op informeren van winkeliers én klanten over duurzaam gebruik van draagtassen, herbruikbare draagtassen promoten en vooral winkeliers toestaan een prijsje aan de tasjes te hangen. Ze kan alvast beginnen met de factsheet en filmpjes van het KIDV aan haar ambtenaren voor te leggen.
Fotocredits: 'Recycle Bag Lady', Mike Krzeszak
Dit artikel afdrukken
Ze bleek nog geen idee te hebben welke tasjes nu eigenlijk verboden moeten worden en hoe ze het tasjesgebruik kan laten uitfaseren. Dat is nu opgelost.
77% minder tasjes
Het Kennisinstituut Duurzaam Verpakken (KIDV) reikt haar de hand. Het KIVD voerde de afgelopen maanden het project 'Vermindering draagtassen in het winkelkanaal' uit.
Tijdens de pilot 'Mag het een tasje minder zijn?' (bij 3 gemeenten en 9 winkelketens) onderzocht het KIDV of het laten betalen van de klant voor plastic tasjes het aantal uitgegeven tasjes vermindert. De pilot leverde een reductie van 77% in het aantal uitgegeven tassen op.
"Dit gebeurde doordat winkeliers hun klanten goed informeerden, hen vroegen om zelf een tas mee te nemen en minimaal 10 cent vroegen aan klanten die wel een tas wilden", meldt het persbericht van het KIDV.
Herbruikbare duurzame materialen
In de materiaalstudie 'DoorTAStend' keek TNO in opdracht van het KIDV naar de duurzaamheid van tassen en materialen. Twintig verschillende typen tassen werden met elkaar vergeleken. Van big shoppers via middelgrote draagtassen tot kleine (hemd)tasjes van verschillende materialen. Uit het onderzoek bleek dat big shoppers en middelgrote draagtassen van duurzame materialen de minste milieudruk met zich meebrengen. Die worden immers steeds hergebruikt.
Als er toch kleine (hemd)tassen worden aangeboden, zijn de meest duurzame materialen hogedichtheid-polyetheen (HDPE), zetmeelblend/biobased polyetheen (BIO-PE) en gerecycled papier.
Dokken voor een tasje
Staatssecretaris Mansveld weet nu wat haar te doen staat. Wil het uitbannen van de plastic tasjes enige kans van slagen hebben, dan moet ze inzetten op informeren van winkeliers én klanten over duurzaam gebruik van draagtassen, herbruikbare draagtassen promoten en vooral winkeliers toestaan een prijsje aan de tasjes te hangen. Ze kan alvast beginnen met de factsheet en filmpjes van het KIDV aan haar ambtenaren voor te leggen.
Fotocredits: 'Recycle Bag Lady', Mike Krzeszak
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
De materiaalstudie van TNO heeft de LCA onderzocht. Het is natuurlijk belangrijk om zich te bedenken dat de LCA (Life Cycle Assesment) geen uitspraak doet over de belasting van de plastic tasjes die wel in het milieu, de plastic footprint, belanden.
De TNO studie gaat ervan uit dat er geen enkel tasje in het milieu belandt, men berekent de productiekosten, gebruik, hergebruik en eventueel recycling mee in de milieubelasting (bijvoorbeeld de carbon footprint).
Dit is trouwens ook de grote zwakte van het huidige LCA beoordelings systeem (ISO 14040), de plastic footprint wordt niet meegenomen in de wegingen. (Dit wordt door TNO ook vermeld.)
Indien men dit wel zou doen dan zouden de resultaten en de conclusie anders uitpakken. Daarnaast moet men zich bedenken dat het KIDV een door de industrie gesponsorde organisatie is.
Voorzichtig durf ik, onnozele, de vraag te stellen aan Van Oyen, als u vindt dat ook het wegwaaien van plastic zakjes meegerekend moet worden, naast het kwaad van de productie, om dan beter te kunnen zeggen welk effect het zakje heeft op de ondergang van de wereld, moet dan niet ook worden ingecalculeerd wat de gevolgen zijn van geen verfoeid plastic zakje?
Geen onnozele vraag, geef slechts een dom antwoord. Kan de vraag zo samengevat worden:
Dienen naast in het huidige LCA beoordelingssysteem ook de voordelen van plastic verpakkingen opgenomen te worden om tot een evenwichtige beoordeling te komen?
Graag, dan komt men eens tot een evenwichtige beoordeling. Aan ieder nadeel kleeft een voordeel en andersom.
Of het nu om plastic, landbouw, medicijnen etc. gaat, we leven in het antropoceen. De mens laat een onuitwisbare footprint na. Er is geen ontkomen aan. Roepen dat mensen hun rotzooi moeten opruimen blijkt niet te leiden tot een oplossing.
De grote vraag is natuurlijk: hoe groot laten we deze footprint worden?
Alles mooi en wel, hoera ik ben een wereldverbeteraar, wanneer aan de kassa dat betaalde plastic zakje weiger maar het merendeel van ons dagelijks voedsel, wat zeg ik?, al onze consumptiegoederen zijn tegenwoordig in plastic verpakt!
Zelfs de plastic afvalwegwerpzakken zitten in plastic verpakt!!!!
Kortom: wat schieten we ermee op?
Jarno, #4, heeft wel een punt: ontzettend veel artikelen (komkommers,folders,levensmiddelen) zijn de laatste decennia in plastic beland, waar dit voorheen niet het geval was. Het tasje heeft slechts symboolwaarde als de groei van hoogwaardiger/meer bewerkte/duurdere (gemaks)artikelen niet afneemt. Voorbeeld: vier stukjes sushi in een wegwerpdoosje, met wegwerp-eetstokjes, ketjap in een wegwerpflesje, voor iets meer dan één euro. Dit soort kunststof producten zijn kennelijk nagenoeg gratis voor fabrikanten?